Drizzle

drizzle 3

"මල්ලි....චිරාත්...කාලද ඔයා?" ජෙරම් අයියා එයාව නැගිට්ටවන ගමන් ඇහුවා. 

"නෑ අයියේ. යංද?" චිරාත් අයියා නිදිමත ඇස් පිහිදනවා. අපි තුන්දෙනාම කැන්ටින් එක පැත්තට යන්න ගත්තා. ජෙරම් අයියගේ අතේ නම් බොක්ස් එකක් තිබුනා. 

"මං කිව්වේ උඹට.....කෑවද බිව්වද අසනීපද....ඔක්කොම මගුල් හොයන්න ඉන්නේ මෙයා තමා. පියාණෝ කියන්නේ නිකන්ද ඉතීන්." චිරාත් අයියා හිනාවෙන ගමන් මගේ කනට කෙඳිරුවා. 

"මොකද්ද මොකද්ද උඹ කියන්නේ....?" 

"ආව් ආව්ව් අප්පා.....රිදෙනවා..." 

"තොගේ ඔක්කොම හොඳයි බෝක්කු කට තමා අවුල." අවසානයේ චිරාත් අයියා ජෙරම් අයියගෙන් හොඳ ගුටි දෙක තුනක් කෑවා. 

කැන්ටින් එකට ඇවිත් මායි ජෙරම් අයියයි වාඩි වෙලා ඉද්දී චිරාත් අයියා මටත් එක්ක කෑම දෙකක් අරගෙන ආවා. ජෙරම් අයියාගේ වයිෆ්ට නම් හොඳට උයන්න පුලුවන් වගේ. ඒ කෑම සුවඳ මට අම්මව මතක් කරා. ඒ එක්කම මං දැක්කේ ජෙරම් අයියා චිරාත් අයියට බත් කටක් කවලා මටත් කටක් දික්කරන් ඉන්න හැටි. අනිච්ඡානුගවම මාත් කට ඇරියා. සුවඳ වගේම රස තියන කෑම උයන්න පුලුවන් හරි පොඩ්ඩ දෙනාටයි. මට කඳුළු පිරුනේ අම්මගේ කෑම වල රස මතක් වෙලා. 

"ආ..ආ...මේ මොකෝ මේ කොල්ලගේ ඇස්වල කඳුලු....?" චිරාත් අයියා මගේ දිහා බලන ගමන් මට විහිලු කරන්න ගත්තා. 

"ගෙදර මතක් වුනාද මල්ලි?" 

"හ්ම්ම්. අම්මගේ කෑමයි අයියලා 3 දෙනාවයි මතක් වුනා"

"යකොහ් අයියලා 3 දෙනෙක්?" චිරාත් අයියා ඇසුත් ලොකු කරගෙන අහපු විදියට මට හිනා ගියා. 

"ඕ. අයියලාම 3 ඉන්නවා මට." 

"ඒක තමා උඹව ඔච්චර හුරතලේට හදලා තියෙන්නේ." ජෙරම් අයියා ඔලුවත් වනන ගමන් කියනකොට මට ආයෙම හිනා ගියා. තව ටිකෙන් පිට උගුරේ ගිහින් මේ ඉස්පිරිතාලෙන්ම බෙහෙත් ගන්න වෙන්නේ. 

"කෝමද අපේ ජෙරම් අයියගෙ කෑම එක....සුපිරි නේ" චිරාත් අයියා මගෙන් ඇහුවා. 

"ඔව් අයියේ. මාර රහයිනේ." 

"ඒම තමා. මෙහේ ඉතින් මෙයාගේ කෑම එක වැඩිපුර අපේ බඩවල් වලට තමා යන්නේ"