Kaçak Gelinღ

KG - 7.Bölüm

Aklından o an ne geçiyordu bilmiyordu Ahsen. Restini çekmişti ama neden arkasında durmamıştı ki. Yapılması gereken belliydi.Evli olduklarını şahitler ve nikah memuru dışında kimse bilmiyordu ki. Kendi evinde kalmasından daha doğal ne olabilir di? Keşke Suzi gitmeseydi diye düşündü.Yanında olsaydı daha başka olurdu. ‘Aslan… Ya bu bana karşı kurnazca bir plansa?Toprak’ın arkadaşoydı aynı zamanda.Neden olmasın? Suzi’de buna alet olmuş olabilir mi?’ Diye düşündü birden.Sonra düşündüğünün saçmalığını fark edip kıkırdadığında arabayı kullanan Toprak’ın – kocasının- bakışlarına maruz kaldı.
 
-“Karıcığım,seni güldüren şeyi benimle paylaşmayacak mısın?”
 
Ses tonundaki merak Ahsen’in daha çok sırıtmasına neden oldu. 
 
“Bilmen gereken bir şey olmadığı kesin kocacığım.O yüzden boşver gitsin.” dedi ve dışarıyı seyretmeye devam etti.Onunla mümkün olduğu kadar az konuşacaktı ve bunun için ne gerekiyorsa yapmaya razıydı.
 
Sessizlik içinde evin önüne geldiklerinde Ahsen gerildiğini hissetti.Şimdi onu eve davet edemezdi , bekle dese de işi uzun sürerdi.Eşyalarını toplamayı düşünmemişti ne de olsa kendi evinde kalacağını düşünüyordu.Şapsaş bir ifadeyle Toprak’a bakıyordu ve ne söylemesi gerektiğini düşünüyordu. “ Ahsen şu şapsal ifadeni düzelt ve cevap ver diye kendine kızdı.” İçinden.Onu davet etmek zorunda değildi.İstediği kadar beklesindi.Zaten zorla götürüyordu.Kibarlık yapmayacaktı ona.
 
-“Ben eşyalarımı toparlayınca gelirim” dedi bezgin bir ifadeyle.İçinden konuşmak dahi gelmiyordu nedense.
 
-“Pekala bir saat sonra gelir alırım seni,üzerimi değiştiririm bu arada.”
 
-“Tamam” diyerek kapıyı açmak için uzandı. “Gelmesen de olurdu aslında” diye mırıldandı fakat Toprak duymuştu çoktan.
 
-“Sabrımı zorlamasan iyi olur!..” Bu kız gerçekten sabrını feci zorluyordu. Ve ekledi.. “Beklemekten hoşlanmam karıcığım”
 
 
Çığlık atmak istiyordu Ahsen.Avazı çıktığı kadar bağırmak.Deşarj olmalıydı.Eşyalarını bir yandan topluyor bir yandan da söyleniyordu.Bu adamla 6 ay ne yapacaktı böyle. Kedi köpek gibi birbirlerine her an dalmaya hazır oldukları göz önünde bulundurulduğunda hiçte sakin bir evlilik süreci olmayacaktı.Kendine kızmadan da edemiyordu.Beliz Hanım’la karşılaşmamış olmayı diledi.Keşke karşılaşmasaydı ve o işi kabul etmeseydi . Çaresiz olmasaydı etmezdi de. Şimdi tek umudu evlendiğini öğrenecek olan ailesiyle bir umut arayı düzeltmekti.En azından Anlatya’ya dönmese de buradaki işleri yürütebilir ya da başka bir şirkette iyi bir iş bulabilirdi.Selim meselesini düşünmemeye karar verdi.Onu da Toprak düşünsündü.Ona Selim’den bahsetmişti.En azından hayatındaki bir kısım şeyleri biliyordu.Ya peki kim olduğunu da öğrenmiş miydi?Bunu da düşünmemeye karar verdi.Ne de olsa ona yalan söylememişti ki.Sadece açıklama yapmamıştı.Bu durumda endişeleneceği hiçbirşey yoktu. Toprak’ın yanında çalışmayacaktı.Zaten karısıydı artık.Muhtemelen o da istemezdi.Zaten istese de bir şey değişmezdi.Farklı bir iş bulması daha kolaydı artık.Mümkün olduğunca az bir arada bulunmak için elinden geleni yapacaktı. Şu Amerika saçmalığı biter bitmez bu planını hayata geçirecekti. 
 
