Meedogenloos - Flikken Maastricht

- 1-

Dit verhaal schrijf ik helemaal vanuit Eva. Meer heb ik niet te zeggen , dus veel plezier met lezen ;-)

X, Sara

Ps. Ik vind het leuk om reacties te lezen ;-)

'Mam? Kan dit?' kom ik de woonkamer binnen om mijn kleding te laten keuren. 'Je ziet er echt prachtig uit schat,' verzekert ze me. Ik bekijk mezelf ook nog eens goed in de spiegel. Een jurkje is helemaal niks voor mij. Geef mij maar een spijkerbroek en een simpel t-shirtje. Maar vanavond, om de eerste zomervakantiedag te vieren, ga ik voor het eerst uit met mijn vriendje. We hebben al wel verkering maar we hebben nog nooit echt een date gehad. Ik heb hem ontmoet op school, op de politieacademie. Hij botste tegen mij aan, of ik tegen hem, en zoals je in alle films ziet werden we verliefd en zijn we een stelletje. Beter kan ik het niet zeggen, zo is het gegaan. Mijn moeder dacht, toen ik het vertelde, dat ik een grapje maakte, maar op het moment dat ik hem mee naar huis nam, geloofde ze me pas. Eerst was ze boos geweest, hij is vijf jaar ouder. Ik ben nog maar 18 en hij is al 23. Aan de ene kant begrijp ik het ook wel. Als mijn dochter thuis zou komen met een oudere man zou ik ook helemaal flippen, maar aan de andere kant, het is mijn leven. Uiteindelijk is ze ermee akkoord gegaan en heeft ze hem geaccepteerd. En dat is maar goed ook, want Floris is echt een schat. Hij is lief voor me. Wauw, ik ben echt zo verliefd. 'Dankjewel,' bedank ik mijn moeder voor het compliment en ga weer naar boven om verder te gaan. Ik doe wat mascara op en dan vind ik het wel prima. Ook haal ik nog wat hakken onder het stof vandaan. Ze zijn ooit van mijn moeder geweest en zij heeft ze ook aan gehad op haar allereerste date, met mijn vader. Helaas is hij er niet meer, hij is vier jaar geleden omgekomen bij een auto-ongeluk. Ik mis hem nog elke dag maar ik heb er mee leren leven. Maar het is dan voor mij ook een hele eer om haar schoenen aan te mogen hebben. Het zijn zwarte, open schoenen met een hak van ongeveer vijf centimeter. Ik schuif mijn voeten erin en het lijkt alsof ze echt voor mij gemaakt zijn, zo perfect passen ze. Een beetje zenuwachtig loop ik naar beneden en trek ik mijn jas aan. Floris zou me ophalen, over vijf minuten hadden we afgesproken. 'Heb je alles?' vraagt mijn moeder. Dat is echt zoiets typisch voor mijn moeder. Volgens mij vraagt elke moeder dat. En misschien is zij nog wel zenuwachtiger voor mijn date dan ik dat zelf ben. 'Ja, mam,' zucht ik overdreven aangezet. De bel gaat en ik loop gelijk naar de deur, waar ik Floris al door het raam kan zien grijzen. Ik doe open. 'Hey,' begroet ik hem. Hij bekijkt me van top tot teen. 'Je bent mooi,' glimlacht hij verlegen en drukt een kus op mijn mond. 'Kom je?' Hij pakt mijn hand. 'Ho ho, niet zo snel,' houdt mijn moeder ons nog tegen. Ze drukt nog snel een kus op mijn wang en wenst ons veel plezier. Eigenlijk schaam ik me nu kapot, maar Floris lijkt het niet erg te vinden. Gelukkig maar. Ik loop met Floris mee waar hij de deur van zijn auto netjes voor me open doet en zodra ik zit weer dichtgooit. Hij gaat achter het stuur zitten en rijdt weg. 'Hoe kom je aan deze auto?' vraag ik hem nieuwsgierig. Het is niet bepaald een krot die de meeste jonge mensen hebben. 'Ooh, gewoon,' doet hij er een beetje vaag over. Nou ja, het is ook niet mijn probleem. 'Waar gaan we heen?' vraag ik hem, omdat mij niks is verteld, behalve dat we ergens gaan eten om vervolgens naar de bioscoop te gaan. 'Verrassing,' glundert hij.

Het eten was echt hartstikke lekker, en zelfs de film was leuk. Hij wist echt precies welke films ik leuk vind. Stiekem had ik gehoopt dat we zouden zoenen zoals je in elk boek leest en in de romantische films ziet, maar bij ons is er niks gebeurd. Telkens keek ik opzij, maar hij keek nog geconcentreerd naar het witte doek met beelden voor zich. In stilte en hand in hand lopen we terug naar de auto, waar we allebei op onze plek in gaan zitten. Hij steekt de sleutel in het slot maar start de motor nog niet. 'Wil je bij me slapen?' vraag hij me. Ik weet niet zo goed wat ik wil. Ik kijk dan ook van hem naar mijn handen waar ik wat mee begin te prutsen. 'Gewoon slapen, hoor,' lijkt hij mijn twijfel gezien te hebben. 'Ik weet het niet,' maak ik duidelijk. 'Je kan gewoon op een ander matras liggen.' 'Ik moet het dan wel even aan mijn moeder vragen.' Dit is echt zo gênant, "ik moet het aan mijn moeder vragen". Ik kan mezelf wel voor mijn kop slaan. 'Je mag wel met de mijne bellen,' reikt hij me zijn mobiel aan die ik dankbaar aanpak. Een beetje zenuwachtig toets ik ons thuis-nummer in. Al snel wordt er opgenomen en leg ik mijn moeder uit hoe en wat. Gelukkig stemt ze ermee in. 'Het mag,' glimlach ik naar Floris terwijl ik zijn mobiel weer terug geef. 'En wíl je het ook?' vraag hij me. Ik knik. 'Ik heb alleen geen spullen mee,' lijkt de moed me alweer in mijn schoenen te zakken. 'Je mag wel wat dingen van mij lenen,' heeft hij alweer een antwoord paraat. 'Zullen we?' stel ik voor wanneer we nog steeds doelloos stilstaan. Hij grinnikt en start dan de auto en rijdt weg.