Meedogenloos - Flikken Maastricht

- 3 -

'Dankjewel. Het was heel gezellig,' neem ik afscheid van hem met een kus. 'Zie ik je snel weer?' Ik knik. 'Morgen heb ik wel tijd,' geef ik hem een stille hint dat we dan wel kunnen afspreken. Hij begrijpt het en glimlacht. 'Dan zie ik je morgen,' kust hij me nog een laatste keer, waarna ik echt de auto uitstap en hem uitzwaai totdat hij de hoek om is verdwenen. De deurbel bij ons thuis druk ik twee keer in en al vrij snel wordt er opengedaan. Mijn moeder neemt me gelijk in een innige omhelzing. 'Mag ik misschien eerst naar binnen,' lach ik om haar actie. Ze laat me binnen waar ik eerst mijn hakken -aangezien ik verder geen gewone schoenen of kleren mee had- uitdoe en naar boven loop om een joggingbroek en een t-shirt aan te doen. 'Thee?' Ze hoeft niet op een antwoord te wachten om te weten dat ik "ja" ga zeggen en ze schenkt me dan ook een kopje in waarna ze tegenover me op de bank ploft. 'Vertel. Was het leuk?' Ik begin te glunderen en knik. 'Is er nog iets gebeurd?' doelt ze op "samen het bed delen". 'Ma-am,' zucht ik. Het is een tijdje stil en in mijn hoofd bedenk ik of ik het moet zeggen of niet. 'Hij houdt echt van me,' glimlach ik naar haar. Zij weet dan ook gelijk waar ik het over heb. 'Ik ben blij voor je schat. Ik weet nog toe-' Ik onderbreek haar. 'Dat verhaal heb je al minstens honderd keer verteld,' grijns ik. Ik schud lachend mijn hoofd en pak mijn kop thee.

De volgende dag...
'Kom binnen,' open ik voor Floris de deur. Zoals gewoonlijk begroet hij me met een kus. Hij loopt achter me aan de woonkamer binnen waar mijn moeder thee klaar heeft staan. Ze is vanmorgen nog speciaal naar de winkel gegaan om soesjes te kopen. Waarom ze die per se wou hebben weet ik niet. Ik vind ze in ieder geval heel erg lekker. Floris en ik zitten naast elkaar aan de eettafel en mijn moeder moest zo nodig weer eens tegenover ons gaan zitten. Maar het is opzich wel gezellig. Floris en zij zijn in gesprek over van alles en nog wat, maar ik richt me meer op de soesjes. Ik heb er dan ook binnen no-time een paar naar binnen gewerkt. 'Zijn ze lekker?' grijnst Floris. Ik knik met volle mond. 'Er zit wat om je mond,' wijst hij lacherig naar mijn mond. Ook mijn moeder barst in lachen uit. Zou het zo erg zijn? Snel haal ik de rug van mijn hand een paar keer langs m'n mond. 'Zo goed?' kijk ik ze allebei aan. 'Dat is veel beter,' grinnikt hij. 'Ik ga even de was opvouwen. Jullie redden je wel alleen toch?' zegt mijn moeder wanneer ze opstaat. Ik knik. 'We zijn al volwassen hoor.' Ze trekt haar wenkbrauwen op en loop dan weg. 'Zullen we naar mijn kamer?' stel ik voor. Hij knikt en ik ga hem voor naar mijn kamer waar ik mezelf op mijn bed neer laat ploffen. Hij komt naast me zitten en samen staren we doelloos naar de grond. Ik laat me achterover vallen en staar nu naar het plafond, totdat Floris me begint te kietelen. Ik gil het uit en smeek hem om te stoppen. 'Wat zeg je dan?' lijkt hij niet te stoppen. 'Je bent de allerliefste Floris die ik ken,' roep ik. 'Ik bén de enige Floris die jij kent zeker.' Ik begin te lachen. 'Hoe weet jij dat?' 'Gokje.' Gelukkig stopt hij wel met kietelen en laat zich ook achterover op zijn rug vallen zodat we naast elkaar liggen. 'Heb jij vaak vriendinnetjes gehad?' vraag ik opeens heel serieus. 'Voor jou 1 relatie en verder niet eigenlijk. Jij?' 'Kan je een geheim bewaren?' Een tijdje zegt hij niks. Hij kijkt me zelfs niet aan. 'Jawel,' is zijn antwoord waar hij wel heel lang over na moest denken. 'Is er iets?' vraag ik hem. Ik zet mijn elleboog in het matras en laat mijn hoofd op mijn hand leunen om hem aan te kijken. 'Nee. Hoezo?' Op dat moment gaat zijn ringtone. 'Moet je niet opnemen?' vraag ik als hij kijkt wie het is maar geen aanstalten doet op op te nemen. 'Niet belangrijk.' 'Wie was het dan?' 'Gewoon. Iemand,' doet hij er vaag over. Naar mijn gevoel iets té vaag. 'Is er echt niks?' Weer schudt hij zijn hoofd. Het ziet er niet naar uit dat hij iets gaat vertellen en ik geef dan ook de hoop op en laat me weer op het matras vallen. 'Je vroeg toch of ik een geheim kon bewaren?' vraagt hij me terwijl hij nog steeds naar het plafond staart. Ik knik. 'Ik heb een geheim.'