ඊයේ රෑ ඉඳන් මට බඩේ අමුතුම විදියේ වේදනාවක් දැනෙන්න පටන් ගත්තා. මං ෆෝන් එක ගන්න හැරුන වෙලාවේ ඉඳන්ම දරාගන්න බැරි විදියේ වේදනාවක් දැනෙන්න ගත්තා. ටික වෙලාවකින් අඩුවෙයි කියලා හිතාගෙන සද්ද නොකර ඉඳියට පාන්දර වෙද්දි ඉන්නම බැරි මට්ටමට ආවා. මං බලන් හිටියේ වෙනදා මාව බලන කෙනා එනකන්. ඒත් ඊට කලින් ඩ්‍රෙසින්ග්ස් වලට ආපු නර්ස් කෙනෙක් කිව්වා මගේ තුවාලේ බ්ලීඩ් වෙනවා කියලා. පේන් එක එන්න ගත්ත වෙලාව අරවා මේවා අහලා ගියාට පස්සේ 'එයා' ආවා. ඒ එරවිල්ල බලන්න බැරි තැන මං ඒ මැනික් වගේ ඇස් දෙක මගෑරලා උඩ බලාගත්තා. හරි පුදුමයි ....ජීවිතේ කාටවත් කිසිම දේකට වගඋත්තර බඳින්න උනන්දු නොවුන මම....දවස් තුන හතරක් දැකපු කෙනෙක්ගේ බැල්මක් දරාගන්න බැරුව ඇස් මගාරින විදිය.
ආයේ මැහුම් දාන්න ගිහිල්ලත් මට හොඳට තේරුනා බනින්න බැරිකමට කොල්ලා සද්ද නොකර ඉන්නවා කියලා. හිතලා කරගත්තයෑ ඉතින්. හුම්....
"ඇයි ෆෝන් එක නැතුව් ඉන්න බැරිද? වයිෆ් කතා කරනවද?" ඒක අහපු කැත. වයිෆ්....හුහ්....මොකටද මගේ කට.
"කතා කරන්න වයිෆ් කෙනෙක් ඉන්නෙපැයී" මාත් අනිප්පැත්තට කිව්වේ සෙකන්ඩ් වෙන්න බැරි නිසා. මට හොරෙන් හිනා වෙවී ග්ලවුස් ගලවලා අත හෝදගෙන යනකන්ම මං බලන් හිටියේ එයාගේ ලස්සන.
"මිස්....ඔයාලගේ පුංචි දොස්තර මහත්තයා හරි සැරයි වගේ නේද?" මාව අරගෙන යන්න ආපු මිස්ගෙන් මං හිනාවෙවී ඇහුවා. එයාලා ගොඩක් දෙනෙක් මාව අඳුරනවා.
"අනේ නෑ සර්. ඩොක්ටර් බිනූශ හරි හොඳයි. හරිම කරුණාවන්තයි. අද නම් තරහ ගිහිල්ලද කොහේද...."
"ඇත්තට....ඔයාලට ඉන්නේ ලස්සන සර් කෙනෙක්නේ...." මං කිව්වේ එයාව ආයෙම මතක් කරගන්න ගමන්.
"ඔව් නේද සර්. ඩොක්ටර් බිනූශ වෙන්නැති හොස්පිට්ල් එකේ ලස්සනම ඩොක්ටර්. " මට කියන්න හිතුනා හොස්පිට්ල් එකේ නෙමෙයි මගේ ජීවිතේම දැකපු ලස්සනම රූපේ ඒක කියලා.
"එච්චර වයසක් නම් නෑ වගේ නේද මිස්"
"ඔව් සර් 29යිලු වයස" යකෝ. මූ මටත් වඩා අවුරුද්දක් බාලයි. දාන ගෑස් බලහල්ලකෝ. තව පොඩ්ඩක් මේ නර්ස් එක්ක කියෙව්වනම් කොල ඇස්වල කතාව දැනගන්න තිබ්බා. එහෙම හිතන ගමන් මං නර්ස් එක්ක කතාවට වැටුනා.
YOU ARE READING
Drizzle
General Fictionරළු දෙඅත'තර ගැවසෙමී නුඹෙ ආලේ තරමත් දන්නෙමී මුදු වදන් දෙන්නෙමී නුඹ අහිංසක බව දන්නෙමී _කොල පාට ඇස්_ තුරුල්ලේ සඟවමී නුඹව කාටත් නොමදෙමී රැකගමී තුටු කරනෙමී නුඹ මගෙම බව සපථ කරනෙමී _රත්තරන් ඇ...
