The Sultan and I

Chapter 32

The Sultan and I
Chapter 32

"Your womb is freezing like a winter, your majesty. It will be impossible for a seed to grow on it." The female doctor declared to me after my check-up.

I knew that I could not bear a child anymore, but I still tried to ask for the medical opinion of the palace doctor. In hopes that maybe Eda was only lying to me by making me infertile.

But who am I trying to fool?

Nang marinig ko ang sinabi niya ay hindi ko mapigilang mapanghinaan ng katawan. Muntik pa akong matumba mula sa pagkakaupo sa kama pero mabuti nalang at nasalo niya ako kaagad.

"Your majesty!" The female doctor cried.

Samantalang nanghihina naman akong napatulala sa mukha niya.

"You must never tell the Sultan." I whispered. "You must never tell him that I can't bear a child anymore."

Isang naaawang tingin ang ibinigay niya sa akin bago siya napatango.

Ngunit kaagad akong nanigas mula sa kinauupuan nang marinig ko ang bagong dating na boses.

"What?" It's a female voice.

Sabay kaming napalingon ng doktor sa pintuan kung saan nagmula ang boses at kaagad akong natigilan nang makita ang gulat na mukha ni Nehir.

"What did you just say, child?" She asked, her eyes looking at me with disbelief. "You can no longer bear a child for the Sultan?"

Napatingin ako sa maganda niyang mukha. At nang makita ang matinding pag-aalala na nakaguhit sa kanya ay hindi ko na nga napigilan pa na mapatayo mula sa kama at mapatakbo palapit sa kanya. Matapos iyon ay naiiyak akong napayakap sa kanya ng mahigpit.

Samantalang niyakap niya din ako at marahang hinaplos ang likuran ko.

"Halime did this to me, Sultana." Tears started to fall from my eyes while telling her the truth. "She made me drink infertility medicine, causing me to become barren."

"Oh God, the Almighty..." She uttered with disbelief.

Humiwalay siya sa akin at naaawang tinignan ako sa mukha. Pagkatapos ay isa-isa niyang pinunasan ang mga luha sa magkabila kong mga pisngi.

But what she said next froze me to my feet.

"You must tell it to the Sultan." She spoke.

Napataas ako ng mukha at hindi makapaniwalang napatingin sa nag-aalalang mukha niya. Atsaka ako mabilis na napalayo at napaatras.

"No." I whispered while shaking my head. "He will stop loving me once he learns that I can no longer bear him an heir."

Mabilis naman niyang hinawakan ang magkabilang braso ko at tinignan ako gamit ang malulungkot niyang mga mata.

"The Sultan won't announce our Osman as his Vali Ahad because he is still waiting and hoping for you to bear him another son, my child." Her voice is soft while speaking. "As long as you won't tell him the truth, he will never release a fatwa of succession for your son."

Mabilis akong napailing sa kanya at nang dahil sa sobrang takot na bumalot sa dibdib ko ay kaagad akong napaiyak.

"I will never tell him, Sultana." Parang nababaliw ko ng wika habang umiiling parin sa kanya. "He will abandon me. He will stop loving me and he will look for another woman who can bear him a child! I won't let him be taken from me!"

Napahinga naman siya ng malalim bago niya ako hinila sa dibdib niya. Niyakap niya ako ng mahigpit at sinimulang haplusin ang buhok ko.

Nehir is like a mother to me, and she is the only one who understands me inside this palace.