Strategy | Oliver Wood [NL]

Hoofdstuk 26

De ochtend voor de kerstvakantie, kwam Todd de Grote Zaal binnen en was een deuntje aan het neuriën. Hij stopte daarmee toen hij Oliver alleen zag zitten aan de Griffoendor tafel.

"Je ziet eruit alsof je op het punt staat een foto te maken voor een advertentie voor depressie," zei Todd en ging zitten. "Wat is er aan de hand?"

"Wat is er aan de hand? Vraag je me dat nu echt?"

"Ja, daarom zei ik: wat is er aan de hand?"

"Je wilt weten wat er aan de hand is? Ik zal je vertellen wat er aan de hand is, Todd. Ik ben het zat dat iedereen me het hele jaar dom noemt. Ik ben het zat dat iedereen me dom noemt allemaal omdat ik mijn gevoelens niet op orde kan krijgen. Iedereen is vergeten dat dit mijn gevoelens zijn en niet die van hen. Iedereen heeft me dom genoemd en me verteld wat ik zou moeten voelen.!"

"Oliver, rustig-"

"Gaat iedereen er gewoon vanuit dat alle mensen dingen op dezelfde manier moeten aanpakken en op het moment dat ze dat niet doen, zijn ze gewoon idioten! Het is niet eerlijk, ze blijven me vertellen dat ik me zo moet voelen en het zo moet doen, maar niemand heeft me gevraagd hoe ik me voel over de hele situatie!"

Todd knikte alleen, om het beest dat op dat moment in Oliver opsteeg niet boos te maken.

"Ik denk dat dit ok Melanie gaat."

"Natuurlijk gaat het om Melanie. Het is waar iedereen alleen met mij maar over kan praten "

"Oké, relax, Oliver, het is niet zo erg."

"Dat is makkelijk voor jou  te zeggen, want jij bent door niemand het hele jaar dom genoemd. Oh dat klopt, want jij bent een van de personen die me dom noemde!" Oliver duwde zichzelf weg van de tafel en verliet de Grote Zaal zonder nog een woord te zeggen.

Oliver liep naar buiten en ging op de dichtstbijzijnde stoel bij het raam zitten en mompelde in zichzelf. Hij besefte niet dat de stoel al bezet was.

"Eh... iemand is van slag."

Hij draaide zijn hoofd en zag Melanie zitten met een boek op haar schoot. "Wat heeft jou van streek gemaakt?"

Hij keek haar een paar seconden aan en keek vervolgens weg. "Ik wil  het er niet over hebben."

"Oké." Melanie haalde haar schouders op en ging weer verder in haar boek. "Vind je het erg, ik moest mijn voeten verplaatsen omdat je er bijna op ging zitten."

Oliver keek naar beneden om te zien dat ze haar benen in zijn schoot legde en verder las.

Hij keek om zich heen om te zien of er nog andere Ravenklauwen zouden komen, maar de gangen waren leeg.

"Waar zijn je vrienden?" vroeg hij, terwijl hij wachtte op het moment dat Andy of Ace zou verschijnen

Melanie liet haar boek langzaam zakken voor een dramatisch effect. "Ze zijn dood."

Zijn ogen werden groot en ze begon te lachen. "Ik maak maar een grapje, ik weet niet waar ze zijn, je weet dat we niet overal samen naar toe hoeven. We zijn niet altijd bij elkaar."

"Tuurlijk," mompelde Olivier sarcastisch.

"Wat zei je?"

"Niets."

"Dus waarom zit je hier bij me?" vroeg ze aan hem.

"Ik weet het niet. Ik weet blijkbaar van niets!" mopperde hij.

'Wow rustig, Firewood, waarom ben je zo van streek?"

"Ik ben gewoon zo... in de war. Ik ben dit hele jaar in de ware en niemand heeft me geholpen.  Iedereen heeft me alleen dom genoemd."

Melanie fronste. "Ik denk dat ik een van die mensen was, hè?'

"Ja, maar in jouw geval heb je het volledige recht om mij dom te noemen, alle anderen... niet zo veel. Het spijt me... je weet dat ik je niet onzin wilde noemen, toch? Ik was gewoon... Ik ben niet goed in ruzie maken."

"Dat weet ik, Oliver. Ik heb je vaak ruzie zien maken op het veld. Het is niet je sterkste punt, Zwerkbal daarentegen wel. Het is altijd Zwerkbal."

"Mensen noemen het een obsessie."

"Nou, je bent wel een beetje geobsedeerd, Wood, dat moet je tenminste toegeven. Ik bedoel, daar is niets mis mee. Jij bent verslaafd aan Zwerkbal, ik ben verslaafd aan taart..."

Oliver barstte uit in een lachen , de frons verliet zijn gezicht.

"Ja, ik heb gehoord over je taartverslaving."

"Wat? Van wie?"

"Dat is niet belangrijk. Wat belangrijk is, is... het spijt me dat ik je onzin heb genoemd en het spijt me dat er het afgelopen periode veel drama is geweest tussen ons."

"Er is altijd drama tussen ons. Dat maakt Zwerkbal zo veel spannender."

"Ik weet het, maar helaas is het drama dat zich tussen ons niet echt Zwerkbal gerelateerd."

"Ja, je hebt gelijk, ik denk dat dat ook mijn schuld is," zei ze tegen hem.

"Hoe is het jouw schuld?"

"Ik weet het niet, maar waarschijnlijk wel."

"Zullen we de schuld verdelen? 50/50?"

"Ik meen het, je maakt dit nog steeds over Zwerkbal," lachte Melanie

"Niet! Dat doe ik niet!"

"Ga je nog naar Zweinsveld voor wat last-minute kerstinkopen?" vroeg hij.

"Nou, aangezien ik een paar weken geleden al mijn kerstinkopen heb gedaan, nee. Maar ik sla nooit een trip af om naar Zacharinus' te gaan."

"Wil je wat gezelschap?"

"Zeker."

Het heeft 26 hoofdstukken geduurd, maar er is eindelijk wat vooruitgang tussen Oliver en Melanie!!