Eşyalarını topladığında saatin geldiğini fark etti. Bir ara tereddütte kalıp bazı aldıklarını götürmeyecekti ama Suzi’nin aklına soktuğu şeyler yüzünden şeytana uydu. Bir arada bulundukları sürece ona da hayatı zorlaştıracaktı.En azından tek sinir olan kendisi olmayacaktı. Bir erkek olarak fazla zorlanacaktı muhtemelen.Sonuçta aynı çatı altında bir kadınla… Bu düşünceyle dudakları alayla kıvrıldı. “Ehh Toprak Efendi.Sen kaşındın”
 
 
Aşağıya indiğinde Toprak’ın üzerini değiştirip giydiği kıyafetleri inceledi.Spor gömlek ve kot giymişti.Gözünde ona çok yakıştığını düşündüğü gözleri ve kulağında telefonla konuşup ileri geri yürüdüğü gördü. Arada gülüyor ve neşeli cevaplar veriyordu.Muhtemelen sevgilisiydi.Adi herif karını almaya geliyorsun ve sevgilinle konuşuyordun bir de. Kendine kızdı.’Bana neyse ‘ diye geçirdi içinden. O sevgilisiyle konuşup gününü gün edeceği bir evlilik tasarladıysa öyle olsundu. Kendi de bu konuda ona katkı sağlayacaktı.Bu durumda istediği insanlarla görüşme özgürlüğüne sahipti. Sahi İstanbul’daki arkadaşlarıyla görüşmeye başlasa fena olmayacaktı.
 
 
Toprak sonunda onu fark ettiğinde telefonu aceleyle kapatıp yanına geldi bavulu almak için.Ahsen yine yapacağını yaptı.”Telefonla konuşmanı böldüm sanırım.Afedersin” dedi alayla. “Sevgilindi sanırım.Özledi heralde.İstersen sen bu gece oraya git ben burada kalırım kocacığım.Evde yalnız kalmamdan endişe edersen diye söylüyorum.Suzi var o bakımdan yani” 
 
İçinden ona kadar saydı.Saçma bir tepki göstermeyecekti.Bu kız bilerek damarına basıyordu.Ona bu zevki yaşatmayacaktı.Evet arayan Aslı’ydı ama ona gitmeye hiçte niyeti yoktu.Tamam güzel vakit geçiriyorlardı ama artık ona karşı hissettiği arzudan eser yoktu ve en kısa zamanda bu saçma birlikteliği bitirmeye düşünüyordu.
 
-“Beni düşünmen ne hoş karıcığım.Ama hiçbiryere gitmiyorum aşkım.Evliliğimizde ilk günü güzel karımla evimizde geçirmeyi düşünüyordum.” Dedi abartılı bir kibarlıkla.Ahsen bu konuşma tarzını hiç sevmedi.Ne demek istiyordu şimdi bu adam böyle?
 
-“Ama kocacığım,hiç gereği yok biliyorsun ki.Hem duyanda gerçekten evlendik sanacak.Güldürme beni” diyerek şakaya vurmaya çalıştı.Bir an önce konuyu değiştirmeye çalışıyordu.Tuhaf yerlere kaymak üzereydi .
 
-“Gerçekten evlendik zaten.Nikahlı karımsın.O yüzden tartışma bitmiştir.Hadi bin artık şu arabaya”diyerek son noktayı koyduğunu belirtti.
 
 
Eve geldiklerinde Ahsen hala bu adamla nasıl baş edeceğim diye düşünüyordu.Suzi’de olsaydı ne güzel olurdu.Kendini yalnız ve kimsesiz gibi hissetti bir an .Koca ev ona fazla boş geliyordu. 
 
-“Odamı gösterirsen yerleşip dinlenmek istiyorum” dedi Toprak’a dönerek.
 
Toprak tek kaşı havada sordu. “Aynı odada kalacağımızı düşünüyordum.”
 
Ahsen’in içindeki yatışan öfke filizlenmeye başlamıştı. “Komik olma ve sabrımı sınama.Seninle aynı oda da kalacak değilim.Bana kalacağım yeri göster mümkünse” sesi tartışma kabul etmediğini vurguluyordu.
 
-“Evdeki çalışanlar gerçekten evlendiğimi sanıyor,dedikodularla uğraşamam “ dedi. Normalde umurunda olmazdı ama gerçekleri de göz ardı edemezdi. Daha sonra başının ağrıyacağını biliyordu.
 
