Strategy | Oliver Wood [NL]

Hoofdstuk 24

"Een mooi meisje zegt tegen je dat ze je leuk vindt, dat ze je je cute vindt, bedenkt bijnamen voor je. En wat doet Oliver, dames en heren... hij noemt haar onzin."

Todd legde zijn gezicht in zijn handen. "Onzin, Oliver? Ben je de definitie van het woord vergeten? Want als je dat bent... hier is een reminder... meisjes houden er niet van om onzin genoemd te worden!"

"Ik heb toch gezegd dat het er verkeerd uitkwam. Het was niet mijn bedoeling om haar onzin te noemen! Denk je echt dat ik wilde dat ze van streek raakte en dat ze me ging slaan met een boek?"

"Nou, je hebt het verdiend. Ik zou hetzelfde hebben gedaan."

"Je helpt me niet om me hierom beter te laten voelen, Todd."

"Mooi zo. Ik wil niet dat je je beter gaat voelen. Ik wil dat je je slecht voelt, omdat je het verknald hebt, idioot Je had de perfecte gelegenheid. Geen van haar vrienden waren in de buurt en zelfs Carter liet jullie alleen.  Het leek erop dat de Goden op je neerkeken en je onwetende ziel wat genade schenkten. Ik weet zelfs niet hoe je hier een comeback op moet verzinnen. Want als ze haar vrienden gaat vertellen... nou dan ben je klaar."

"Hij heeft  e onzin genoemd?!" herhaalde Andy vanaf haar plek op een van de stoelen in de leerlingenkamer. "Hoe durft hij-"

"Wacht."  Ace hield zijn handen op nadat hij had het hele verhaal probeerde te snappen. "Hij heeft letterlijk gevraagd om bij je te zitten... zodat hij je onzin kon noemen? Wow. En ik dacht dat ik slecht was in flirten."

"Ik geef het op." Melanie gooide haar handen in de lucht en liet ze weer vallen. "Ik geef  echt op bij deze de jongen. Het kan me niet schelen hoe schattig hij is. Het kan me niet schelen hoe schattig zijn gezicht wordt als hij boos is, of hoe rood zijn wangen worden als hij bloost... zijn zachte haar en..."

"Melanie focus." Ace knipte met zijn vingers in haar gezicht.

"Juist. Waar was ik?"

"Je geeft op," zei Andy.

"Ja, dat doe ik. Ik ben er klaar mee," zei ze.  Melanie stond op en liep naar de slaapzaal.

"Ik wou dat ik kon geloven dat dit echt waar is,"  zuchtte Andy, "maar zodra die loser zelfs maar haar kant op lacht, wordt ze meteen weer verliefd op hem."

Ace fronste. "Nou... misschien moeten we dan de situatie beter maken in plaats van het erger te maken."

Andy keek op. "Wat?"

"In plaats van het met haar eens te zijn dat Oliver een idioot is, moeten we de jongen misschien helpen."

"Help me even? Sorry, maar ben je helemaal gek geworden, Ace?"

"Nee, het is duidelijk dat Melanie Oliver echt leuk vindt, dat heeft ze altijd gedaan en ookal verpest hij dingen opnieuw en opnieuw.. heel vaak, wil ze bij hem zijn."

"Maar Ace, jij... en haar..."

Ace schudde zijn hoofd. "Het zijn Melanie en Oliver, niet Melanie en Ace. Kom op... we moeten zien of we de domme leeuw kunnen vinden."

Melanie wilde niet haar normale avondeten eten, in plaats daarvan had ze hele appeltaart.

"Je gaat niet eens wat aardappelen eten? Ze zijn zo lekker," zei Jenna tegen haar.

"Ik ben helemaal tevreden met mijn taart, dank je."

"Ik ben blij dat ik er geen wilde!" zei Brandon.

"Er liggen nog zo'n twaalf andere taarten op tafel, ga je eigen taart halen!"

"Wat als ik die taart van jou wilde hebben?'

"Raak deze taart aan en ik steek je met een lepel."

"Hoe steek je iemand met een lepel?" vroeg Brandon terwijl hij naar Melanie staarde.

"Wil je een demonstratie?"

Brandon trok zijn hand weg. "Nee. Iemand in een slecht humeur.'"

"Dat zou jij ook zijn als je mij vandaag was."

"Oliver problemen?" vroeg Jenna.

"Zoals gewoonlijk."

"Waarom vergeet je hem niet gewoon?" stelde Brandon voor. "Er zijn genoeg andere jongens op Zweinstein? Hoe zit het met Ace? Hij is een goede vent."

"Waarom ga je dan niet met hem daten," reageerde Melanie.

"Oké, nu ben je gewoon onbeleefd," zei Brandon.

"Sorry Brandon, ik ben beetje gefrustreerd, dat is alles. Ik wil hier niet meer over praten. Ik wil gewoon deze appeltaart eten... oké?"

"Oké."

Oliver liep de hoek om. Hij had net zijn laatste Zwerkbaltraining gegeven omdat het binnenkort te koud werd. Hij zag dat dat Andy en Ace op hem zaten te wachten. Hij was in zijn eentje en had daarom geen andere keuze dan te stoppen en een praatje met ze te maken.

"Als dit gaat over het reserveren van het veld-" begon Oliver, maar Ace schudde zijn hoofd.

"Nee, dit gaat niet over het reserveren van het veld, Wood. Dit gaat over jou en Mel."

"Ik neem aan dat ze jullie verteld heeft over..." Hij wreef over zijn nek. "Kijk, ik wilde haar echt niet zo noemen, het ging per ongeluk, het gebeurde in het moment-"

"Dat boeit ons niet, Wood." Andy zuchtte. "Maar we geven wel om Mel, dus we proberen je te helpen dit niet nog meer te verpesten. Dus wees stil en luister."

"Oké."

"Ik zei stil!"

"Maar..."

"Welk deel begreep je niet?"

Oliver drukte zijn lippen op elkaar en bleef stil.

"Goed, we komen eindelijk ergens." Andy glimlachte naar Ace.

idk wat het is, maar deze gif van Oliver schreeuwt echt Brits.

morgen ga ik op vakantie!!!! zoveel zin in! het is wel midden in een schoolweek (maar daar praten we niet over🤫)