အပိုင္း ၂၂

Start from the beginning
                                    

'ကၽြန္ေတာ္႔ကို အမိန္႔ေပးလိုက္လို႔ ျပန္လာရတာပါ…' သူက ညင္ညင္သာသာေလး ေျပာလိုက္တာေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္ Soloကို လွည့္ၾကည့္လိုက္တဲ႔အခါမွာ Soloက သူ႔ရဲ႕ခံစားခ်က္ေတြကို ထိန္းခ်ဳပ္တဲ႔အေနနဲ႔ အံႀကိတ္ထားတာကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။ Soloက တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ေဒါသရိပ္ေတြ ထြက္လာတာကိုဘဲ ကၽြန္ေတာ္ ျမင္ေနရသည္။

'ကၽြြန္ေတာ္ မလုပ္…'

'ထြက္သြားစမ္းပါ'

'So…'

ကၽြန္ေတာ္ သူ႔ရဲ႕နာမည္္ေလးကို ေခၚလိုက္္ကာ သူ႔ရဲ႕လက္ေလးကို အသာေလးဆုတ္ကိုင္လိုက္ၿပီး Khun Jayဘက္သို႔ လွည့္ၾကည့္လိုက္သည္။ Khun Jayကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္႔ကို ေခါင္းညိမ္႔ၿပီးေတာ့ ျပံဳးျပကာ ဓာတ္ေလွကားထဲကေန ထြက္သြားသည္။

ကၽြန္ေတာ္႔အေနာက္က တိတ္ဆိတ္ၿငိမ္သက္ေနတဲ႔ေကာင္ေလးရဲ႕လက္ကိုဆြဲကာ ေခၚသြားလိုက္သည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ကြန္ဒိုထဲ ေရာက္တဲ႔အခ်ိန္ထိေတာင္ သူက တိတ္ဆိိတ္္ၿငိမ္သက္ေနတုန္း…

'အစ္ကိုတို႔ ဘာစားၾကရင္ေကာင္းမလဲ'

ပံုုမွန္အေနအထားျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားဖို႔အတြက္ ကၽြန္ေတာ္႔ရဲ႕လြယ္အိတ္ေတြ၊ ဘာေတြ ခ်ၿပီးလိုက္တာနဲ႔ ခ်က္ခ်င္းတန္းေမးလိုက္သည္။

'ဘာဘဲျဖစ္ျဖစ္ရပါတယ္'

Soloရဲ႕အသံက ဘာမွမျဖစ္ထားတဲ႔အသံလိုမ်ိဳး ႏူးႏူးညံ့ညံ့ေလး ျပန္ေျဖလာသည္။ ဒါေပမယ့္ ဒါက ပံုမွန္မဟုတ္ဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္ ေကာင္းေကာင္းသိတာေပါ့… ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ ပံုမွန္ဆိုု ကၽြန္ေတာ္တို႔ အိမ္ျပန္ေရာက္တာနဲ႔ ေခြးေပါက္ေလး ပထမဆံုးလုပ္တဲ႔အရာက ကၽြန္ေတာ္႔ကို ဖက္တာ… မဟုတ္ရင္ သူ႔ကို ဖက္ခိုင္းတာ… ဒါေပမယ့္ ဒီတစ္ခါမွာေတာ့ သူက အိမ္ျပန္ေရာက္လာတာနဲ႔ မွန္ျပတင္းေပါက္ေထာင့္နားသို႔ တန္းသြားေနတာေၾကာင့္ ဒါက ပုံမွန္မဟုတ္ဘူးလို႔ ကၽြန္ေတာ္ေျပာႏူိင္တာျဖစ္သည္။

မွန္ျပတင္းေပါက္နားမွာ ရပ္ေနတဲ႔ေကာင္ေလးရွိရာသို႔ ကၽြန္ေတာ္ သြားလိုက္သည္။ ဘာမွမခံစားရပါဘူးလို႔ ႀကိဳးစားပမ္းစားနဲ႔ ဟန္ေဆာင္ေနတဲ႔ေကာင္ေလးရဲ႕မ်က္ႏွာကို ျမင္လိုက္ရတဲ႔အခါမွာေတာ့ သက္ျပင္းခ်လိုုက္မိသည္။ သူ ေတြးၿပီး ခံစားေနတာက ဘာမွမျဖစ္ေပမယ္႔ သူ႔ရဲ႕မူမမွန္တဲ႔အျပဳအမႈေတြက ကၽြန္ေတာ္႔ရဲ႕ႏွလံုးသားကို နာက်င္ေစသည္။

OXYGEN - ออกซิเจน (မြန်မာဘာသာပြန်) [Completed]Where stories live. Discover now