Loki'nin kızı

26

Genç tanrı elleri titreyerek koydu kızının kafasına. Canlılığını yitirmiş, her an dökülecekmiş gibi duran saçları okşadı. O kadar yavaş hareket ediyordu ki, bir kaplumbağa bile ona toz yutturabilirdi.

Yeşil gözlerini neredeyse beyazlaşmış yüzde gezdirdi. Göz altlarının morarıklığı beyaz teninde daha da belli oluyordu. Eğildi ve alnını öptü genç kızın. Onu o kadar özlemişti ki. Sesini, gülüşünü ve gözlerini.

"Gözünü aç. Lütfen, lütfen aç artık gözlerini." Gözlerinde biriken yaşların düşmemesi için kafasını havaya kaldırdı. "Amca." İçeri giren genç hüzünlü bir şekilde konuştu. "Babam bahçenin orada seni çağrıyor." Loki ağır hareketlerle oturduğu yataktan kalktı. "Bir sorun mu var?" Daniel bir süre amcasını izledi.

Teni normalden daha solgun saçları bakımsız ve gözlerindeki ışık sönmüştü. Bu hâliyle yatakta yatan kızdan daha kötü bir görüntüye sahipti. "Sadece yürüyüşe çağırdı." Loki derin bir nefes aldı. "Tamam, çıkabilirsin." Yiğeni çıktıktan sonra kızına kısa bir bakış atıp odadan çıktı.

Bahçeye indiğinde kapının önünde onu bekleyen abisiyle karşılaştı. "Gelmeyeceğini düşünmüştüm." Loki Thor'a bakmadan yürimeye başlayınca Thor da ona ayak uydurdu. "Sadece hava almak için çıktım." Thor gülümsedi. Sadece hava almak isteseydi neredeyse bütün odalarda bulunan geniş balkonlara çıkabilirdi.

"Durumu hâlâ aynı mı?" Loki ayakalarını izleyerek yürümeye başladı. "Son üç yıl olduğu gibi." Thor kardeşinin peşinden ilerledi. "Üç yıl... Güç toparlamak için uzun bir süre." Loki kafasıyla onayladı. Gerçekten uzun bir zamandı. "Aynı konuyu mu konuşacağız? Senin ölümlüler ne yapıyor?" Thor Loki'nin lafı değiştirme çabasına güldü.

"Hiç bir fikrim yok." İki kardeş yürümeye devam ettiler. Bahçede yürüdüler. Zaman onlara işlemiyordu fakat son üç yıl ikisi de fena hırpalanmıştı. "Amca! Baba!" Kulaklarına dolan ses ikisini de arkalarına döndürdü. "Ne oldu Daniel?" Daniel durdu ve ellerini dizlerine yaslayarak solurklandı. "Sarah, hareket etti!"

Kısa süreli sessizlikten sonra ilk Loki koşmaya başladı. Ondan sonra Daniel ve Thor. Loki o kadar hızlı koşuyordu ki, ne ara saraya girip merdiveleri çıkmaya başladığını hatırlamıyordu. En sonunda odaya girdiğinde gördüğü manzara inanılmazdı. Gözleri doldu. Dudaklarını ısırdı. Tırnaklarını avuç içlerine bastırdı.

Ama yinede yaşadığı tarifsiz duyguyu gizleyemedi.

Tereddütle yatağına oturdu ve kızının ağır ağır kırpıştırdığı kirpiklerini izledi.

Üç yıl. Üç yıl boyunca bu anı beklemişti. Özlemle izledi kızını. Sonara hafifçe kalkan elini fark etti. Uzandı ve elini eli arasına aldı. Elleri arasında kaybolan narin eli okşadı. "Uyandın." Dedi çatallı sesi. "Bana döndün güzelim." En sonunda zaten tutmakta zorlandığı gözyaşları akmaya başladı.

"Baba." Kızın fısıltısı ancak ulaşmıştı babasının kulağına. "Buradayım kızım. Bak yanıbaşındayım." Kız gözlerini açtı. Yeşil gözleri hiç olmadığı kadar koyuydu. "Kurtulduk mu? Nasıl?" Hırıltılı sesi zar zor seçiliyordu. Loki tam ağzını açacakken ne zaman odaya girdiğini fark etmediği Thor ondan önce davrandı.

"Sevgili amcan sizi tam zamanında kurtardı." Uzandı, genç kızın diğer elini tuttu ve üzerine nazik bir buse kondurdu. "Günaydın leydim. Uzun bir zaman oldu." Sarah şaşırmıştı? Uzun bir zaman mı? Kaç gündür uyuyordu ki?

"Sarah!" Bir anda kızın üzerine atılan Daniel babası ve amcasının aksine direk kıza sarılmıştı. "Özür dilerim herşey benim suçum. Gerçekten çok üzgünüm. Ve, ve seni çok özledim." Sarah istemeden gülerek elini kuzeninin sırtına yavaşça yerleştirdi. "Tamam sakin ol. Hiçbir şey senin suçun değil."

Daniel içini rahatlatan bu sözlerlekuzeninden ayrıldı. Onunla birkaç ay geçirmişti fakat o birkaç ayda ona o kadar bağlanmıştı ki.

Fakat içindeki rahatlık amcasının ona olan bakışlarını görene kadar sürdü. Daha amcası öz kızıyla hasret giderememişken kendisi gidermeye çalışmıştı. "Gerçekten, burada neler oluyor? Hem sen ne ara saçlarını örmeye başladın." Sarah kuzeninin saçlarını inceledi. "Sen uyuduktan sonra hiç kesmedim." Kaşları havalandı.

"Ben ne zamandır uyuyorum?"

*****

Bölümü atıp okula kaçıyorum. Bölüm kısa ama sınavlarım pazartesi bitiyor, hafi bay bay!