เซเวอร์รัสจึงเลือกเส้นทางนี้

ความคิดที่จะจบชีวิตตนเองนั้นสงบเงียบและนิ่งสงัด เด็กหนุ่มบ้านสลิธีรินจำได้ว่าตอนนั้นเมื่อเขาตัดสินใจ ความโล่งใจประหลาดก่อตัวขึ้น และมันทำให้เขาวางใจเป็นครั้งแรก ว่าในที่สุดแล้วเขาจะได้ควบคุมและเลือกอะไรบางอย่างด้วยตนเองสักที

ใบหน้าของเจมส์ปรากฏขึ้นในห้วงความคิด หัวใจของเขาบีบแน่นเมื่อคิดว่าอีกฝ่ายจะถูกทอดทิ้งไว้เพียงลำพัง แต่ถ้าหากพันธะที่ยึดโยงไว้นั่นหายไปแล้ว เจมส์เองก็เป็นอิสระจากเขา และนั่นดีเสียอีกที่ในที่สุดเจมส์จะได้หลุดพ้นจากภาระหนักอึ้งที่เรียกว่าเซเวอร์รัส สเนป

เขาคิดแบบนั้น ใช่

ริมฝีปากของเซเวอร์รัสกระตุกเป็นรอยยิ้มไม่น่าดู และเขาชันเข่าขึ้นพลางโยกตัวไปมาเบา ๆ เด็กหนุ่มบ้านสลิธีรินคิดถึงความสงบสุขที่เขาไม่ได้มีมานาน และเขากำลังจะได้ตัดสินใจเลือกทำบางอย่างด้วยตนเองเสียที

เขาคิดแบบนั้น และเขารู้สึกพอใจกับตัวเอง

การได้ปลดปล่อยบุคคลที่รักให้เป็นอิสระและกางปีกบินเช่นนี้— นับว่าเป็นความรักอย่างหนึ่งได้ไหมนะ

ถึงแม้ว่ายังอยากจะโอบกอดคนคนนั้น อยากจะสัมผัสเส้นผมและจุมพิตริมฝีปาก แม้ว่าเขาจะอยากฟังเสียงหัวเราะของเจมส์และเห็นสีหน้าอารมณ์ดีของอีกฝ่าย แต่สิ่งเหล่านั้นเป็นได้เพียงความเพ้อฝันประการหนึ่ง เพราะเรื่องระหว่างพวกเขาทั้งสองคนได้จบลงแล้ว เหมือนฤดูกาลที่มาถึงและจากไป เรื่องราวของพวกเขาทั้งคู่ก็เป็นเช่นนั้นเอง

...คู่แห่งโชคชะตาที่ถูกพรากจากกัน กับตอนจบของเทพนิยายที่ไม่สมหวัง



[HP fic][JP/SS]State of Nature (Omegaverse) (END)Where stories live. Discover now