26

23 2 0
                                    

"Sy!" I heard a worried shout behind me so I turned around to look who was it. "What happened?" turns out it was Jayce.

He look so worried while looking at me. He even held my elbow, checking me if I am fine. "I'm okay, don't worry, Jayce."

"God! How's Tati?"

"Bumili sila ni Dana ng ice cream." I pointed at the small store with full of ice creams.

He finally looked relieved as he sat in front of me. Bumalik lang kami ni Dana dito sa coffee shop sa loob mall after nu'ng accident.

I was still panicking inside. Still nervous and ... confused as fuck. How's that possible for him to look at me with total stranger in his eyes?

I still remembered how he looked at me. How worried he was. But then it didn't change the fact that he didn't recognize me. Talaga ba?

Or baka hindi siya 'yun? Kamukha lang? Or ... may identical twin pala siya, tapos hindi ko lang pala alam.

The fuck?! Stop thinking nonsense, Sybal!

"Sybal," I snapped out when I heard Jayce mentioned my name.

I looked at him and raised a brow. "What?"

"You're spacing out. What are you thinking?"

"'Yung muntik nang makabangga sa amin kanina." Pag amin ko.

"Who was it? Gusto mo bang kasuhan? We could do that, as when you wish."

"No," I scoffed. I didn't even think about filling a case against him. "It's just... it was weird."

"Whom? 'Yung muntik maka-bangga sa inyo?" he asked, still looking at me while I was looking at nowhere.

"Yeah..."

Hindi na siya ulit nakapag-tanong nang dumating na si Dana buhat-buhat si Tati.

"'Nong!" she called Jayce, her ninong.

Kaagad lumawak ang ngiti ni Jayce nang makita ang anak ko. Kaagad namang nagpababa si Tati sa hawak ni Dana, at tumakbo papunta kay Jayce na kaagad sinalo ang anak ko.

"How are you? I heard you were about to bump into a car? May masakit ba sa baby na 'yan?" he softly asked Tati.

Tati tapped her chest a bit and giggled, "Dada." She utter, smiling.

I gulped. Ayan na nga ba. Dana and I looked at each other, nagpalitan ng makakahulugang tinginan. I think, parehas kami ng iniisip.

I sighed, "Uwi nalang muna siguro kami ni Tati. Baka pagod na 'yan." I stood from my seat and went towards Jayce. I pulled Tati from him.

"Hatid ko na kayo, Sy." Jayce insisted.

But I disapproved, "No but thank you, Jayce. I know you're busy, sige na una na kami."

Jayce and I, we've been good friends since last year? If hindi ako nagkakamali. He started approaching me sa lab after I get birth of Tati. Bumalik din kasi ako kaagad sa trabaho matapos manganak.

Labag man sa loob ko, pero kailangan ko talaga doblehin ang kayod ko dahil hindi nalang saili ko ang binubuhay ko. May makulit at cute na bata na rin akong binubuhay kaya hindi na p'wedeng mag-chill-chill. Although I usually spare more time with Tati, as much as I could. Dahil ayaw kong lumaki siya na palagi akong wala.

Kina Dana and Red ko siya iniiwan kapag may trabaho ako dahil ang dalawang 'yun parang walang mga gawain sa buhay. Hindi ko alam kung paano sila lumalamon sa araw-araw. Parehas pa rin naman kami ng Hospital na pinapasukan ni Dana, pero siguro iba kami ng shift.

I Don't Want To Go BackTempat cerita menjadi hidup. Temukan sekarang