Wish You Back °Hyunmin°✓

16. Bölüm : Affetmenin en güzel yolu

  Yemekler yenmiş sofra toplanmış ve oturma odasında derin bir sohbet başlamıştı. İçlerine küçük bir umut tohumu serpilmiş ve güneşi görünce filizlenmeye başlamıştı. Sanki her şey ucundan da olsa düzeliyormuş gibi hissediyorlardı. En azından yüzlerine ufak bir gülümseme yerleştirebiliyorlardı.

  İlerleyen saatlerde Seungmin'in babası Jeongin'i çağırmış ve Jeongin gitmek zorunda kalmıştı. Bununla birlikte Chan ve Changbin de kalkamayı teklif ederek evden gittiler.

  Felix ve Hyunjin ise gitmek istemiyorlardı. Şu anki minik mutlulukları onlar için paha biçilmezdi. Bu mutluluğun en sevdikleri insan tarafından bozulmasını istemiyorlardı.

Bir kaç dakikanın da ardından Jeongin elindeki para dolu olduğu belli olan zarfla geri dönmüştü. Seungmin direkt onu kendi yatak odasına sürükleyip zarfı eline aldıktan sonra para birimine küçük bir göz devirip komidinin üstüne bıraktı. Kafasını dağıtmak istercesine gözlerini etrafta gezdirirken sonunda yatağına oturmuş halısını dikizleyen Jeongin'e odaklanmış ve  zarfı unutup sırıtmıştı. Aklına sabahki hali geldiğinden gülümsemeden duramıyordu.

  Çok geçmeden Jeongin bu bakışların farkına varmıştı. "Ne?" Diye sordu kaşlarını çatıp.

  Seungmin saf arkadaşını aydınlığa ulaştırmak için yanına otururken sırıtmasını yüzünden düşürmedi. "Hayırdır? Chan gelirken yüzünde güller açıyordu."

  Jeongin direkt aklına gelen anılar ile kızarırken "Ya... YA!" Diye bağırarak yanaklarını avuçlarının içine aldı. "Kafayı yedim Seung kafayı!"

  Seungmin beklemediği bu ani yükselmeyle şaşırırken kapıya kısa bir bakış atıp geri Jeongin'e döndü. "Çok bağırma da..."

  Jeongin'in dudakları hafiften büzülürken gözleri de dolu bir hal alıp "Yemin ederim hayatımın hem en utanç verici hem en üzücü hem de en mutlu gecesini bir anda yaşadım ya!" Diye söylendi. Zira Jeongin böyle biriydi. Duygularını uçta yaşamayı bir hayat biçimi olarak benimsemişti.

  Arkadaşının bu panik haline gülerek göz devirdi Seungmin. "Ne olduğunu anlatmayı düşünüyor musun peki?" Diye sordu sabırla.

   İlk bir kaç saniye dudaklarını dişledi Jeongin. Düşündükçe deliriyormuş gibi hissediyordu. Kendini sakinleştirmeye çalışarak dün olanları anlatmaya başladı. "Biz odadan çıktıktan sonra Chan hyung yurda dönmek istemedi. Ben de benim evime gitmeyi teklif edince direkt kabul etti."

  "Yuh." Diyerek böldü Seungmin, Jeongin'i.

  Jeongin aldığı tepki ile gözlerini kısıp hyungunun omzuna sert olmaycak bir şekilde vurdu ve "Ne yuh? Sen de Hyunjin' hyungu eve atmışsın, ben bir şey diyor muyum?" Dedi hayretle. Seungmin sanki bir silah tutulmuş gibi ellerini havaya kaldırırken güldü buna Jeongin. Sonra da devam etti. "Her neyse, benim evime gittikten sonra biraz dertleşmeye başladık. Üyeler hakkında çok fazla endişeleri varmış, hepsini teker teker anlattı ama sana anlatmayacağım çünkü aramızda." Dedi kaşlarını kaldırıp indirirken. Bu çocuksu halleri ister istemez Seungmin'i güldürmüştü.

Tuhaf yüz ifadesini silip devam etti Jeongin. "Biraz zaman geçtikten sonra üzgünlüğü bir türlü bitmeyince kafasını dağıtmak için saçmalamaya başladım. Ne ara bu kadar ilerledim bilmiyorum ama ona dair fanlığı aşan duygularımı anlatmaya başladığımı fark ettiğimde her şey için çok geçti. Gülerek beni dinliyordu ve ben çok utandım!" Sonlara doğru yüzünü avuçlarına gömerken utandığı kızarmış yanaklarından da belli oluyordu.

  İnanmazca kafasını iki yana salladı Seungmin. "Bazen daldığında ne yaptığını hiç fark etmiyorsun."

  "Cidden! Bok gibi bir şey bu." Dedi Jeongin arkadaşına katılarak. "Ben öyle saçmaladığımı fark edince uyuyalım artık diyerek konuyu kapatmaya çalıştım. Tamam anlıyorum o an fark etmedin ama adamın insomniasını da mı unuttun mal Jeongin. Öyle alık alık yüzüme bakınca hatırladım. Meditasyon açmayı teklif ettim. İşe yaramayacağını düşünse bile kabul etti. Benim yatağımda yatıyordu. Uyusun diye beklerken de ben uyumuşum. Ama o da uyumuş sabah uyandığımda mışıl mışıl uyuyordu." Dedi memnuniyetle. Sabahki yüz ifadesini düşünüyordu da uyuyan Chan gerçekten mükemmeldi.