Waarom jij altijd? // bankzitters

Deel 10

Ik zit op Koen zijn bed. Samen proberen we een plan te maken om te voorkomen dat er iemand sterft. Het is echt verschrikkelijk om te beseffen dat mijn vader dit allemaal doet, althans ik vind het niet zo heftig, ik heb nooit van hem gehouden en hij niet van mij, dus het kwam voor mij niet als een verassing, maar voor Koen wel. Hij had wel een goede band met onze ouders.

We hebben voor een lange tijd gepraat en zijn tot de conclusie gekomen dat we eigenlijk nergens veilig zijn. Niet in Casa Del Huts, niet in het ziekenhuis en waarschijnlijk ook niet bij mij thuis. De jongens moeten nog een tijdje in het ziekenhuis blijven, maar het is hier niet veilig, dus we gaan het veilig maken. Ik heb Melissa verteld dat we denken dat onze vader dit doet voor wraak op ons. Ze zei dat ze wilde helpen. Ik heb ook Alyssa gebeld en ze is onderweg. We hebben de jongens naar een grote kamer verplaatst in de kelder. Er zijn hier geen ramen, de deur is de weg in en uit. Milo, Raoul en Matthy zijn alle drie nog niet wakker. Ze zijn nog niet wakker vanuit de operatie. Ze hebben ook een extra verdoving middel gekregen, aangezien ze waarschijnlijk veel pijn gaan hebben. Koen is wel wakker, maar hij zegt niets. Hij kijkt stilletjes voor zich uit.

Ongeveer een half uurtje later krijg ik een telefoontje van Alyssa, ze is aangekomen. Ik loop naar boven en wacht daar op haar. Het is al bijna 2 uur 's nachts, er zijn nog veel mensen in het ziekenhuis. Het zijn voornamelijk mensen die komen helpen, aangezien ze nog steeds hulp nodig hebben. Na een paar minuten zie ik het zwart harige meisje aan komen lopen. Ze loopt snel naar me toe en geeft me een knuffel. 'Hey, wat goed om jou nog heel huids te zien' zegt ze zacht. 'Ja I know' zeg ik zacht giechelend. 'Heb je het meegenomen' vraag ik. Ze pakt mijn hand en legt er iets in. Ze doet het heel sneaky. Ik kijk naar het pistool in mijn hand en krijg een klein lachje op mijn gezicht. Nu kan ik mezelf wel verdedigen, nu heb ik een kans tegenover papa.

Ik loop samen met Alyssa naar de kelder en zie dat Koen en Melissa beide in slaap zijn gevallen. Ik ga op een stoel zitten en denk aan Rob. Waar zou hij zijn? Zou hij überhaupt nog wel leven? 'Hey, alles oke?' Hoor ik naast me. Ik schrik op uit mijn gedachte en knik. 'Ja, je bent niet oké, dat zie ik gewoon' zegt Alyssa terwijl ze naar me toe komt lopen. Ze hurkt voor me en vraagt wat er is. Ik zucht 'ik maak me zorgen om Rob' zeg ik zacht. 'Rob? Is dat die waarmee je hebt geneukt?' Vraagt ze. Ik knik weer. 'Hey wat is er?' Vraagt ze na een minuutje. 'Hij was niet zomaar een one night stand' zeg ik zacht. 'Meid, ben je verliefd' vraagt ze met een glimlach. Ik knik weer. 'Dat is geweldig, super leuk' zegt ze vrolijk. 'Hij is de beste vriend van Koen' zeg ik. 'Boeien, liefde is liefde, daar moet Koentje het maar mee doen' zegt ze. Ik krijg een lachje op mijn gezicht, maar die verdwijnt al snel. 'Wat is er?' Vraagt Alyssa zacht. 'Ik ben gewoon een beetje bezorgd om Rob' zeg ik. 'Het komt goed! We gaan hem vinden' zegt Alyssa. Ik knik en sluit daarna mijn ogen. Ik ben doodmoe.

Ik kan niet slapen en na een tijd geef ik het proberen op. Ik ga rechtop zitten en kijk de kamer rond. Mijn ogen vallen op Alyssa, wat ben ik toch ongelofelijk blij dat ik haar heb ontmoet. Ik heb echt geluk met een vriendin als haar. We kennen elkaar sinds de middelbare school. We zaten in dezelfde vriendengroep. We zijn allemaal uit elkaar gevallen, behalve wij. Ze is echt mijn beste vriendin. Ze heeft altijd bij me gestaan, wat er ook gebeurde. Ze hielp me altijd, door dik en dun. En nog steeds staat ze altijd achter me. Ik ben echt heel dankbaar voor haar.

