● Wattys2019 Ödülleri - Tarihi Kurgu Kategorisi Kazananı Tacın Laneti'nin Devam Hikâyesidir ●
•
• Okumadan önce Tacın Laneti'ni okumanızı öneririm.
•
•
1530, İngiltere.
O kanlı geceden tam beş yıl sonrası.
Bütün Avrupa, dört bir yanda kasırga misa...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bölüm Şarkısı; Birdy - Save Yourself
×××
Otuz Altıncı Bölüm × A Time to Pay the Price
...
"Nereye gidiyoruz?"
"Majestelerinin yanına görevlendirdiği kişiyle tanışmaya."
"Yanıma biri mi verildi?"
"Elbette, tek gideceğini mi sandın?"
"Kimi verdiler peki?"
"Mathis Durand."
Anna'nın titreyen elleri boynundaki yakut kolyeyi hiç bırakmamıştı.
Sadece bir saat geçmişti; Mathis'in artık nefes almayan göğsüne yatıp sessiz sessiz ağlayalı, atmayan kalbini duymayı umalı, kanlı bedenini elleri ve dudakları morarana dek karların içine gömeli ve yere düşe düşe kalkıp onu geride bırakalı sadece bir saat geçmişti aslında. Mathis hâlâ orada, donmuş nehrin yakınlarında yatıyor, çevresini saran kar bulutuyla bir oluyordu. Atmayan bir kalple. Gözleri bir daha asla açılmayacaktı. Sesini bir daha asla duyamayacak, kendi adını onun dudaklarından işitemeyecekti. Uyanmayacaktı. Mathis uyanmayacaktı... Ve böylece, bir titreme dalgası daha vurdu kızın vücuduna.
"Anna Brunella."
"Mathis Durand?"
"Demek dillerden düşmeyen nedime sensin."
"Ben de tanıştığıma memnun oldum."
Gerçek gibi hissettirmeyen bu kahredici fakat yabancı olmaktan uzak duygu Anna'nın boğazını sıkıyordu. İğrenç bir şeydi. Midesini ağzına getiriyordu. Kendi içinde akıl almaz bir ikilemin kurbanı konumundaydı şu an; beyni ona her şeyin gerçek olduğunu haykırıp, hayal ile gerçek arasındaki o ince çizgiden çıkmasını ve kendini toparlamasını söylüyor; kalbi ise usanmadan inkar ediyor, kısaca hayır diyordu. Hayır, gerçek değil. Fakat bastıramadığı acısı, hâlâ yutmakta olduğu yaşları ve yakın zamanda bitecek gibi görünmeyen koca nefretiyle öfkesi, maalesef her şeyin son derece gerçek olduğunu kanıtlıyordu.
"Benim hakkımda bilmen gereken ilk şey, birlikte çalıştığım insanlardan profesyonel bir tutum beklediğimdir. Bu bir oyun değil-"
"Oyun olmadığına emin miyiz-"
"-Bu sıkılan narin canını meşgul tutup eğlendirmek için yaptığın bir boş zaman aktivitesi değil. Gerçek bir görev. Ve hazır olduğunu göstermen lazım."
"Beni çocuk sanıyor olmalısın."
"Çocuk gibi davrandığın sürece seni çocuk gibi azarlarım."
