STRANGER

25. Zjarri

Pjesa 4 - Festa

Ishim ne nje mjegull ndjenjash, ku po mbyteshim ne to.
Festa nuk po ndalonte per asnje cast. Ishim te gjithe si te cmendur. Ne trupin tone po levize adrenalina. Nuk kuptonim asgje. Vetem kercenim me gjithe fuqine, hidheshim ne ajer, qeshnim pa kuptim, ishim... drejt fundit.

Ne nje moment, i gjithe vendi hyri ne erresire. Muzika ndaloi dhe kishte nje zhurme ankimesh qe donin te festonin. Te gjithe ishim te lodhur. Por... dritat ishin fikur. Kishte akoma per te ndodhur.
Dhe ia ku fillojme.

Profesori kishte mberritur ne feste dhe shihte i tmerruar se ne cfare gjendje ishim. Filloi te kerkonte me sy vendin se ku mund te ishte Kejsi por nuk po shikonte dot. Gjithcka ishte ne erresire.

Arta po mendonte nje menyre qe te ishte nje drite ne dhome. Planit  i nevojitej dicka e tille. Nuk e kishte menduar qe plani i saj do gjendej ne veshtersi nga ky problem. Arta del nga dhoma e saj per te marre disa qirinj ne kuzhine.
Duke ecur me shpejtesi perplaset me profesorin. Ne fakt ajo nuk e donte aq shpejt te vinte.

"Arta, di gje ku eshte Kejsi" (e kerkonte profesori i cili ishte i frikesuar)

"Ne kuzhine, ne katin e pare"(pa e mbaruar mire fjaline, ai nisej per atje)

Ndersa Arta kishte gjetur me ne fund qirinjt dhe i kishte vendosur ne dhomen e Kejsit ne cdo vend. Kudo, ne toke, ne komodine, ne mbajteset e librave, ne cdo vend qe kishte mundesi. Ne shtratin e saj, i hodhi disa lule te kuqe dhe e vendosi Kejsin ne nje menyre joshese ne shtrat. Ja la kembet te varura ne toke dhe duart, te shtrira per se gjati duke ia lene koken te kthyer anash. Trupi i Kejsit dukej shume e bukur por doza u shtua kur ia zbertheu kopsat.

Tashme Artes i kishte mbetur dhe dicka e fundit. Mori telefonin e saj dhe e fshehu siper komodines, pas nje vazoje. Dhe gjithcka filloi te filmohej. Arta largohet nga ai vend.

Nje mesazh i ri i vjen Profesorit.

"Profesor, ku je... ndodhem ne dhome"

Pa u menduar dy here, ai shkon drejt e ne dhome. Sapo hap deren, ai habitet nga ajo qe sheh. Kejsi ishte gjysme e zhveshur ne shtrat dhe rreth saj ishte mbushur plot me petale trendafilash. Trupi i saj e ngacmonte ate por po duronte duke e ditur qe nuk mund te ishte mire.

"Kejsi, si qenke bere keshtu"(i fliste profesori me habi)

"Profesor.... ti, ketu? (ajo e kap nga koka duke u munduar te binte mbi te)

"Kejsi, boll tani." (ia largon duart) "mos guxo ti thuash ndokujt ndonje gje"

"Syte bojqiell i ke profesor?" (Ajo fliste pakuptuar)

"Ti nuk je mire moj vajze. Cfare i ke bere vetes keshtu?" (Pasi tha kete, profesori degjoi nje dridhje telefoni ne dhome)

Filloi te kontrollonte por nuk ishte i tij. As Kejsi nuk kishte. Atehere ne nje vend ndodht nje telefon, mendoi. Nje blitz i fort i vret syrin mbi komodine, fshehur pas nje vazoje. Menjehere profesori shkon dhe e merr duke kuptuar qe dikush po e filmonte. Dikush e dinte per lidhjen e tyre. Sapo kishte marre telefonin, cdo gje qe ishte ne komodine, i kishte rrezuar dhe kishte dale nga dhoma per tu larguar nga kjo feste.
Disa xixa shkendijash po ndodhnin dhe nje tym i vogel filloi.

Duart po i dridheshin. Bashke me to, dhe kembet. Mezi po e mbante veten. Ne nje moment, ne ate erresire qe ishte shtepia, nuk po shihte askend dhe asgje. Profesori u pengua duke u rrezuar aq fort, sa goditi mjekrren e tij dhe kishte filluar ti dilte gjak. Nga dora, i ishte shkeputur telefoni dhe nuk po e shihte dot. Ai kishte humbur proven e tij te vertetes.

Arta kur shikon profesorin poshte, e kupton qe dicka kishte ndodhur atje ne dhome. Prandaj niset menjehere atje. Por cfare te shikoje...?

"Cfare bera une keshtu? Nuk doja" (fliste ajo me nje tmerr ne sy)

Vendi ishte pushtuar nga flaket. Ishin aq te medha, saqe Arta ndjeu nje frike te madhe mbrenda saj. Ajo nuk mund te bente asgje.

Prandaj...

Arta vrapoi per tek festa duke uleritur me te madhe per ndihme. Nje zjarr i madh po merrte gjithe shtepine.

"do digjemi te gjithe. Na duhet ndihme"

Por... gjithcka mund te ndodhe aty. Nuk kishin shpetim. Kishte vetem tmerr.
Sepse...
Nje jete po digjej ne ferr.