Kupa:7

KUPA7:DEAN AİLESİ

14/01/2022-Cuma
     
  "Cidden hiçbir şey bildiğin yok senin!"
Harry çıldırmış gibiydi. Beni sevdiğini söylüyordu ama gözlerinden bana kustuğu nefreti görebiliyordum. Beni seviyor olsa ben onu fark etmez miydim? Yoksa dediği gibi onu hep görmezden mi gelmiştim? Lanet olsun! Sabahtan beri bu gerilim ortamı tüm moralimi alt üst etmişti. Harry bağırmaya devam etse bile onu dinlemiyordum. Dediği her şey bir yerden sonra onu duymamı engelliyordu. Sanki onu kapatmıştım. Şuan bu kafayla kimin haklı olup olmadığını düşünürsem psikoloğimi bozardım. Buna eminim. Bu yüzden dinlemiyordum. Sonra Harry'nin bana yaklaştığını hissettim. Yaklaştı ve dibime girdi. Şuan çok yakındık. Sonra hiç beklemediğim bir şey oldu, beni bu düşüncelerden kurtulup tamamen Harry odaklanmamı sağlayan bir şey. Beni kolları arsına alıp sarıldı. Çok sıkı sarılıyordu:

"Beni dinlemiyorsun."

"Hım?" Konuşmaya başladığı anda zaten sıkı olan kollarını daha fazla sıktı. Böylece hiç kıpırdayamaz hale gelmiştim:

"Sanki seni şuan bıraksam kaçıp gidecekmişsin gibi geliyor." Harry fısıltıyla konuşuyordu, sanki yorulmuş gibi. Ben ise sakinleşmeye çalışıyordum. Onu sevmiyorum. Bu yüzden evet, şuan bıraksa kaçar giderdim.

"Neden bir şey demiyorsun?" Harry'nin yüzüne bakmıyordum. Sadece tek amacım şu saçma anın bir an önce sona ermesiydi.

"Diyecek bir şey yok Harry. Seni sevmiyorum." Harry bu sefer beni kendine yapıştırmıştı. Bu yüzden yüzyüzeydik. Ani bir hareketle ondan uzaklaşmaya çalıştım ama Harry yüzüme daha fazla yaklaştı.

"Sev beni... lütfen."

"Üzgünüm sevemem."

"Neden? Lütfen tek ihtiyacım bu." Harry mevzuyu uzttıkça uzatıyordu. Onu kırmak istemiyorum ama bu cidden saçmalık.

"O zaman izin ver ben seveyim seni. İzin ver seveyim bizi Ashley. Benim aşkım ikimizede yeter sen sadece izin ver."

"Harry lütfen... aşk karşılıklı yaşanan ve güzelliğini o zaman anladığımız bir şey. Bu yüzden eğer aşk karşılıksız yaşanırsa bu aşk olmaktan çıkar. Bırak artık şu saçmalığı."

"Hislerim senin için ne zamandan beri saçmalık?"

"Harry... lütfe-" Sözümün kesilmesi dudağımın üstünde hissettiğim baskı yüzündendi. Beni öpüyordu. Ben ise ona karşılık vermedim. Alt dudağını sertçe ısırdığımda Harry acı içinde ufak bir çığlık atmıştı.

"Üzgünüm Harry ama sana karşı arkadaşlık dışında hiçbir şey hissetmiyorum. Lütfen birdaha da istemediğim sürece bu kadar yakın temasta bulunma. Ayrıca Jungkook hakkında söylediklerinin de hepsi kurgu. Eğer cidden onu sevseydim şuan onunla olurdum. Her kız gibi, sevdiği çocuğun yanından ayrılmayan her kız gibi."

Harry bir şey demeden çıkıp gitmişti. Gözlerimi kapatıp önüme gelen saçlarımı geriye attım. Daha demin ne yaşanmıştı öyle? Kendimi çok kötü hissediyorum. Sanki birisinin beni en güvendiği kişi olarak seçmişte bende gidip onu arkasından dipsiz ve kimsenin kurtaramayacağı bir kuyuya itmiştim. Harry'i cidden seviyordum. Ama bugün yaşananlar aramıza hiç olmadığım kadar mesafe koymamı gerektirecek. Onu cidden kırmak istemiyorum ama çok saçmalamıştı. Şuan herşeyi unutup davaya odaklanmam gerekti. Bunun için Harry'i çağırmam gerekecekti ama bunu şimdi yapmayacağım. Aradan biraz zaman geçsin bende kafamı dağıtmaya çalışıyordum.

                              ✵✵✵

    Aradan biraz zaman geçmişti . Bende Harry'i çağırdım. Biran önce Elina'nın davasına başlamak istiyordum. Hem böylece tüm olanları unutup sadece işime odaklanabilecektim. Bir süre sonra kapı çaldı. Ben "Gel!" komutunu verince içeriye Harry girdi. Yüzüne baktım. Daha demin ki perişan halinden eser kalmamıştı. Sanki durumu anlamış biran önce işe koyulmak ister gibi bakıyordu yüzüme. Aklıma onunla çalışmaya başladığım zamanlar geldi. Çok hırslıydı ve onu seçtiğime pişman hissetmediğim ilk andı. Hâlâ öyle. Asla onunla çalıştığıma ve arkadaşım olduğuna pişman hissetmiyorum. Eminim hisleri geçecek ve saçmaladığının farkına varacak. Bunları düşünürken hafiften sırıtmıştım.  Sonra kendimi toparladım ve işe tamamen odaklanmış bir şekilde: