YARALI HAYAT

Sekizinci Bölüm

Annem yanıma gelmiş kapıyı kapatmış ve beni kolumdan sürükleyerek mutfağa götürmüştü.

"Sen ne yapıyorsun ya? " dedi beni azarlayarak. Ben şoku hala atlatamamışken bana bağırıyordu. Gözümdeki yaşları daha fazla tutamadım. Gözümden Bir damla yaş aktı ve yanağımdan süzülerek yere düştü. Artık sabrım kalmamıştı. Bunu bana nasıl yaparlardı? Eğer odada ardaya yazmasam misafir diye bildiğim adamı benimle evlendireceklerdi. Bunu Bana yapacaklardı. Bana kızlarına ama doğru ya onlar beni kızları olarak hiç görmemişlerdi ki. Gözlerimden yaşlar artık istemeden dökülüyordu ve hıçkılıklarımda başlamıştı.

"Asıl siz ne yapıyorsunuz? Bunlar kimin için burdalar? Neden burdalar?  ve kimler çok iyi biliyorum" dedim ağzımdan bir hıçkırık kaçtı ama devam ettim "nasıl yaparsınız bana bunu?" dedim. Sesim kısık çıkmıştı. Nefesim kesiliyor sanki boğazımda bir el varda nefes almama izin vermiyordu.

Annem bunu nasıl bildiğime şaşırsa da bozuntuya vermedi."Nasıl öğrendin bilmiyorum ama eğer bu misafirler gidene kadar tek kelime bile edersen seni hemen evlendiririm." dedi elinin içindeki kolumu sıkarak. Söylediği bu şey beni kendime getirirken vazgeçmedim. Eğer şimdi vazgeçersen beni bu adamla evlendirirleri. Bundan dolayı geri adım atmadım. Sanırım bu söylediği tehtit benim için savurduğu son tehtitti.

"YETER ARTIK YA! YETERRR! NE İSTİYORSUNUZ BENDEN? BENDE İNSANIM NEDEN YAPIYORSUNUZ HA NEDEN? BEN NE YAPTIM SİZE YA BANA BUNLARI YAPIYORSUNUZ?" diye bağırdım kolumu onun elinden kurtararak.

Oda bana karşılık sesini yükseltti ve bana parmağını sallayarak konuştu "EĞER BÖYLE BAĞIRMAYA DEVAM EDERSEN SENİ KAPININ ÖNÜNE KOYARIM SABAHA KADARDA EVE ALMAM." dedi tektitkar bir sesle.

Bu söylediğini hiç yapmamıştı sanki. Ben kaç defa dışarıda uyudum? Başıma neler geldi? Sadece ben bilmiyorum. Tehtitti daha çok sinirlenmem neden olurken söylediği şey komikmiş gibi alaylı bir tavırla" YAPMADIĞINIZ ŞEY Mİ? HEM ARTIK SEN BENİ KAPININ ÖNÜNE DE KOYAMAZSSIN ÇÜNKÜ BEN GİDİYORUM "dedim ve tam mutfaktan çıkıyordum ki babam olacak adam içeriye girdi.

"Ne bağırıyorsunuz ya?" dedi sanki hiçbirşey olmamış gibi.

"Kızın kafayı yemiş evlenmeyecekmiş de evden gidecekmiş de." dedi annem babamı bana kışkırtarak. Babam bakışlarını annemden alıp bana çevirdi.

"DOĞRU MU?" dedi sesini yükselterek. Üzerime gelmeye başladığında geri adım atmadım eğer atarsan dediğim gibi benim korktuğumu düşünür beni o adama verirlerdi.

"EVET DOĞRU!" dedim, dememle Tokatın yüzüme inmesi bir oldu. Sanırım bu da bardağı taşıran son noktayıdı. Yeni bir göz yaşı yanağımdan akıyordu. Onu sildim ve kendimi toplamaya çalışarak konuştum.

"BIKTIM SİZDEN YETER YA BEN SİZİN KIZINIZ MIYIM YOKSA BU EVİN HIZMETLİSİ Mİ? İSTEDİĞİNİZİ YAPINCA İYİ YAPMAYINCA KÖTÜ OLUP DAYAK YİYORUM. ÖYLE Mİ? YETER ARTIK BIKTIM SİZDEN. İNSAN ÇOCUĞUNA BUNU YAPAR MI? AMA DOĞRU SİZ BENİ HİÇ ÇOCUĞUNUZ OLARAK GÖRMEDİNİZ DEĞİL Kİ? PARDON YA UNUTMUŞUM. SİZ BENİ ARTIK KORKUTMUYORSUNUZ. KÜÇÜKKEN HEP SUÇU KENDİMDE ARADIM AMA BÜYÜDÜKÇE BENİM DEĞİLDE SİZİN SORUNLU OLDUĞUNUZU GÖRDÜM. SİZ BENİ HİÇ SEVMEDİNİZ. SİZ SADECE PARA MAL PEŞİNDE KOŞTUNUZ. ADIM GİBİ EMİNİM O EVLENDİRECEĞİNİZ ADAM DA SİZE PARA TEKLİF ETTİĞİ İÇİN BENİ VERMİŞSİNİZDİR ÇÜNKÜ SİZDEN BAŞKA BİRŞEY BEKLEMEM SİZ BENİ PARA KARŞILIĞI SATTINIZ.  BEN SİZE NE YAPTIM? NE YAPTIM BEN SİZE? İSTEYORDUNUZ NİYE YAPTINIZ? NEDEN BENİM HAYATIMI MAHVETTİNİZ NEDEN HA NEDEN? ŞİMDİ DE GİDİYORUM EĞER BUNDAN SONRA BANA KARIŞIRSANIZ HEPİNİZİ POLİSE VERİRİM DUYDUNUZ MU BENİ HEPİNİZİ! ARTIK O 10 YAŞINDA KANDIRIP KORKUTTUĞUNUZ BEN YOKUM ARTIK GENÇ VE HERŞEYDEN HABERDAR OLAN BEN VARIM. ŞİMDİ ARKAMDAN BİLE GELMEYECEKSİNİZ EĞER BİRİNİZ BİLE GELİRSENİZ O DAKİKA POLİSİ ARARIM ÖMRÜNÜZÜN GERİ KALANINDA ORADA YAŞARSINIZ. " dedim. Boğazım acıyordu ama onların yüzündeki ifade de görülmeye değerdi. Ne sanmışlardı ki herşey boyun eğdiğim gibi buna da boyun eğeceğimi mı? Korkmuyorum artık onlardan. Ben zaten ölmüşüm bedenim olmesede ruhum ölmüştü, ölü insan korkar mı? Hayır korkmaz ve bende artık kimseden korkmuyorum.