ခိုင္မာေႏွာင္ႀကိဳး အပိုင္း ၂၉
"မင္းတို႔ႏွစ္ေယာက္က ဝမ္းဆက္ပါလား။တေယာက္က လက္၊ တေယာက္က ေျခေထာက္။"
"အာ..အျဖစ္ကေတာ့ကြာ...မေျပာခ်င္ပါဘူး။ငါတို႔က ကားကို သြားတိုးမိတာကြ။"
ေက်ာင္းေရာက္ေတာ့ ပတ္တီး ကိုယ္စီႏွင့္ ျဖစ္ေနသည့္ အာနီႏွင့္သူ႔ကို သူငယ္ခ်င္းေတြက ဝိုင္းဝန္းေျပာေလသည္။ျဖစ္ေၾကာင္းကုန္စင္ကို ရွင္းျပရေလသည္။
"မင္းတို႔ႏွစ္ေယာက္ကလည္း ျဖစ္ရမယ္။ကားပိုင္ရွင္က သေဘာေကာင္းလို႔ေပါ့။သူတို႔အမွားလည္း မဟုတ္ဘဲနဲ႔ ေဆးကုေပးတယ္ ဆိုကတည္းက အင္း...အဲ့လူေတြ မဆိုးဘူး။"
သူငယ္ခ်င္းေတြကေတာ့ လူငယ္ေတြ ထုံးစံ တေယာက္တေပါက္ ေဝဖန္ေျပာဆိုေနၾကေလသည္။သူတို႔သူငယ္ခ်င္း အုပ္စုေတြဟာ ေက်ာင္းမတက္ခင္အခ်ိန္ေလး ရသေလာက္ေလးကို ကန္တင္းမွာ ထိုင္ၿပီး စကားစျမည္ ေျပာဆိုတတ္ၾကေလသည္။တေယာက္အေၾကာင္း တေယာက္ သိေနၾကသူေတြေၾကာင့္ ျဖစ္ေၾကာင္းကုန္စင္ေတြကို ရင္ဖြင့္ၾကေလသည္။ရယ္ကာေမာကာ ေျပာဆိုၾကရင္းျဖင့္ အတန္းတက္ခ်ိန္ ေရာက္ေတာ့ အတန္းတက္ၾကသည္။
"အာနီ အဲ့ဒါ မင္းေကာင္မေလးအိမ္ သြားလို႔ ျဖစ္ၾကတာ မဟုတ္လား။"
"အာ...မင္းကလဲ။ငါ့ေကာင္မေလး မဟုတ္ေသးပါဘူးကြာ။"
"မင္း ေကာင္မေလး အခု မဟုတ္ရင္ေတာင္ ေနာင္ျဖစ္ခ်င္တာ မဟုတ္လား။"
"အာ...ေအး ဟုတ္တယ္။သူက ေနာင္အနာဂတ္မွာ ငါ့ရဲ႕ ေကာင္မေလးပဲ။"
"ငါက မင္းကို နိမိတ္ဖတ္ေပးလိုက္တာ မင္းေက်နပ္ေတာ့။"
"အာ..ေက်နပ္တယ္ကြာ။ေက်းဇူးတင္တယ္ သူငယ္ခ်င္း။ငါနဲ႔ ႏွင္းနဲ႔ ခ်စ္သူျဖစ္ရင္ မင္းတို႔ကို တဝိုင္းေကြၽးမယ္။"
"စားရခ်ည္ေပါ့ကြာ။"
ကန္တင္းထိုင္ၿပီး တေယာက္တေပါက္ စကားေတြ ေျပာဆိုၿပီးၾကေတာ့ ေက်ာင္းတက္ခ်ိန္ ေရာက္သြားေသာေၾကာင့္ အတန္းဆီသို႔ အေျပးသြားၾကသည္။သူကေတာ့ ေျခေထာက္ ထိထားသည့္အတြက္ သူငယ္ခ်င္းေတြလိုေတာ့ ေျပးလႊားမသြားႏိုင္။ခပ္ေျဖးေျဖးသာ ေလွ်ာက္ရေလသည္။ကိုႀကီး က ေက်ာင္းနားဖို႔ ေျပာေပမယ့္ အတန္းမတက္လွ်င္ စာေနာက္က်မည္ စိုး၍ ေက်ာင္းသို႔ ေရာက္လာျခင္း ျဖစ္သည္။ဘယ္လိုကိစၥေတြပဲ ရွိပါေစ။ေက်ာင္းစာကိုေတာ့ အျပတ္မခံႏိုင္ေပ။သူ႔ေက်ာင္းစရိတ္က နည္းသည့္ ပိုက္ဆံ မဟုတ္။က်ဴရွင္လည္း ယူေသးေသာေၾကာင့္ ပိုက္ဆံက ပိုကုန္ေလသည္။ကိုႀကီး ကလည္း ေဆးေက်ာင္းတက္ေနသူ။ငယ္ေလး ကလည္း ဆယ္တန္း ဆိုေတာ့ သူ႔တို႔အိမ္မွာ စားစရိတ္ထက္ ေက်ာင္းစရိတ္က ပိုကုန္ေလသည္။သူတို႔ကို ဒီအခ်ိန္ထိ မၿငိဳမျငင္ဘဲ ပိုက္ဆံရွာၿပီး ေက်ာင္းထားေပးေသာ ကိုႀကီးကို သနားသည္။ဒါ့ေၾကာင့္ စေန၊တနဂၤေႏြ ဆိုရင္ အာနီ႔ အိမ္သြားၿပီး အာနီ အိမ္နားမွ ကေလးေတြကို စာျပေပးသည္။စာျပေပးခ ပိုက္ဆံရေလသည္။သူ စာသင္ၿပီး ပိုက္ဆံရွာေနသည္ကိုေတာ့ ကိုႀကီး မသိေပ။ကိုႀကီး ကိုလည္း ေျပာလို႔မျဖစ္ေပ။ကိုႀကီးက သူတို႔ကို ေက်ာင္းစာဘဲ အဓိက ထားၿပီး ႀကိဳးစားေစခ်င္သည္။သူ ေငြရွာလို႔ ပင္ပန္းရင္ ပင္ပန္းပေစ။သူတို႔ကိုေတာ့ ေငြရွာခိုင္းမည္ မဟုတ္။ဘြဲ႕မရေသးဘဲ ေငြရွာတာ သိရင္ ကိုႀကီး သူ႔ကို ဆူလိမ့္မည္။ဒါ့ေၾကာင့္ ကိုႀကီး မသိေအာင္ ဝင္ေငြရေအာင္ ရွာသည္။ပိုက္ဆံကို စုထားသည္။ကိုႀကီး လိုအပ္တဲ့ အခါ သူေပးဖို႔လည္း စိတ္ကူးထားေလသည္။ကိုႀကီး မုန႔္ဖိုးေပးေသာ ပိုက္ဆံဆိုလွ်င္လည္း အကုန္ သူ မသုံး။အိမ္က ထမင္းခ်ိဳင့္ ယူသြားေသာေၾကာင့္ သူ႔မွာ အျပင္စာ ဝယ္စားဖို႔အတြက္ သိပ္မလိုအပ္ေပ။သူငယ္ခ်င္းေတြႏွင့္ ကန္တင္း ထိုင္ရင္လည္း ဘာမွမစားတာ မ်ားသည္။ရံဖန္ရံခါ အေအးတခြက္ေလာက္ပဲ ေသာက္တာေလာက္ပင္ ရွိသည္။သူငယ္ခ်င္းေတြက ႐ုပ္ရွင္ၾကည့္ဖို႔ ေခၚရင္လည္း သူ မလိုက္။ျငင္းေလသည္။အေပ်ာ္အပါး အတြက္ ဆိုလွ်င္ ဘာကိုမွ ပိုက္ဆံ အကုန္မခံ။သူ႔ သူငယ္ခ်င္းေတြ အကုန္လုံးကလည္း သူ႔အေၾကာင္းကို သိေလသည္။
YOU ARE READING
"ခိုင်မာနှောင်ကြိုး"
Romanceအားလုံးပဲ မင်္ဂလာပါရှင့် BL Fic အသစ်လေးနဲ့ ထပ်မံ တွေ့ဆုံခွင့်ရတဲ့အတွက် ဝမ်းသာပါတယ်။ BL Fic အသစ်လေးကိုတော့ "ခိုင်မာနှောင်ကြိုး" လို့ အမည်ပေးထားပါတယ်။ ကိုယ်တိုင်ရေးသားထားသော own creation ဖြစ်ပါတယ်။Boy Love Fiction ဖြစ်ပါတယ်။ ဖတ်ရှု၊ဝေဖန်၊သုံးသပ် ပေးပါ...