Na een lange tijd niet hebben kunnen slapen, val ik toch in slaap, maar niet voor lang. Melissa maakt me wakker. Ze vraagt om mijn hulp met de wond zorg van Milo. Ik sta snel op en loop naar Milo toe. Mijn ogen worden groot als Melissa het verband van de wond af haalt. De wond ziet er heel slecht uit. De hechtingen zitten helemaal los, de wond geneest niet want het is te vochtig en de wond is langzaam aan het ontsteken. 'Als we willen dat de wond geneest, moet hij opnieuw geopereerd worden, maar dat is wel riskant' zeg ik. Melissa knikt. We besluiten het toch te doen. We rollen het bed van Milo snel naar de afdeling, daar word hij meteen opgevangen door de artsen en hij kan meteen geopereerd worden.

Melissa en ik lopen snel terug naar beneden naar de andere. 'Hoorde je dat?' 'Ja, het klonk alsof er allemaal stenen vielen ofzo' 'we moeten terug naar de andere' zeg ik en we rennen naar de andere.

Als ik de kamer binnen ren, zie ik Alyssa en een andere man tegenover elkaar staan met hun geweer op elkaar gericht. De man draait zich naar mij en Melissa toe en schiet. Ik pak Melissa's hand en ren de kamer uit. We zitten samen tegen de muur aan. Ik kijk op het hoekje en zie de man op de grond liggen. Ik sta op en loop weer naar binnen. Melissa, Alyssa en ik kijken naar de man. Alyssa heeft hem geschoten toen hij Melissa en mij wilde schieten. Ik loop naar de man toe en haal een soort portemonnee uit zijn zak. Er zit een soort ID-kaart in. Het is een ID-kaart van mijn vaders criminele organisatie. 'Komen ze' vraagt Alyssa. 'Ze zijn er al' zeg ik terwijl ik het kaartje door midden breek. Ik loop naar de man toe en pak zijn geweer en geef het geweer aan Melissa. 'Wat moet ik hier mee, ik ben een dokter, geen crimineel' zegt ze. 'Er breekt zo oorlog uit' zeg ik. 'Prima hoor, doe je ding, maar ik ben een dokter en geen crimineel. Ik ga geen mensen overhoop schieten' zegt Melissa. 'Je overleeft dit niet zonder mensen overhoop te schieten' zeg ik. Melissa zucht. 'Je staat aan onze kant toch?' Vraag ik. Ze knikt. 'Ik vind het gewoon niet fijn om op mensen te schieten' zegt ze. 'Ook niet als die mensen slecht dingen gedaan hebben?' 'Waar heb je het over?' 'Oké, er komt een organisatie van mijn vader langs. Een criminele organisatie. En ze komen hier om alles van mijn en Koen af te nemen.' 'Alles?' 'Alles, zelfs jou willen ze vermoorden en ze zijn erg slim.' Melissa kijkt bangig naar haar voeten. 'Hey, het komt goed, wij hebben elkaar' zeg ik met een glimlach. 'Ik weet het en ik ben ooo niet bang om te sterven. Ik kan gewoon niet Jan en alle man overhoop schieten.'
'schiet dan alleen de mensen die jou iets aan willen doen.' 'Ja maar nog steeds het fout om iedereen neer te schieten, zonder een goede reden. En tuurlijk, je vader wilt ons vermoorden, dat is een goede reden, maar we moeten zo ook al zijn mannen vermoorden' Ik leg mijn hand op haar schouder. 'Schiet dan alleen bij zelfverdediging' ze knikt en veegt een traan weg. 'Het komt goe-' ik word afgekapt door het brand alarm dat af gaat. 'Het gaat beginnen'

Heyyyy, sorry dat ik zo lang niet meer heb geschreven. Ik had het erg druk met school en daarna liet ik mijn telefoon kapot vallen, dus toen kon ik niet meer op Wattpad (ik heb geen Wattpad op laptop ofzo) maarja, ik ben er weer en ga proberen om wat meer te schrijven

De groeten