OXYGEN - ออกซิเจน (မြန်မာဘာသာပြန်) [Completed]

အပိုင္း ၃၆

'ဆရာေလး… တစ္ခုခုစားခ်င္တာမ်ားရွိလား'

ၾကင္နာတက္တဲ႔အေဒၚJitက ကၽြန္ေတာ္႔ဘက္ကို လွည့္ၿပီး ျပံဳးျပကာ အရင္ေန႔ေတြကထက္ ပိုမ်ားတဲ႔ဟင္းခ်က္စရာေတြကို ညႊန္ျပေနတယ္။

'မရွိပါဘူး။ အကုန္ အဆင္ေျပတယ္။ အေဒၚ ကၽြန္ေတာ္ ဘာကူေပးရမလဲ'

'မလိုေတာ့ပါဘူး ဆရာေလးရယ္… ဒီကေလးေတြနဲ႔တင္ လံုေလာက္ေနၿပီ။ အျခားအိမ္ေတြကလည္း က်န္တဲ႔ဟင္းေတြလုပ္ေနတာဆိုေတာ့ အရင္ဆံုး ဆရာေလး အိမ္ေတြပတ္ၾကည့္ၿပီး ကူေပးလိုက္ေလ…'

ကၽြန္ေတာ္ ေခါင္းညိမ္႔ျပလိုက္ၿပီးေတာ့ ကေလးေတြကို လက္ျပႏူတ္ဆက္လိုက္ကာ အျခားအိမ္ေတြသို႔ ေလ်ာက္လိုက္မိတယ္။ အေဒၚJitေျပာတာကေတာ့ သူတို႔က တစ္ႏွစ္မွာ တစ္ရက္ေတာ့ နားတယ္တဲ႔… ၿပီးေတာ့ ႏွစ္တိုင္း ၃၁ရက္ေန႔ ႏွစ္သစ္ကူးေန႔မွာ စားပြဲေသာက္ပြဲလုပ္ၾကတယ္တဲ႔… သူတို႔က စားပြဲေသာက္ပြဲလို႔ေျပာေပမယ္႔ တကယ္တမ္းကက်ေတာ့ ဟင္းပြဲအခ်ိဳ႕ကို လုပ္ကာ အတူတူေဝမွ်ၿပီး စားၾကတာျဖစ္သည္။

မေန႔ညတုန္းက ရြာသားေတြက ဟင္းခ်က္ၿပီးတာနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ Soloကို အတူတူလာစားဖို႔ေျပာခဲ႔သည္။ ကၽြန္ေတာ္ အခုလိုမ်ိဳး ခြဲၿပီး အေစာႀကီးထလာရတာ သူတို႔ကူညီေပးခ်င္လို႔… ၿပီးေတာ့…

ကၽြန္ေတာ္႔မွာ လုပ္စရာတစ္ခုခုရွိလို႔… တကယ္လို႔ အဲ႔ဒါကို မနက္ခင္းမွာသာ မလုပ္ခဲ႔ရင္ ကၽြန္ေတာ္ ေခြးေပါက္ေလးဆီကေန လံုးဝေရွာင္ထြက္လို႔ရမွာမဟုတ္ပါ။

ကၽြန္ေတာ္ အခုဦးတည္ၿပီး သြားေနတဲ႔ေနရာက ကၽြန္ေတာ္ရယ္ Soloရယ္ N'Moonေလးနဲ႔အတူ လမင္းႀကီးကို ၾကည့္ခဲ႔တဲ႔ေနရာ… အျခားေနရာေတြနဲ႔ ခြဲထြက္ကာ အဲ႔ေနရာမွာ အပင္တစ္ပင္တည္း ထီးထီးႀကီး ရွိေနတာ… ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဘန္ေကာက္ကေန ထြက္မလာခင္ကတည္းက ျပင္ဆင္ထားတဲ႔အရာေတြကို ကၽြန္ေတာ္႔ရဲ႕ေက်ာပိုးအိတ္ထဲကေန ထုတ္လိုက္သည္။ ရွည္လ်ားတဲ႔ႀကိဳးေပၚမွာ စာရြက္ေတြကို ကပ္လိုက္ၿပီး အဲ႔ဒီႀကိဳးေတြကို သစ္ပင္ႀကီးရဲ႕ေနရာအခ်ိဳ႕မွာ ခ်ည္လိုက္သည္။

အဲ႔ဒါေတြက လုပ္ရတာလည္း မခက္ခဲသလို… ထူးထူးျခားျခားႀကီးလည္း မဟုတ္ပါ။ ဒါေပမယ္႔ သူ႔ကို ေပ်ာ္ရြင္ေအာင္လုပ္ေပးႏူိင္ပါေစလို႔ဘဲ ကၽြန္ေတာ္ ေမွ်ာ္လင့္မိသည္။