Reincarnated as the King's Unnoticed Daughter

Chapter 11

"Nasa loob ng bungo ng ulo ko. Saan pa ba, tsk, tanga."

"Aha, kala ko kasi nilipad na papuntang ibang planeta."

"Ayst,sagutin mo nalag kasi, ano ba yun."

"Pilitin mo muna ako."

"Bakit ko naman gagawin yun?"

"Kasi sinabi ko."

"Ayoko nga"

"E di don't, akala mo naman pipilitin kita. Duh. Ano ka? Important?"

"Importante naman talaga ako."

"Importanteng pabayaan?"

"Sabihin mo nalang kasi."

"Pilitin mo nga muna kasi ako."

"Please?"

"Please lang? Dapat, please master."

Natigilan naman si Justine, si Finligh naman ay patagong tumatawa sa gilid. Pigil na pigil niyang mapatawa ng malakas, tiyak kasing mas lalong iinit ang ulo ng bebe niya kapag narinig nitong pinagtatawanan niya ito. Sana lahat may bebe. Inang yan.

"Oh? Ano na? Please, master lang e. Ang damot. Kung ayaw mo e di wag mo. Makaalis na nga."

Aalis na sana siya ng hawakan ni Justine ang braso niya. Palihim naman siyang napangisi. Si Justine naman ay nag-aalangan kung sasabihin ba o hindi. Tiyak kasi siya na aasarin lang siya ng baliw na 'to pagkatapos. Palihim naman na pinindot ni Elijah sa cellphone niya ang voice record.

"Hahahahha, sisiguraduhin kong matutulog ka mamaya ng may hinanakit. Pfttt, Justine ma' pwend, ang sarap mong asarin. Lasang ampalaya."

"Ano na? Naiinip na ako" kunyaring inip na inip na siya kahit sa loob loob niya gusto niya ng humagalpak ng tawa at pagtawanan ang kaibigan niya. Ganiyan siya kabuting kaibigan.

"P...Please, ma...ahm..master"

Hindi na napigilan ni Finligh ang kaniyang sarili, kumawala ang medyo may kalakasang pagtawa niya, kaagad din naman siyang nagseryoso, pilit na nagseryoso ng mahagip niya ang masamang tingin ni Justine sa kaniya. Napalunok naman siya ng wala sa oras.

"Patay, sabi na e. Dapat talaga nanahimik nalabg ako. Pahamak takaga bunganga ko."

Habang tahimik na nagdadasal si Finligh, si Justine naman ay titig na titig labg kay Elijah.

"Sabihin mo na."

"Virgin ccoconut hole, yung butas na nakatago diyan sa dalawang pisngi mo sa likod. Ano pa ba? Duh."

Parehas na nanlaki ang mata ni Justine at Finligh. Pukang pula ang mukha ni Justine, pulang pula sa galit habang si Finligh naman ay namumula na ang pisngi sa sobrang pagpipigil ng tawa. Nagamit na nga din niya ang kaniyang kamay pantakip sa bibig niya para pigilan ang matawa pa at baka mailagay na talaga niya sa bingit ng kamatayan ang sarili niya. Sobrang sama pa naman ng tingin ni Justine sa kaniya.