Sebepsizler (TAMAMLANDI)

~9~

"bir fikir ayrılığına rağmen karşındakine saygı duyabiliyorsan, insan olmuşsun demektir."
                     ~Dostoyevski~

"İyi'misiniz Miss Black?"

*Ben iyi olmayı bırakalı uzun zaman oluyor Harry.*

"Nasıl hissediyorsunuz peki?"

*Hiçbir şey hissetmiyorum.*

"Yaşamadığım bir şeyi anlayamam belki, ama bu size kendinizi iyi hissettirecekse; sizi anlıyorum"

*Ben nasıl görünüyorum Harry?*

"Yorgun ve karmaşık."

*Doğru yolda'mıyım peki?*

"Doğru yolu ararken kaybolmuş gibisiniz."

*Doğru yolu nasıl bula bilirim Harry?*

"Deneyimleyerek Miss Black."

*Önüme çıkan tüm seçenekleri kullanayım'mı yani?*

"Bazen düşünce yetimizi kaybederiz ve çıkmaz sokağa çıkarız. Bazen o kadar fazla düşünürüz ki büyük bir karmaşa yaranır, sanki bir fırtınanın içinde kalmışız gibi. Bazense sadece tek birşey düşünürüz ve o da koca bir boşluk olur."

*Yani?*

"Yani diyeceğim o ki, siz yeni çözümler üretin, sorularda kaybolmayın."

*Sorular olmazsa çözümlerde olmaz ama.*

"Hayır Miss Black. Sorunlar olmazsa çözümler olmaz. "

*Benim sorunlarımın çözümü yok gibi.*

"Çözümler her zaman gözümüzün önünde olur. Önemli olan onu göre bilmektir."

*Neden bana direk çözüm söylemiyorsun Harry?*

"Çünkü benim çözümüm geçici olur ama sizin çözümünüz kalıcı. Yani kendi sorunlarınızın çözümünü kendiniz bulmalısınız. "

*Geçici çözüme de razıyım. Yeter ki çözüm olsun.*

"Geçici olan bir çözüm, çözüm değildir Miss Black."

*Aslında tüm çözümler geçici değil'midir Harry?*

" Öyledir."

*O zaman niye geçici çözüm, çözüm değil diyorsun?*

"Çünkü siz o çözümü benden istediniz, kendiniz bulmadınız."

*Yani?*

"İki tip öğrenci vardır Miss Black. Çalışkanlar ve kopya çekenler. Okulda okuyan öğrencilerden kopya çekerek yüksek not ala biliriz ama iş sınav vermeye gelince o zaman bulduğumuz çözümün limiti biter. "

*Peki sen bunlardan hangisi'sin Harry? *

"Ben çalıştığı halde heyecan yapıp cevapları unutan öğrenciyim. "

*Ama iki tip öğrenci var demiştin. *

"Öyle zaten. Ama bu tip öğrenciler de okumayanlar listesinde olur. "

*Ama bu hiç adil değil Harry*

"Biliyorum Miss Black"

*O zaman niye bunu kabul edelim ki?*

"Çünkü kabullenmezsek başarı elde edemeyiz. "

*Başarı kimin umrunda? Benim istediğim hayatımın yoluna girmesi.*

"Bunun kendisi de bir başarıdır zaten."

*O zaman başarı istemiyorum,
kalsın.*

"Vazgeçmek bir çözüm değildir."

*Herşey kazanmak değil Harry.*

"Önemli olan her kaybedişte bir ders çıkarmaktır Miss Black."

*Ben her kaybedişimin kazancıyla hatalarımın bedelini ödedim Harry.*

"Peki mutlu'musunuz?"

*Sadece mutluymuşum gibi davranıyorum.*

"Neden sizi mutlu edecek çözümler bulmuyorsunuz?"

*Ne gibi?*

"Mesela; çiçek dikmek, resim yapmak yada piyano çalmak. Ne isterseniz o"

*Bunları benimle yapmak ister'misin Harry? *

"Tabi Miss Black."

*Biraz daha konuşalım Harry.*

"Gerçekten konuşmak istiyormusunuz?"

*Hayır. Ben susmak istiyorum. Sadece susmak.*

"Gözlerime bakın Miss Black.
İyimisini-?"

*Yapma Harry. Yapma*

"Kendinizi ağlamaktan alı koymayın. Bırakın yanaklarınıza biraz yağmur yağsın. Unutmayın! Bu gün canınız acıdığı için akıttığınız göz yaşlarını, bir gün mutluluktan akıtacaksınız."

*Biliyor'musun Harry; ben hiç mutluluktan ağlamadım. Ben ağlayacak kadar mutlu olmadım hiç.*

"Her mutluluk özeldir Miss Black. Her mutlu anımız bizi geçmişe götürür ve gözlerimiz dolar. Bunun kendiside aslında bir mutluluktur."

*Mutluluklarım bile bana acı veriyor. Hayatımın bir parçasıydı Olivia ama artık o yok. İlk aşkımdı James ama o da yok. Benim mutlu anılarım beni üzmekten başka bir işe yaramıyor Harry.*

"O zaman güzel anılar biriktirelim Miss Black. Gelecekte hatırlayıp mutlu olacağınız anılar."