Undercover

1 - Britt

We kijken elkaar aan en ik weet meteen wat ze denkt.

'PIZZA!' roepen we tegelijk.

We bestellen de pizza en we starten de film. We zingen alle liedjes mee, want we hebben de film al zo vaak gezien dat we de tekst helemaal uit ons hoofd kennen. We zingen allebei ontzettend vals, maar dat maakt ons niks uit.

'Blijf je slapen?' vraag ik als de film is afgelopen.

'Ja, als dat kan.'

'Ja natuurlijk. Ik ga even douchen, die bloem zit echt overal.'

'Oke, dan haal ik mijn spullen wel even op.'

Lana en ik wonen vlakbij elkaar dus kunnen we makkelijk even op en neer rijden.

Ik loop naar boven en stap onder de douche. Als al de bloem weg is, stap ik uit de douche. Als ik een joggingsbroek en een sweater aan heb getrokken, loop ik weer naar beneden en begin ik een beetje op te ruimen.

Na een halfuur gaat eindelijk de bel. Ik doe de deur open en zie Lana staan.

'Hèhè, dat duurde lang!' zeg ik als ze naar binnen loopt.

'Ik heb ook nog even gedoucht, ik zag er niet uit met al die bloem op mijn gezicht! Iedereen keek me aan alsof ik gek was.'

Ik moet lachen en ze kijkt met beledigd aan.

'Dat is niet grappig! Het was echt gênant.' zegt ze, waardoor ik nog wat harder moet lachen.

Lana loopt naar de bank en pakt daar een kussen vanaf. Ze loopt met het kussen omhoog naar me toe.

'Oke, oke. Ik stop al!' zeg ik.

'Mooizo.' zegt ze met een big smile op haar gezicht.

Zo gaat het altijd bij ons op vrijdagavond. Sommigen vinden het misschien suf, maar zolang we het zelf maar naar onze zin hebben, vinden we alles best.

'Zullen we nog even chillen?' vraag ik terwijl ik muziek opzet.

'Ja is goed.'

'Laan, je hebt zulk mooi haar! Mag ik het alsjeblieft krullen?' vraag ik terwijl ik haar lief aankijk.

'Voor deze keer dan.'

Ik sta op en zoek mijn krultang. Lana wilt nooit dat ik haar haar krul, ze vindt het mooier als het stijl is.

Als ik de krultang heb gevonden loop ik weer terug naar de bank. Ik kan meteen weer opstaan, want ik heb nog een borstel nodig. Fijn. Als ik eindelijk alles heb, begin ik met het borstelen van haar haar. Ik ben altijd al jaloers geweest op haar lange blonde haren. Zelf heb ik bruin haar met krullen. Ik vind mijn eigen haar niet lelijk, maar met het haar van Lana kan je gewoon veel meer.

'Je hebt echt heel mooi haar Lana.'

'Dat zeg je echt te vaak.'

'Weet ik, maar het is gewoon zo mooi.'

'Dankje.'

Nadat ik haar haar heb gekruld, kletsen we nog even over van alles en nog wat. We kunnen wel uren doorpraten over hoe geweldig we iets vinden, maar ook over hoe slecht we iets vinden, zoals nu. We klagen over irritante collega's, we zwijmelen over knappe jongens en we noemen slechte eigenschappen op van mensen die we niet mogen.

'Marcel is eigenlijk echt een nerdje.' zegt Lana

Marcel is onze baas. Hij is inderdaad best wel een nerdje, zijn haar is altijd naar een kant gekamd en hij draagt een grote bril, zo een die ze droegen in de middeleeuwen.

'Je meent het' zeg ik.

'Het viel me eigenlijk vanmiddag pas op haha. Hij heeft echt grappig haar, het ziet er niet uit.'

'Waarom is dat je nog nooit eerder opgevallen? Ik zou toch echt denken dat dat het eerste is wat je opvalt aan hem.' zeg ik grinnikend.

'Mijn intelligentie verdwijnt langzaam ben ik bang' zegt ze terwijl ze een zielig gezicht trekt.

'Je kan niet verliezen wat je nooit hebt gehad.'

Ik word meteen aangevallen door Lana die me slaat met een kussen.

Na nog lang te hebben gepraat, kijk ik op de klok.

'Het is al een uur, zullen we maar gaan slapen?' zeg ik gapend.

Een halfuur later liggen we eindelijk in bed. Ik ben hartstikke moe, ik kan nog steeds niet tegen vroeg opstaan en ik moet in het weekend dus echt mijn slaaptekort inhalen.

'Weltrusten.' zeg ik terwijl ik mijn nachtlampje uit doe.

Ik hoor Lana nog iets terug mompelen, maar ik ben te moe om het nog te horen.