Sebepsizler (TAMAMLANDI)

~5~

"Cehennem, insan yüreğinde sevginin bittiği yerdir."
        ~Dostoyevski ~

Gök de ağladı bu dünyada herşey ola ola kimsesiz kalan ölü bedenler için. Tek tek akıtıp damlalarını, acılarına eşlik etti. Bu gün ölü bir beden daha veda etti Dünyaya.

Hayatı sevmek zorunda bırakıldık. Oysa gerçekleri anlatmak gerekirse, hiçbir zaman sevmedik. Bu zalim dünyada bize mutluluk veren insanları sevdik sadece. Yanlış yada doğru, ne farkeder? Sevmek bizim seçimimizdi. Çoğu zaman yanlış kararlara kurban gitmedik'mi zaten? Önemli olan yaptığımız yanlışlardan ders çıkarmaktı.

Olivia gibi ölümü seçmemeliydik.  Aslında Olivia aşkı için savaşmamayı seçti. Savaşsaydı belki kazanırdı, ama kazanmayacağını o da iyi biliyordu. Şuan bu satırları ben nasıl yazıp karakterlerimi idare ede biliyorsam, hayat da öyle işte. Bir roman düşünün. Bizim romanımız. Ama sonunda başka birinin imzası var. Nerede hayatın son buluyorsa hikayen de orada bitiyor ,ama roman hala devam ediyor. Geriye sadece soluk hatıralar kalıyor.

Benden size küçük bir tavsiye: VAZGEÇMEYİN.

"Neden yaptı bunu? "

*Bilmiyorum Mister Honest.*

"Mister Honest? Eskiden James derdin."

*Eskide kaldı onlar, tozlu sayfaları açmaya gerek yok. Zira toza karşı alerjim olduğunu sizde iyi biliyorsunuz.*

"Toparlanmana sevindim."

*Toparlanmak zorunda
kaldım diyelim.*

"Jessica.."

*Yeter artık Mister Honest!
Arkadaşımın defin merasiminde olup bitmiş konuları konuşmak istemiyorum.*

"Acını anlaya biliyorum Jessica. Olivia benim de arkadaşımdı. "

*O artık yok.*

"Yapma Jessica."

*Sormak istediğinizi sorun ve gidin Mister Honest.*

"Olivia-"

*Bana verdi. Merak etmeyin zamanı geldiğinde okuyacağım. Şimdi gide bilirsiniz.*

"Peki. Kendine iyi bak Jessica."

★★

" *Ben seni çoktan bıraktım Jessica* bana böyle söyledi Harry."

*Başka ne söyledi Miss Black?*

" *Sana ilk aşkımı veriyorum Jessica. Hiçbir zaman benim olmayanı veriyorum. Ona iyi bak.* "

*En çok canınızı acıtan cümle hangisiydi peki?*

" * Hiçbir zaman arkadaşın olmadım.* "

*Şimdi kazandınız'mı yoksa kaybettiniz?*

"Anlamadım. Açık konuş Harry."

*Aileniz gittiğinde geceydi. Onlar gittikten sonra karanlığı sevdiniz. James sizi terk ettiğinde yağmur yağıyordu ve siz yağmurlu havaları o günden sonra hiç sevmediniz.*

"Ailemin gidişiyle kazanıp, James'in gidişiyle kaybettim. Ama ikisininde eksikliğini hissettim."

*Peki ya Olivia?*

"Onun gidişiyle de kendimden nefret ettim."

*Hayır Miss Black yapmayın. Kendinizden nefret etmeyin. *

"Ben bunu hakediyorum
Harry."

*Hayır Miss Black. Siz sevilmeyi, mutlu olmayı hakediyorsunuz. Ama nefreti haketmiyorsunuz.*

"Nefret güçlü bir duygudur Harry. Ancak bir zamanlar gerçekten değer verdiğimiz insanlara veriyoruz bu duyguyu. Benimki de yabancıya gitmiyor işte."

*Haklısınız Miss Black. Nefret güçlü bir duygudur. Sevdiğimiz, değer verdiğimiz insanlara veririz. Yani siz James'i o kadar da sevmiyorsunuz demektir. Yanılıyormuyum? *

"Ben sadece artık sevemiyorum. Sevgim öldü sanki. "

*Yeniden-*

"Hayır Harry hayır. Yeniden aynı hatayı yapmam."

*Sizce sevgi bir hata'mı?*

"Adı sevgi anlamı acı, sefillik, esaret. Olivia bile aşkı yüzünden canına kıydı."

*O, Olivia'nın seçimiydi ama siz- *

"Aması yok Harry. Buda benim seçimim."

*Hayır Miss Black. Kendinizi hapsettiğiniz odadan çıkın. Bu çözüm değil.*

"Umrumda değil Harry. . . dışarıda olanlar umrumda değil. "