The Sultan and I

Chapter 21

The Sultan and I
Chapter 21

"Congratulations, my Sultana." The female doctor declared to me that morning. "You are with a child."

Hindi ko napigilan at napatakip ako ng bibig ng dahil sa sobrang saya.

It's been two months since I and Zahir have been trying to conceive. Damla made sure that the medicine that Halime was sending me daily was being thrown away without the knowledge of the Haseki.

Ngayong umaga ay nakaramdam ako ng matinding pagkahilo kaya naisipan kong pumunta sa doctor na nasa loob ng palasyo. At hindi ko inaasahan ang balitang ito.

My heart was filled with joy.

Finally, Zahir and I are pregnant with our first child.

Ngunit kaagad ding nawala ang matinding saya na nararamdaman ko nang bigla kong marinig ang gulat na boses na iyon mula sa likuran ko.

"What?" I immediately recognized the voice of Halime.

Mabilis akong napatayo mula sa kama at nanghintatakutang napalingon sa kanya.

I saw her standing in the doorway with complete disbelief in her widening eyes.

My heart immediately dropped.

"What do you mean that the Sultana is pregnant?" She asked the female doctor.

Kaagad namang yumuko ang doctor.

"Yes, my Sultana." The doctor replied with joy in her voice. "Aleyah Sultana is now pregnant with the Sultan."

At nang marinig iyon ni Halime ay nasaksihan ko nalang ang unti-unting paglukob ng sobrang galit sa kanyang mga mata. Kaagad akong nakaramdam ng matinding takot nang makita ko ang ekspresyon na iyon sa mukha niya.

I've been caught.

"I understand. You can leave now. " She ordered the doctor.

I started trembling with fear at the sight of her angry eyes. She's raging with fury.

Yumuko muna ang doktor bago siya naglakad paalis kaya naiwan akong mag-isa sa harapan ng nanggagaliiti sa galit na Haseki.

Sa sobrang takot ko sa kanya ay naramdaman ko nalang ang pangingilid ng luha sa mga mata ko. Napaatras pa ako mula sa kinatatayuan ko at naiiyak na napatingin sa galit niyang mukha.

"Y-your majesty—-"

But her unforgiving eyes only looked at me before she yelled in rage.

"Hold her down!" I turned cold when she ordered the two servants behind her.

Wala na akong nagawa nang biglang lumapit sa akin ang dalawang servants at pilit akong pinaluhod sa harapan ng nagpupuyos sa galit na Haseki.

Kaya napaluhod ako sa malamig na sahig atsaka ako nagtaas ng mukha. At kaagad akong pinanlamigan ng katawan nang sumalubong sa akin ang galit niyang mukha. Nagsimula na akong mapaiyak sa takot habang hawak ako ng dalawang servants niya.

"P-please, spare me, your majesty." I begged while tears were streaming down my face. "P-please forgive me..."

Her raging eyes looked down on me.

Naramdaman ko nalang ang malakas na sampal na inidampi niya sa kanang pisngi ko bago siya galit na galit na nagsalita.

"You dare to betray me?!" She shouted with fury. "Now, don't blame me for what I'm going to do with that child in your womb!"