Strategy | Oliver Wood [NL]

Hoofdstuk 14

"Ik ben blij dat jullie allemaal konden komen om de wedstrijd te zien," zei Ace tegen zijn team. Ze hadden zich op de tribunes verzameld om de eerste wedstrijd van het seizoen tussen Griffoendor en Zwadderich te zien.

"We hadden nu niet veel keus, toch? Je zou ons er de volgende training waarschijnlijk voor hebben laten boeten als we dat niet hadden gedaan," snikte Brandon terwijl hij bibberde van de kou.

"Anders zou hij er het hele seizoen over zijn blijven zeuren," voegde Jenna eraan toe.

"Ik ben eigenlijk blij om hier te zijn," zei Melanie met een glimlach.

"Kijk, Melanie dat is de goede mindset. De rest moet zich schamen."

"Ze is hier alleen omdat Wood aan het spelen is," merkte Brandon op.

"Dat is honderd procent... waar," lachte Melanie. "Sorry Ace, maar als Mr. Gorgeous niet speelde, zou ik waarschijnlijk iets anders doen."

"Zoals?" vroeg Ace haar.

"Wil je echt dat ik mijn lijst doorloop met dingen die ik liever doe, dan dat ik hier zit tijdens een Zwerkbalwedstrijd?" zei Melanie. "Dan zitten we hier de hele dag zijn."

"Laat maar dan. Wel opletten allemaal."

Het team zuchtte hard.

"Stilletjes."

"Oh, ik zal zeker gaan opletten," zei Melanie met een knipoog toen de Griffoendors werden aangekondigd om het veld te betreden. Ace begroef zijn gezicht in zijn handen.

Toen Oliver met zijn bezem naar buiten liep, wendde Melanie zich tot Andy. Zij was in haar handen wrijven om warm te blijven.

"Moet je niet schreeuwen voor je man?" plaagde Andy met klapperende tanden.

"Dat kan niet, omdat spelbreker Ace hier is... het is slecht voor ons imago om onze rivalen aan te moedigen. Zelfs als ze echt knap zijn."

Melanie wilde eigenlijk niet toegeven dat ze een beetje nieuwsgierig was naar de Potter-jongen die zich bij het team heeft aangesloten. Hij was de jongste speler in het Zwerkbalteam in een eeuw tijd. Niemand had hem zien spelen (behalve de Griffoendors). Sommigen geloofden dat hij echt goed moest zijn en anderen geloofden dat de Griffoendors ongelooflijk wanhopig waren nadat ze hun Zoeker, Charlie Weasley, hadden verloren.

Melanie wist wat Oliver het meest haatte en dat was verliezen. Ze was er zeker van dat hij Harry niet in zijn team zou hebben, als de jongen niet goed was. Dus het was tijd om te zien hoe goed de jongen daadwerkelijk was.

De wedstrijd begon snel met Angelina Johnson die het eerste doelpunt scoorde, nadat ze geraakt was door de Zwadderich-keeper Miles Bletchley, beter bekend bij het Ravenklauw team als "Blech of Belch".

"Zie je, dit is waar ik het over heb," zei Ace, "je ziet hoe goed ze dit jaar zijn-"

"Ssst..." Melanie legde haar hand op Ace zijn mond. "Ik zit hier stilletjes op te letten."

Ace duwde haar hand weg. "Nee, je kwijlt over Oliver."

"Ook bekend als stilletjes opletten... opletten hoe goed hij lijkt in zijn uniform"

"Het lijkt erop dat de Zoekers de Snaai hebben gezien," merkte Brandon op, terwijl Harry en Terrence Higgs erachter aan gingen. Harry leek een goede voorsprong te hebben, totdat Flint hem met geweld blokkeerde. En een Zwadderich een penalty verdiende.

"De jongen werd er bijna van zijn bezem geslagen," zei Andy

"Beter dan er echt afgeslagen worden," zei Melanie tegen haar.

Madam Hooch gaf de penalty en Alicia Spinnet nam de penalty, ze scoorde opnieuw voor Griffoendor. Alleen kort nadat het meisje scoorde, trok Harry ieders aandacht toen zijn bezem in allerlei richtingen begon te trekken. Het leek als een paard dat zijn ruiter probeert af te stoten.

