Waarom jij altijd? // bankzitters

Deel 13

Ik neem samen met mijn oude vrienden op het terras nog even het plan door en dan is het wachten op het seintje van Raoul.

Ons plan is als volgt. Een tijdje geleden werd ik vaak gestalkt door een aantal mannen. 1 keer heb ik 1 van de mannen in elkaar geslagen en zag dat hij een pasje had. Op dat padje stond zijn naam, geboortedatum, de naam van de bende van mijn vader en een nummer. Hij was nummer 125. In het ziekenhuis zag ik hetzelfde pasje, maar dan met andere gegevens. Ik ben toen onderzoek gaan doen naar de maffia bende. Ik heb erge verhalen gelezen.

WSWC is een enorm grote maffia bende in Nederland. Er wordt geschat dat ze met ongeveer 500 mensen zijn. Deze maffia bende heeft veel criminele dingen gedaan. Ze hebben mensen of winkels beroofd, ze hebben veel mensen pijn gedaan en zelfs vermoord. Alle mensen bij deze maffia bende zijn undercover. Alle leden hebben andere gegevens. Deze fake gegevens zijn hetzelfde als hun identiteit bewijzen en documenten. De politie is al tientallen jaren naar ze opzoek, maar ze hebben nog maar 1 keer succes gehad. De politie heeft bekend gemaakt, dat als ze ooit 1 van de leden tegenkomen, dat ze hard gaan ingrijpen.

WCWS staat voor 'Why Should We Care'. Dat betekend eigenlijk dat ze geen fuck geven. Ze doen gewoon waar ze zelf zin in hebben.

Goed, we gaan verder met het plan. Ik heb onderzoek gedaan naar WSWC en ben erachter gekomen wat voor mensen er werken, hoe ze zich kleden, waar ze vandaan komen en wat voor auto's ze rijden.

Raoul staat aan het begin van het dorp 'te bellen'. Eigenlijk is hij aan het filmen. Zodra hij 1 van de auto's langs ziet komen, stuurt hij het filmpje in de groepsapp zodat iedereen weet welke auto het is. Daarna word de auto gestopt door wegwerkzaamheden. Amber zorgt dat de auto daar stopt. De auto zal stoppen op een kruispunt. Op dat kruispunt zit een kroeg, daar zitten Koen en Stan. Daarnaast zit een cafeetje waar Alyssa en Feline zijn. Er zit ook en terras waar ik zit met de overige vrienden. Matthy, Amy en de hond Ferry staat ook op het kruispunt. Zodra de auto stopt, omsingelen we de auto en kidnappen we die persoon.

Het plan verloopt aardig goed. De man stribbelde een beetje tegen, maar wij waren met meer. We hebben hem meegenomen naar het huis van Amber. Daar hebben we hem vastgebonden en uiteindelijk zijn we vragen gaan stellen, maar de man wilde ze niet beantwoorden. We besluiten hem even alleen te laten.

Ik loop samen met Matthy, Amy, Stan, Alyssa en Feline even naar de keuken van Amber. 'T is echt vet irritant dat hij niet wil praten' zegt Matthy. Iedereen is het met hem eens. We proberen samen een manier te verzinnen om hem te laten praten. We komen tot de conclusie dat ons beste idee echt een slecht idee is. We hebben het idee om hem te martelen. We besluiten samen dat we hem niet gaan martelen, maar we gaan wel even kijken.

Zodra we de kamer binnen lopen, staan we allemaal stil van verbazing. De kamer is leeg. De stoel, de touwen, tape en de man. Alles is weg. 'Wat is er gebeurt' hoor ik iemand schreeuwen. 'Iemand heeft ons verraden' zegt Matthy. 'En ik weet precies wie het was.' Vul ik hem aan.

Ik loop snel naar een van de auto's toe. 'Stan, fix dat iedereen onmiddellijk naar het ziekenhuis komt en fix wapens.' Zeg ik. Stan rent terug naar binnen. Amy, Alyssa, Feline en Matthy stappen bij me in de auto. Ik trap het gas pedaal hard in en sjees naar het ziekenhuis.

Ik parkeer de auto recht voor de ingang. De deuren zitten nog steeds op slot, dus we klimmen een voor een door het kapotte raam naar binnen. 'Waar zoeken we eigenlijk na?' Vraagt Feline. Ik negeer haar en loop verder het gebouw in richting het restaurantje. Het ziekenhuis is best donker. Alle lichten in deze grote open ruimte zijn kapot. Er komt alleen licht binnen via de ramen. De zon is al onder aan het gaan.

