[HP fic][JP/SS]State of Nature (Omegaverse) (END)

Affair#37

Notes: Psychogenic (elective) mutism

State of Nature

Affair#37

"There are no beautiful surfaces without a terrible depth."

― Friedrich Nietzsche

ทุกอย่างเงียบสงัดและนิ่งงัน— ภายในห้วงนิทราที่เป็นสุข เขาปลอดภัยและไร้ความกังวล

เซเวอร์รัสค่อย ๆ ลืมตาขึ้นตื่น ศีรษะของเขาหนักอึ้งราวกับถูกทุบตี ลำคอแห้งผากและรู้สึกเจ็บคอจนแทบทนไม่ได้ ดวงตาของเขาเจ็บและเด็กหนุ่มผมดำรู้สึกว่าเขามองเห็นภาพตรงหน้าไม่ชัดเจนนัก สติสัมปชัญญะยังไม่คืนกลับมาเต็มที่ขณะที่ความง่วงงุนปล่อยมือออกจากเขาอย่างเชื่องช้า เด็กหนุ่มร่างโปร่งกะพริบตาพลางพยายามไล่ความคิดว่าทำไมเขาจึงรู้สึกไม่สบายตัวเช่นนี้

ไม่สิ อาจจะเรียกว่าลำคอของเขารู้สึกเหมือนว่าเกือบจะหักออกเป็นสองเสียแล้ว...

เฮือก!

เขาสะดุ้งพรวด ชีพจรเต้นเร็วระส่ำขึ้นมาในทันทีที่ความทรงจำย้อนกลับเข้ามา เด็กหนุ่มจำได้แล้วว่าเมื่อคืนก่อนเกิดอะไรขึ้น ขณะที่เขาพยายามปะติดปะต่อความทรงจำเลือนรางและความคลุ้มคลั่งภายในความโศกเศร้าที่ว่า สายตาก็พลันเหลือบไปเห็นร่างของอัลฟาผมดำที่ฟุบหลับอยู่ข้างเตียง แว่นตาของเจมส์เอียงและใกล้จะตกจากดั้งจมูก เส้นผมยุ่งเหยิงของเจ้าตัวร่วงลงมาปรกหน้า และคนตัวสูงโค้งตัวลงนั่งหลับอย่างไม่สบายตัวเท่าไรนัก ภาพที่เห็นตรงหน้าทำให้เซเวอร์รัสชะงัก และความคิดของเขาทุกอย่างพลันถูกแช่แข็งเมื่อคิดว่า เมื่อคืนเป็นความล้มเหลว

เขาไม่ควรจะรอด... เขาตัดสินใจไปแล้ว...

เซเวอร์รัสชันเข่าขึ้นสองข้าง โอบแขนกอดตัวเองไว้พลางซุกหน้าลงบนเข่า ผ้าห่มถูกดึงตามระยะและปรากฏเป็นรอยยับย่น โอเมก้าผมดำกอดตัวเองแน่น จิกเล็บลงบนเนื้ออีกครั้งขณะที่ความทรงจำของเขาไล่ตามตัวเองทัน