Kupa:7

KUPA7:İSK-7

15/2022-Cumartesi

                         (YAZARIN ANLATIMIYLA)

       Taehyung hâlâ deri koltuğunda
oturmaktaydı. Kapının tıklanmasıyla irkilmiş ve "Gel!" Komutunu vermesiyle odaya yine aynı sekreter kız girmişti. Taehyung kızı yine aynı şekilde süzmüştü. Kız eteğini düzeltmiş konuşmaya başlamıştı:

"Efendim kızı getirmişler sizi bekliyorlar." Diyerek Taehyung'un önünde saygıyla eğildi. Taehyung kızı süzdükçe kız alnından terler damlatıyordu.

"Tamam çağır gelsinler, çıkabilirsin." Kız sertçe yutkunarak odadan çıkmıştı. Taehyung kızın bu haline histerik bir gülüş atmış ve kendini masaya yaslamıştı. İçeriye birkaç adam girmişti. İkisinin kollarında bulunan bir kadın vardı. Kadının ağzı bir kumaşla kapatılmış, gözünden akan yaşlar ise kumaşı ıslatmıştı. Uzun ama ince olan bluzunun iki kollarından birisi yukarı doğru sıyrılmış, diğeri ise normaldi.  Saçı, aşağıdan bağlanmış fakat dağınık bir at kuyruğuydu. Elleri morarmış pantolonun paçaları ise yırtılmıştı. Ayakkabılarının bağcıkları ise çözülmüştü. Anlaşılan kadın Taehyung'un adamlarından kaçmak için büyük bir çaba sarf etmişti. Taehyung beklemeye devam ederken adamları kadının ağızında ki kumaşı çıkarmışlardı. Kadının ağlamaktan şişen ve kırmızı olan gözleri Taehyung'un gözleri ile buluşmuştu. Kadının gözleri bir an şaşkınlık içinde parlamıştı: Onu tanıyordu! Kadın ani  bir öfkeyle söze girmişti:

"Seni pislik herif! Ne istiyorsun benden?" Taehyung ciddi ve sakin bir sesle konuşmaya başladı:

"Sanada merhaba Maria. Dünden sonra nasılsın? Patronun gazete satmama konusunda hâlâ kararlı mı?" Maria öfkeyle yükselttiği sesiyle:

"Amacın ne senin! Bırak beni! Ben sana hiçbir şey yapmadım." Demişti.

"Tabi ki bana bir şey yapmadın. Ama adı üstünde seri katil değil mi? Elbette bir sonraki hedefi için en iyisi olurdun." Maria dünkü konuşmaları hatırlamıştı:

"Sen yaptın değil mi? Sen kıydın onca masum kadının canına. Geber!" Maria tükürükler arasında konuşuyordu:

"Şansını fazla zorlama. Burdan çıkmanın ya da kaçmanın bir yolu yok. Sadece emirlerime uy yeter. Aksi halde senin için pek iyi olmaz."

"Senin emirlerine uyacağıma cehennemde yanarım daha iyi." Taehyung alaycı bir tavırla:

"Uymazsan olacağı zaten bu." Maria sinirle sırıtarak:

"Hah! Canın cehenneme! Hiçbir şey yapamazsın!"

"Göreceğiz."

"Bana hiç bir şey yapamazsın!" Diye tekrarlamıştı Maria:

"Neden, arkanda biri mi var? Seni seven, sana değer veren? Sadece bir ay önce sevdiği adamı yakın arkadaşıyla basan birinin arkasında kim olabilir ki! Yoksa adamlarımdan birini casusun mu yaptın?" Maria ne diyeceğini bilemedi. Bir şerefsiz kendi gururunu ayaklar altına almıştı. Özelliklede kendisinin karaktersizliğine bakmadan.

"Tanrı! Tanrı beni korur, senin gibi bir iblisten!"

"Komik! Boş inançlar. Tanrı seni eğer bir iblisin koynunda yattıysan onu büyüttüysen seni korumaz! Unuttun mu? Biz onların iddiaları uğruna yaşıyoruz"

"Ne saç-"

"Tanrı nankörlük edip suçunu kabul etmeyenleri cehenneme gönderir... kucağında büyüttüğü iblisin yanına. Siz salaklar ise bunu ödül sanarsınız. Sanki tanrı siz yaşarken ruhunuzu çok sevmiş gibi. Nakörlük edersiniz!"

"Ne saçmalıyorsun sen?" Taehyung yüzünü Maria'nın yüzüyle eşitleyerek:

"Diyorum ki, tanrı sizi iblislerinizin yanına gönderip 'Büyüttüğün şeyle utan!' demeye çalışırken siz aptallık edip sevinirsiniz. Ve tanrıyı unutursunuz. Sadece üzgünken aklınıza onun olduğu gelir. Yada götünüzü belayı bulaştırdıysanız. Mutluyken onu hatırlamazsınız bile!" Taehyung birden durmuş. Ve aniden tekrar söze girmişti:

"Senin koynunda büyüttüğün iblis sevdiğin adamdı Maria. Seni aldatan o herif! İyiki o gün onları orada bastın. Artık ne gibi bir iyilik yaptıysan ödüllendirmiş,acımışlar sana!"

"Sen...bütün bunları nereden biliyorsun?" Taehyung olduğu yerden doğrularak:

"Kuşlar söyledi." Dedi. Alaycı bir tavırla.

"Hangi yüzle? Bu ne cüret!"

"Uzattın. Anlaşılan seninle normal anlaşamayız. Son sözünü söyle Maria... Öldürün!" Taehyung'un verdiği emirle adamlar kadını odadan çıkarmışlardı. Kadının deli gibi yankılanan çığlıklarını Taehyung duymuyordu. Zavallı kadının geriye bıraktığı tek şey korku çığlıklarıydı(...)

                               (16)