Kaçak Gelinღ

KG- 2.Bölüm

Arkadaşlar yeni olduğum için birçok kişi hikayelerimi görmemiştir ama okuyanlar varsa en azından görüşlerini paylaşmalarını bekliyorum ...  ***

    Ahsen eve geldiğinde yorgunluktan ölüyordu ve bu yorgunlukla da merdivenleri yürüyerek çıkmak zorundaydı.Çünkü asansör yoktu.Evet yoktu.İstanbul’un göbeğinde tuttuğu bu evde asansör yoktu.Manzarası onu büyülememiş olsaydı bu evde kesinlikle durmazdı.Buna iyice emin olmuştu bu yorgunluğun üzerine.Suzi eve gelmemişti.Telesekreterdeki ışık yanıp sönüyordu.Dolaptan bir elma aldı,odasına gidip üzerine tişörtünü ve şortunu giydi ve mesajı dinlemek için telefonun yanına geldi. Mesaj tahmin ettiği üzere Suzi’dendi.Zaten tahmin etmesi pek zor olmamıştı hani. Kim biliyordu ki numarayı.


-“Selam pıtırcığım.Kusura bakma gecikeceğim.Provalar uzun sürdü.Akşam trafiği mağduru olmadığım sürece 9 gibi evde olurum.Öptüm”


‘Deli kız’ diye düşündü içinden.Suzi’ye minnettardı.Büyük bir hatadan döndürmüştü onu.O olmasaydı ömür boyu mutsuz olacağı bir anlaşmaya imza atmış olacaktı.Evlilik.Aklına gelince tüyleri ürperdi genç kızın.’Acaba babam ne yapıyor ?’ diye de düşünmeden edemedi.Annesi tüm hıncını muhtemelen ondan çıkarıyordu.’Keşke ona haber verebilsem’ diye mırıldandı ve sonra bu fikrinden hemen vazgeçti.Bu tam bir delilik olurdu.Yaptıkları boşa giderdi.Televizyonun karşısına geçip yayıldı.Kanalları zaplarken bir romantik komedi filmine takılıp kaldı. Kız evinden kaçıp gidiyor ve ayaklarının üzerinde durmaya çalışıyordu ve şans eseri biriyle tanışıyor ve aşık oluyordu.Konu basitti ama başlangıç olarak kendi hikayesini benziyor denebilirdi.O da kaçmamış mıydı? ‘Acaba benimde aşık olacağım adam filmlerdeki gibi biranda çıkacak mı karşıma’ diye düşündü. Sonra da kendine kızdı.İçindeki romantiği susturmalıydı.Film bittiğinde Suzi’de gelmişti.

-“Nasıl geçti günün tatlım” diye sordu Suzi’ye.Seçmeler yaklaşıyordu ve sürekli provalardaydı.

-“Bugün rallici bir otobüs şöförü ile tanıştım. Mutluyum.”

Ahsen olayı idrak edememenin şaşkınlığıyla bakıyordu arkadaşına.Suzi’de bunu anlamış olacak ki durumu açıkladı.

-“Tanıştığım için değil tabiki, otobüsten sağ salim inebildiğim için. “ dedi kıkırdayarak. 

Ahsen ayağındaki peluş terliğini Suzi’ye fırlatırak “Seni sersem!” diye haykırdı. “Ciddi olduğunu sandım.Deli misin sen?” dedi kendini gülmemeye zorlayarak.

-“İtiraf et” dedi Suzi ciddi ciddi. “Beni böyle seviyorsun.” 


**

-“İşte durum bu” dedi Ahsen bugün olanları özetleyerek. “İlginç bir iş teklifi değil mi?”

Suzi’deydi şok olma sırası.Tamam Ahsen’in bir şirkette çalışamayacağını biliyordu ama yinede aklının bir köşesi farklı bir işte çalışacağına inanmıyordu onun.

-“Ne cevap verdin peki? Kabul etmeyeceksin değil mi?” dedi Suzi inanamayarak.

