● Wattys2019 Ödülleri - Tarihi Kurgu Kategorisi Kazananı Tacın Laneti'nin Devam Hikâyesidir ●
•
• Okumadan önce Tacın Laneti'ni okumanızı öneririm.
•
•
1530, İngiltere.
O kanlı geceden tam beş yıl sonrası.
Bütün Avrupa, dört bir yanda kasırga misa...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bölüm Şarkısı; Sia - Unstoppable
×××
On Üçüncü Bölüm × Ghosts of the Past
...
"Leydi Rockford dedi ki, her genç kızın parmağında kime ait olduğu belli olan bir yüzük bulunmalıymış. Ona göre bir kadının hayatını tamamlayan ve tanımlayan şey kocası ile çocuklarıymış." Anna burnu havada, muhteşem bir oyunculuk sergiliyordu bunları derken. "Bir anne ve eş olmak için yaratılmışız. Bu roller dışında bir role bürünmek, bizlerin doğasına aykırıymış."
Aceline ise elinde nakış seti ve yüzünde kocaman bir tebessümle izliyordu kız kardeşinin taklidini. "Başka ne dedi?" diye sordu başını işinden kaldırıp.
Anna homurdandı. "Böyle böyle giden saçmalıklar sıraladı." deyip sıkıntıyla ablasının yanına oturdu. "Bunlara gerçekten inanan var mıdır sence?"
"Elbette var, hatta böyle düşünmeyen bir tek sensin."
"Lütfen bana bu saçmalıklara katıldığını söyleme." derken ablasına döndü hızla.
Aceline gülümseyerek işine devam etmeye başlamıştı. Kız kardeşinin küçümseyici bakışlarından kaçınmaya çalışıyor gibi görünüyordu. "Hepsine değil."
"Aceline!"
"Tek yaratılış sebebimizin evlilik ve çocuk doğurma olduğuna inanmıyorum tabii ki. İnsanlar hayatları hakkında kendi kararlarını verme özgürlüğüne sahip olmalı." dedi başını saniyelik kaldırıp. "Fakat evlenmek ve yuva kurmak sandığın kadar kötü bir fikir değil."
Anna alaycı bir kahkaha patlattı bunun üstüne. "Evlilik kime yarar sağlıyor ki? Annemle babama bak, annemin mektupları devamlı bizim hakkımızda oluyor. En son ne zaman babamın durumunu merak ettiğini gördün?"
Aceline elindeki işi bırakıp yanına döndürdü bedenini ve kız kardeşinin gözlerine baktı. "Annemle babam birbirlerine son derece aşıklar, sadece sen ikisinin yan yana olduğu zamanları hatırlamıyorsun o kadar." diyerek kızın elini tuttu ve okşadı hafif hafif. "Evlilik ve çocuk sahibi olmak hakkında kesin kararlar veremeyecek kadar küçüksün Anna. Neden bunlara kafa yoruyorsun ki?"
"Eninde sonunda benim de evlilik yaşım gelecek de ondan." Anna'nın sesi ve bakışları değişmişti ablasının teninin sıcaklığını hissettiği an. Yüzü düşmüş ve kelimeleri ağırlaşmıştı. "Ve o zamanlar geldiğinde insanlar devamlı beni sıkıştırıp bir karar vermemi bekleyecek. Ya da kısaca benim adıma karar verecekler."
