Her Perfect Illusion [PUBLISHED UNDER PAPERINK PUBLISHING HOUSE]

Kabanata 27

Kabanata 27

A HEART truly in love never loses hope but always believes in the promise of love, no matter how long the time and how far the distance.

“What if mapagod siya kakabol sa‘yo? Are you ready to see him with someone else? Ready kana bang makita siyang masaya sa piling ng iba?” tanong ni Layla habang hawak ang mga kamay ko.

Hindi ko inaasahan na uuwi si Layla ng bansa kasama ang boyfriend niya. Nagising na lang ko kinaumagahan na nasa tabi ko siya. Pero ang hindi ko nagustuhan ay ang pag-uusap namin ngayon. Kasama namin sila ni Mama, Papa at Ceejay sa salas. Hindi ko alam kung bakit kailangan pa naming pag-usapan ito, buo na ang desisyon kong kalimutan at palayain si Lark. Akala ko ba ay galit sila sa kanya?

“Ano bang pinagsasabi mo? Sinabi ko na sa inyo na—”

“Iyon ba talaga ang nararamdaman mo? We're asking if you're ready, Hyacinth, kasi itong magiging desisyon mo ay pwedeng makakaapekto sa anak mo. Do you really want to see your child grow without his father?” Ceejay seriously asking me.

My eyelids drooped. Naitikom ko ang bibig ko. Kaya ko ba? Kaya ko bang makitang mahirapan siya sa huli? Pero anong magagawa ko? May anak na din si Lark sa ibang babae... sa babaeng mahal niya. Hindi ko maaaring sirain ang buhay ng batang dinadala ni Vivian. Sila ang nauna sa amin, anong laban namin sa kanila? Wala.

“Sa totoo lang, hindi.” Umiling ako, “I'm not ready for that pero kahit anong gawin ko hindi na pwede. Wala na kaming pag-asa pa. At hindi ko alam kung makakalimutan ko pa ba ang ginawa niya sa ‘kin. Ang hirap ...ang hirap kalimutan na lang lahat. At alam ko ring  wala siyang nararamdaman para sa ‘kin.” I faked a smile.

Bumuka ang bibig ni Layla ngunit agad namang napatikom. May sasabihin sana ngunit hindi na lang itinuloy dahil alam naman siguro niya na hindi na siya makikinig sa kahit anong sasabihin nila.

“Are you sure about that? Ikaw ba si Lark para sabihing wala siyang nararamdaman sa‘yo? Nagtatamang hinala ka masyado, Miss Hyacinth.” Nagulat kami ng may nagsalita sa likuran ko. Nang lumingon ako ay nakita ko ang mga kaibigan ni Lark, kompleto sila.

“He's broken,” Kiervin said with his serious face.

“He's in pain,” buntonghininga saad ni Decer.

“Hindi siya masasaktan at umiyak sa harap namin kung hindi kanya mahal, Hyacinth. He's blaming himself everyday dahil sa ginawa niya sa‘yo. He was drunk everyday to forget just for a while all the thing he did at you. Hindi lang naman ikaw ang nasasaktan sa inyo, Hyacinth,” Iiling-iling na wika naman ni Theros.

Tumawa ako. Hindi ko alam kung bakit sila nandito. Pero ang alam ko nandito sila para ipagtanggol ang lalaking iyon... ang lalaking nagwasak sa ‘kin. “Nasasaktan siya? Sinaktan niya ako tapos sasabihin niyo na nasasaktan din siya? Nakakatawa lang. Kung sino pa ang nanakit ay siya pa ang may ganang masaktan na akala mo ay siya ang agrabiyado. Baka nakakalimutan niyong lahat na ako ang biktima dito.”

“Hindi niya gustong saktan ka, Hyacinth. Pakinggan mo siya, nang malaman mo kung bakit pinili ka niyang saktan. Lark loves you very much kahit na siya ang mahirapan huwag ka lang.” Vender replied then his eyes darked. Umiling siya. “This is the reason why I don't want to get serious to a woman, their mind is so narrowed,” he just whispered the last sentence kaya hindi ko narinig ngunit nakita kong siniko siya ni Eliezer.

“Hindi ko alam kung paniniwalaan ko pa ba siya. Hindi ko na alam kung ano ang totoo sa mga sinasabi niya.” Nagpapasalamat talaga ako at hindi man lang tumulo ang mga luha ko. Napagod na din siguro sila.

Tumayo si Mama at nilapitan ako. Umupo siya sa harap ko at hinawakan ang kamay ko. Naluluha siya kaya umiwas ako ng tingin. “Hyacinth,”

Umiling ako. “Ma, please ayoko po.”