-“Bilmiyorum Suzi.Düşünmedim henüz” dedi esneyerek. “Ben uyusam iyi olacak çok yorgunum.İyi geceler “


**


Ertesi gün Ahsen iş aramaya devam etti.Fakat iç açıcı değildi durum. İşe almayı kabul eden patronların da aklı fikri başka şeydeydi.Özetle elde var sıfır durumu söz konusuydu.Hangi ara karar verip Beliz Hanımı aradığını ve işi kabul ettiğini söylediğini bilmiyordu.Sanki transtaydı ve her şey kendiliğinden oluyordu.Suzi’ye bunu söylediğinde onunla uğraşması gerekecekti birde. ‘Onu da o zaman düşünürüz’ dedi Suzi’yle konuşmasını düşünerek. Yapacak bir şey yoktu işi kabul etmişti.Kendine inanamıyordu.Beliz Hanımın dediği gibiyse artık işin ne olduğuyla değilde güvenilirliğiyle ilgileniyordu.Haksız da sayılmazdı.Saatine baktı.Suzi gelmiş olmalıydı.Apartmandan içeri girdiğinde yorgunluğu hat safadaydı üstüne birde migreni tutmuştu.Suzi’yle nasıl baş edeceğini düşüne düşüne çıktı basamakları.Eve girdiğinde korktuğu olmadı Suzi yoktu. Ceketini portmantoya astı çantasıyla beraber.Banyoda soğuk suyla yıkadı yüzünü kendine gelebilmek için. Mutfağa girdi ve tost hazırladı kendine.Ardından ilaç alıp kanepeye uzandı.Tam uyuyacakken Suzi anahtarla kapıyı açıp eve girdi.

-“Ben geldim” diye şakıdı.Sesinden mutlu olduğu belli oluyordu.

-“Burdayım “ diye cevap verdi Ahsen yerini belli etmek için ekledi “ Salonda “

-“Ne oldu inanamazsın Ahsen.O kadar mutlu oldum ki. Off şansım dönüyo mu ne” sevincinden yerinde duramıyordu.

-“Anlatmazsan ne olduğunu nerden bilebilirim Suzi söyler misin?” dedi Ahsen bıkkınlık içerisinde ve birazda asabiyetle”

-“Senin şu muşmula halin bile benim keyfimi kaçıramaz… Neyse sıkı dur. Lisede ben bir çocuktan hoşlanıyordum ya sonra tam o da benden hoşlanıyor derken İngiltere’ye taşınmışlardı hatırladın mı?”

-“Hımm.Hatırladım galiba şu yarı İngiliz aynı zamanda değil mi?”

-“Evet. O. Buraya geri dönmüş.Şirketlerinin bir şubesini burada açmaya hazırlanıyorlarmış başına geçicek.İnanamıyorum ya sevgilisi de yokmuş.Gerçi ben sormadım .O bana sordu.Tamam bende sordum ama o sorduktan sonra sordum yani.Herneyse numaramı aldı yarında yemek yiyeceğiz birlikte.”

-“Senin adına çok sevindim ve benimde sana bir haberim var” hiç gecikmeden.Bir an önce söylese iyi olacaktı.

-“Öylemi nedir?”

-“İşi kabul ettim”

Duyduğu sözle şaşkına döndü Suzi. “Ciddi olamazsın” diye haykırdı.

-“Gayet ciddiyim Suzi.Ne yapmamı bekliyordun.Çalışmam gerek paralar suyunu çekti resmen.İş bulmakta hiç kolay değil bu memlekette.Tanıdık firmalarda da çalışamayacağımı düşünecek olursak ne yapacaktım başka söyler misin?”

Olayın ciddiyetinin farkındaydı Suzi ama yine her zamanki gibi işi şakaya vurdu.

-“Tatlım ya yakında çalışman bile gerekmeyebilir.Aslan’la evlenirim bakarsın.Sonra haliyle zengin olacağım tabi.Hem Aslan biricik baldızına isterse iş de ayarlar .Hatta bana kalsa çalışma bile.Alışveriş yaparız seninle bol bol.Hatta canımız mı sıkıldı atlarız özel uçağımıza istediğimiz yere gideriz.” Dedi sırıtarak.

Ahsen’de ona katıldı bu sefer “Hayal gücün iş başı yaptı yine” 


**


Pazartesi sabahı Ahsen uyandığında çok heyecanlıydı.İlk defa kendi şirketleri hariç biryerde çalışcaktı.Kendini bildi bileli Arslanlı holdingteydi.Orada büyümüştü hatta.Evi gibiydi holding.Doğum günü bile çoğu kez orada çalışanlarla kutlamıştı.Farklı bir iş farklı bir heyecan gibiydi şimdi onun için.Toprak Bey nasıl biri acaba ? diye düşündü. Kim olduğu hakkında hiçbir fikri yoktu. Şimdi sorsanız tüm işadamlarını tanırdı ama Toprak diye biri hiç çağrışım yapmıyordu.Gerçi ne iş yaptığını da bilmiyordu ki? Sadece asistanlığını yapacaktı Ahsen.

‘Neyse ‘ dedi içinden. ‘ Kim olduğunu öğreneceğiz Toprak Bey’