Er is niet veel geluid. Ik hoor alleen mijn vrienden achter me fluisterend discussiëren. Ik bedenk me wat er vandaag allemaal is gebeurt. Ik zink weg in mijn gedachtes. Ineens voel ik dat iemand mijn hand pakt en me omdraait. Ik kijk recht in de blauwe ogen van Matthy. Ik zie zijn lippen op en neer gaan, maar ik versta niet wat hij zegt. Mijn blik glijdt van zijn ogen naar een paar figuren die achter hem staan. Het zijn niet mijn vrienden het zijn andere mensen. Ik focus mijn ogen op de mensen achter Matthy en realiseer me dan wie het zijn. Het is onze verrader.

Ik ruk mijn hand snel los. Matthy kijkt me heel boos aan. Ik ga snel voor hem staan. De verrader komt dichterbij. De andere hebben de personen nu ook gespot, maar ze zien niet wie het is, totdat ze in het licht van de ondergaande zon komen staan. 'KOEN, wat doe jij nou weer hier?' Vraagt Matthy. Hij zegt niks terug. De man die we vanochtend gekidnapt hebben, wordt nu ook zichtbaar. Matthy kijkt vol ongeloof naar Koen. Dan zie ik ook mijn vader. Ik slik even. De laatste keer dat ik mijn vader zag, was in het restaurant, toen ik nog niets vermoedend mijn wraak aan het plannen was. Er verschijnt een smerige glimlach op Koen zijn gezicht. Ik hoor dat er achter ons meerdere pistolen geladen worden. Ik kijk om me heen en zie dat we omsingeld zijn door mensen met maskers op en geweren op ons gericht.

Alyssa pakt mijn arm. 'Wat doen we nu?' vraagt ze zo onopvallend mogelijk. Ik denk even na. 'Jongens laat mij dit fixen.' Zeg ik zachtjes tegen Alyssa en de andere. 'Verroer je niet. Doe niks, wat er ook gebeurd.' zeg ik. De meiden knikken, maar Matthy knikt niet. Hij kijkt nog steeds naar Koen. Ik pak zijn hand. 'Matt heb je me gehoord?' vraag ik. Hij kijkt me aan. Ik zie dat er een traan over zijn wang loopt. Matt en Koen waren natuurlijk beste vrienden en nu staan ze tegenover elkaar als vijanden. Ik kijk naar Koen. Het lijkt alsof hun vriendschap hem niet kan schelen. Geen van zijn vriendschappen kunnen hem iets schelen, anders stond hij daar nu niet. Ik pak Matthy zijn beide handen vast. 'Matthy, wees een vent.' zeg ik. Hij kijkt me raar aan terwijl er weer een traan over zijn wang loopt. 'Je moet niet huilen om die eikel. Ik realiseer me nu dat Koen en mijn vader al langer een aanval aan het plannen waren. Als Koen echt om jou en de andere jongens geeft, zou hij jullie nooit in de aanval betrekken. Weet je nog, het begon met Rob die verdween. Ik ging naar het ziekenhuis voor Rob en toen ik terug kwam waren jij en de andere jongens allemaal verwond. Een normaal mens zou zijn vrienden en zich zelf niet laten verwonden voor wraak op zijn zus, toch?' vraag ik. Hij kijkt me diep in mijn ogen aan. 'Misschien is dit wel allemaal jou fout.' Zegt hij boos. Ik kijk hem vragend aan. Hij maakt zijn handen rustig los en veegt zijn tranen weg. Hij zet een stap dichterbij. Uit angst zet ik een stap naar achter. 'Jij wilde toch wraak nemen op Koen? Jij wilde zijn leven toch verzieken? Misschien had hij het wel door en heeft daarom dit alles gedaan.' zegt hij boos. Ik kijk naar Koen en mijn vader. Hun grijnzen worden alleen maar groter als ze horen wat Matthy tegen me zegt. 'Matt waar heb je het over?' vraag ik. 'Heb je het nog steeds niet door?' vraagt hij met een enge grijns. 'Je dacht dat je alles zo goed kon verbergen, maar nee.' zegt hij terwijl hij mijn armen pakt. ' We wisten allemaal dat jij allen bij ons was voor wraak. Je weet wat ze zeggen he. Boontje komt om zijn loontje.' Matthy geeft me een harde duw waardoor ik hard op de grond val.

Jaja, eindelijk weer een nieuw deeltje. Ik heb vandaag ineens heel veel motivatie om te schrijven hahah. Ik heb al bijna nog een deel klaar.. school is weer begonnen, dus komende tijd ga ik wss nog minder schrijven want dit jaar doe ik examennn

verder heb ik niks te melden
Doeiii