"Wat is er met zijn bezem aan de hand?" vroeg Andy aan Melanie en de rest van het Zwerkbalteam, maar de hele groep haalde zijn schouders op, blijkbaar waren ze net zo verward als zij.

"Hij was in het begin zo goed bezig."

Plotseling klonk er geschreeuw uit de zitplaats waar de professoren zaten. Ze hoorden dat er "vuur" werd geroepen. Ze konden alleen niets zien vanuit hun zitplek. Tijdens deze afleiding kon Harry zijn bezem weer onder controle krijgen, net op tijd om achter de Snaai aan te gaan. Higgs zat ook in de achtervolging, maar Harry leek veel meer vastbesloten toen hij ernaartoe probeerde te grijpen. Opeens viel Harry van zijn bezem die op het gras van het veld landde.

Iedereen stond op de tribunes om te zien wat er was gebeurd. Harry hield zijn buik vast alsof hij op het punt stond te gaan kotsen. Maar toen hij zijn mond opendeed, kwam de Snaai tevoorschijn.

Melanie lachte en klapte geamuseerd in haar handen. Ace keek haar aan toen Griffoendor werd uitgeroepen tot winnaar met een score van 170- 60.

"Het spijt me, Ace, maar dat was echt geweldig. Hij ving de Snaai in zijn mond! Hoe bijzonder is dat? En moet je eens kijken naar dat kleine gezichtje van hem?"  Melanie wees naar Harry dat van oor tot oor glimlachte. "Rustig, Ace. We waren niet aan het spelen en de jongen heeft net zijn eerste wedstrijd gewonnen. Weet je niet meer hoe het voelde toen jij je je eerste wedstrijd gewonnen hebt?"

Ace trok een gezicht voordat zijn uitdrukking lichter werd en hij klapte in zijn handen.

De studenten en professoren gingen na de wedstrijd terug naar het kasteel. Melanie zat in de Grote Zaal met Andy toen het Griffoendor-team binnenkwam. De Drijvers Fred en George vierden feest door door de gangen te schreeuwen gevolgd door Harry en de Zoekers van het team, die allemaal grote glimlachen op hun gezicht hadden.

Oliver zag er zelf tevreden uit met zijn eerste overwinning van het seizoen. Hij volgde zijn team naar de toren van Griffoendor. Opeens hoorde hij Melanie zijn naam roepen. Hij draaide zich om en zag haar samen met een van haar vrienden zitten bij het raam. Hij liep zelfverzekerd naar de twee toe, duidelijk voelde hij zichzelf erg goed.

"Hey Woodpecker. Je team zag er goed uit,"
zei Melanie.

"Dan-"

"En jij zag er wel oké uit," grijnsde ze.

"Goh, bedankt Anderson."

"Altijd," zei ze en gaf hem een knipoog. Ze stond op en rekte zich uit. "Hoe dan ook, ik moet terug naar de Leerlingenkamer. Ik weet zeker dat Ace en het team willen bespreken hoe we je gaan verslaan als we eindelijk tegen elkaar kunnen spelen."

"In je dromen misschien, want dat gaat niet gebeuren," zegt Oliver. Hij liep wat dichter naar Melanie, in een poging om intimiderend over te komen. Maar hij faalde vreselijk in het bijzijn van Melanie.

Melanie liep naar hem toe zodat ze maar centimeters van elkaar verwijderd waren.

"Ik kijk uit naar onze wedstrijd."

"Bedoel je dat je er echt naar uitkijkt om te gaan verliezen?"

"Je bent zo schattig als je grappen probeert te maken."

"Ik maak geen grappen, ik ben serieus."

"Nee, jij bent Oliver," zei Melanie tegen hem.

Hij kneep gefrustreerd in de brug van zijn neus, opeens voelde hij een kus op zijn wang. Hij werd helemaal rood in het gezicht.

Andy moest lachen om Olivers gezicht terwijl Melanie zwaaiend achteruitliep.

"Doei Ollie."

---

Het is even geleden dat ik gepost heb, maar dit hoofdstuk duurde zo lang om te schrijven.

Ik ben deze zomer naar de Harry potter Warner Bros Studios Tour geweest bij Londen. Het was zo geweldig!! Ik heb echt inspiratie gekregen om wat meer te gaan schrijven.