-“O da senin sorunun kocacığım.Beni ilgilendirmiyor.Seninle aynı odada kesinlikle kalmam” dedi yanlarından geçen hizmetçinin duymaması için ona doğru yaklaşıp konuşmuştu.Fazla yakınlaştığını fark edip geri kaçtı.Rahatsız olmuştu.
 
Toprak’sa feci etkilenmişti kısacık yakınlaşmadan.Duyumsadığı kokusu başını döndürmüştü.Bu kız her gün onu etkilemeye devam ediyordu.
 
-“Ahsen ben ciddiyim.Şaka yapmıyorum.Aynı odada kalmak zorundayız. Baş hizmetçimin annemle arası çok iyi.Ona benim hakkımda rapor veriyor ve evliliğimizin sahte olduğunun anlaşılması ,kalkıştığımız bu işi mahveder.Anlıyor musun?”
 
 
Toprak deminki yakınlıktan sonra onunla aynı oda da kalmayı tehlikeli buluyordu.Çünkü ona karşı koyamayacağını hissediyordu.Bir yandan da bunu çok istiyordu.Aklına gelen bir düşünce onu rahatlattı.Bitecek bir evlilikte olsa evliydiler ve bu evlilik daha eğlenceli bir hale gelebilirdi. Bu planını hayata geçirmeye karar verdi.En kısa zamanda.Aynı oda da kalmak avantaja dönüşebilirdi. 
 
 
-“Anlıyor olmam , kabul edeceğim anlamına gelmiyor Toprak.Seninle aynı yatakta yatamam”
 
Toprak Ahsen’in adını söylemesiyle içinin ısındığını hissetti.Bu ufaklık farkında olmadan nasıl bu kadar etkileyici olabiliyordu böyle.
 
-“Pekala” dedi Toprak.Vazgeçmemişti ama en azından başta ona bir kolaylık sağlayabilirdi. “Odam gayet büyük ve kanepe var.Ben orada yatarım ,sen yatakta.Sorunda hallolur böylece” diye önerdi.Bunu kabul etmeliydi.Etmek zorundaydı.
 
 
Ahsen çokta seçeneği olmadığını biliyordu.Hem kanepede yatması ne gibi bir sorun yaratabilirdi ki.İstemeyerekte olsa kabul etmek zorunda kaldı.Uyduracağı bir bahane bulamamıştı.
 
-“Öyle olsun. En ufak bir yanlışında kendini odanın dışında bulacağını düşünerek hareket etmeni tavsiye ederim.Kocacığım.”
 
 

***

 
Suzi bulutların üzerindeydi.Uzun zamandır beklediği aşkı nihayet bulmuştu.Yıllar önce yaşayamadıkları birlikteliğin önünde hiçbir engel yoktu.Ahsen geldi birden aklına onu mahvedecekti.Yalnız bırakmıştı onu ve suzi bir şey biliyorsa Ahsen bunun intikamını alacaktı.
 
-“Aslan sence doğru mu yaptık onları yalnız bırakmakla.Ahsen beni mahvedecek kesin” 
 
Aslan kollarını ona dolayıp kendine çekti.”Düşünme bunları prenses.Yeni evlileri yalnız bırakmak kadar normal bir şey var mı ?” dedi sırıtarak.
 
-“Yaaa tabi, yeni evli. Ne evlilik ama.6 ay sonra bitecek.Aslında ben çok yakıştırıyorum onları ama Ahsen ondan hiç hoşlanmıyor gibi.Yinede ne olacağı belli olmaz.İçimden bir ses bu evlilik gerçeğe dönüşebilir diyor” dedi sırıtarak.
 
-“Belli mi olur? Hem boşver onları sana bir süprizim var.” Dedi saatine bakarken. “Şimdi gitsek iyi olur”
 
 

***

 
Selim artık sinirden ne yapacağını şaşırmıştı.Günlerdir Ahsen’in nerede olduğunu bulamamıştı.
 
-“Aptal herifler,bir kızı bulamadınız.Ne için para alıyorsunuz lan siz ! Artık mazeret kabul etmiyorum.Size 3 gün süre buldunuz buldunuz.Bulamadınız ? İşte o zaman kaçacak delik arayın !”Adamlar Selim’in son sözüyle hızla odadan çıktılar.
 
 
-“Seni bulacağım Ahsen …. Ve bulduğumda beni düğünden önceki gece terk edip kaçmak neymiş göreceksin !”