YARALI HAYAT

On İkinci Bölüm

ARDADAN

"Bunları bana yaşatan kişi senin amcan seninle o eve gelirsem ailen benim canımı yakmaya çalışır ve benim ailem de buna izin verir. Ben artık canımın yanmasını ve benim yüzümden kimsenin canının yanmasını istemiyorum. Hem her neyse seninle gelemem, istemiyorum. " dedi gözlerimin içine hayal kırıklığıyla bakarken.

Gözlerini gözlerimden çekti ve birşey söylememe izin vermeden kapıyı açıp gitti.

Ben anın şokuyla öylece orada kalırken söyledikleri kafamda dönmeye başladı."bunları bana yaşatan kişi senin amcan" diyordu.

"bunları bana yaşatan kişi amcan"

Evet bunları bize yaşatan kişi benim özbe öz amcam. Amcam demeye utansam da amcam olacak o it herif. Neden amca neden? Niye başka kız değil benim aşık olduğum kız? Ha amca başka kız mı yoktu? Yaşında biri değilde senden yaşlara küçük olan biri Ha niye? Niye yaptın bunu bana, Asena ya, bize, geleceğimize nasıl yaptın?

Kafamda dönen sorular ve Asenanın söyledikleri gözlerimden yaş akmasına neden olurken amcama olan sinirim de artıyordu. Ona bunu ödetecektim.

Öylece ortasında durduğum odadan çıktım ve merdivenleri kullanarak dışarıya çıktım. Hızla otoparka gittim ve arabamı çalıştırıp son hızla amcamın evine sürdüm.

Yol boyunca Asenanın konuşmaları kafamda dönerken amcama olan öfkem daha da arttı. Onu öldürecektim.

Beni Düşüncelerimden sıyıran şey korna sesiydi. Kırmızı ışıklarda durduğum için yeşilin yanmış olmasını farketmediğimden dolayı arkamdaki araçlar korna çalıyordu. Korna çalanlara söverek sürdüm arabayı onlar yol alırken bende aracın hızını arttırdım. Hızla amcamın evine geldim.

Evin önünde durdurdum arabayı
Gözlerimdeki yaşı sildim ve derin bir nefes aldım. Sakin olmaya çalışarak arabadan indim. Seri ve hızlı adımlarla amcamın evinin kapısına geldim. Kapıyı yavaş çalmaya çalışsamda olmuyordu.

Kapıyı açan kişiyi tanımıyordum. Galiba hızmetçiydi çünkü üzerimdekiler bunu belli ediyordu. Zayıf ve uzun boylu yirmi beş, yirmi altı yaşlarında bir kadındı. Kadının yüzüne daha fazla bakmadan içeriye daldım.

Kadına arkamdan çığlık atarken amcam içeriden "kimmiş o gelen?"diye bağırdı salondan. -ecelin amca ecelin- dedi iç sesim.

İçeriye girdiğimde koltukta oturmuş okuma gözlükleriyle gazete okuyan amcam beni görünce bir an da ayağıya kalkıp gözlerindeki okuma gözlüğünü çıkardı ve yanıma gelmeye başladı. Onu görmüş olmam nefretimi daha da artırırken gidip yakasına yapıştım. Bir kafa geçirdim. Yere düştü. Burnu kanıyordu burnunun kanını silerken bağırdım ;

"Şerefsiz herif" Amcam olanların şokuyla bir bana bakıyor birde burnunu siliyordu.

Yakasından tutup ayağıyla kaldırdım. "Senin gibi amcam olacağına ölsün daha iyi" dedim bir yumruk atarken. Yine yere düştü. "Arda oğlum bir sakin ol. Otur konuşalım. Noluyor?" dedi beni sakinleştirmeye çalışarak.

"NE KONUŞACAĞIZ LAN NE KONUŞACAĞIZ? ASENAYA NASIL AŞIK OLDUĞUNU MU? YADA ASENAYI NASIL KULLANIP ATACAĞINI MI? SEN NASIL BİR AMCASIN LAN O KIZ YİĞENİN YAŞINDA. YAŞINDAN UTAN BARİ. ŞEREFSİZ PİSLİK." diye bağırmaya devam ettim.

"ARDA DÜZGÜN KONUŞ BEN SENİN AMCANIM" diye bağırdı amcamda.

"AMCAMMIŞ, SANA AMCA DEMEKTEN UTANIYORUM. HEM KONUŞMAZSSAM NE OLUR? NE YAPARSIN? YOKSA PARANI KULLANIP BENİ DÖVDÜRTMEYE MI ÇALIŞIRSIN? ASENANIN BABASINA YAPMAYA ÇALIŞTIĞIN GİBİ." diye bağırmaya devam ettim .