အမျိုးသားဇာတ်လိုက်၏ညီနှင့်လက်ထပ်ခြင်း [ဘာသာပြန်]

Chapter-12

"မင်းရဲ့ဝမ်းကွဲကို ပြန်တောင်းပန်ရင် ငါ မင်းကို ကိတ်မုန့်ပေးမယ်"

နဉ့်ကျီ နောက်တစ်ကြိမ် လက်ကိုဆန့်ထုတ်လိုက်ပြီး သူ၏အသားပြည့်ပြည့်ပါးများကို ဆွဲလိုက်ပြန်သည် "ပြီးရင် လူတွေကို အရူးတို့ အအတို့ လျှောက်မခေါ်ပါဘူးလို့ ကတိပေးရမယ် မင်းရဲ့ဝမ်းကွဲကိုပဲဖြစ်ဖြစ် မင်းရဲ့အတန်းဖော်ကိုပဲဖြစ်ဖြစ် ၊ ငါရှာတွေ့လို့ကတော့ မင်းကိုကြိုးနဲ့ချည်ပြီး ကိတ်မုန့်ဆယ်လုံးကို မင်းရှေ့မှာချထားမယ် အဲ့ဒါဆို မင်း အဲ့ဒါတွေကို မြင်ပဲမြင်နေရပြီး စားနိုင်မှာမဟုတ်တော့ဘူး"

နဉ့်ကျီမှာ အလွန်ကို နတ်ဆိုးဆန်လှလေသည် "အိုး နောက်ပြီး မင်းရဲ့ထရန်နိုဆောရပ်စ်ကိုလည်း လွှတ်ပစ်မယ်" 

ယဲ့ချီကောင်းသည် သူ၏ထရန်နိုဆောရပ်စ်ကို အလျင်အမြန်ပင် ဆုပ်ကိုင်ထားလိုက်သည် "ဟင့်အင်း ထရန်နိုဆောရပ်ကို လွှတ်ပစ်လို့မရဘူး"

သူ အနည်းငယ်နှုတ်ခမ်းစူလိုက်ပြီး လုကုအား အသံတိုးတိုးလေးနှင့် ပြောလာသည် "တောင်းပန်ပါတယ်"

နဉ့်ကျီ : "မင်း ယောက်ျားမဟုတ်ဘူးလား? ဒီလောက်အသံတိုးတိုးလေးနဲ့ ပြောနေတာ ငါမင်းရဲ့ရိုးသားမှုကို လုံးဝခံစားလို့မရဘူးလေ" 

ယဲ့ချီကောင်းမှာ မတရားသလို ခံစားရတော့သည်။ ကလေးအသံလေးဖြင့်ပင် အသံကိုမြှင့်လိုက်သည် "သား တောင်းပန်ပါတယ် ၊ နောက်တစ်ခါ အအလို့မခေါ်တော့ပါဘူး"

နဉ့်ကျီ မထိရသေးသည့် ကိတ်မုန့်အား သူ့ထံကမ်းပေးလိုက်သည် "ဒီမှာရော့"

ကောင်လေး၏ နက်မှောင်ဝိုင်းစက်သည့် မျက်လုံးများမှာ တောက်ပသွားကြ၏။

နဉ့်ကျီ လုကုအနားသို့ ကိုယ်ကိုကိုင်းကာ သူမ၏ပြီးမြောက်အောင်မြင်မှုအတွက် အသိအမှတ်ပြုမှုအား လိုချင်လေသည် "နာနတ်သီးကိတ်က ရှင့်ကိုမကောင်းတာတွေပြောလို့ ကျွန်မ ရှင့်အတွက် သူ့ကို သင်ခန်းစာပေးလိုက်ပြီနော်" သူ၏နှုတ်ခမ်းတို့ အနည်းငယ်ခြောက်သွေ့နေသည်ကို မြင်ရသောအခါ သူမ သူ၏ဘေးရှိရေခွက်အား လက်ထဲသို့ ထည့်ပေးလိုက်သည် "အခုကစပြီး ရှင့်ကိုမကောင်းပြောရဲတဲ့သူတိုင်းကို ကျွန်မ သင်ခန်းစာပေးပစ်မယ်"