Babies1

18.1K 1.4K 82
                                    

"ပါး"

စာၾကည့္စားပြဲ၌ စာထိုင္လုပ္ေနသည့္တစ္ေခတ္အနားသို႔ ေရာက္လာေသာသူက သဝဏ္ေလး။

အဝါေရာင္စြပ္က်ယ္ပိစိေလးႏွင့္ ဒိုက္ဘာတစ္ထည္သာဝတ္ထားေသာ သဝဏ္က ေျခဖ်ားေလးေထာက္ကာ မမီမကမ္းႏွင့္ ဖေအမ်က္ႏွာအား ေမာ့ၾကည့္ေနေလသည္။ လက္ေသးေသးေလးသည္လည္း မီရာလွမ္းဆြဲေနသည္မို႔ ခုံေပၚရွိစာ႐ြက္မ်ားမွာ ရႈပ္ပြကုန္ေတာ့သည္။

"ပါးပါးစာၾကည့္ေနတယ္ကေလး အျပင္ထြက္ကစားေန"

သို႔ေသာ္ သူ၏စကားက သဝဏ့္နားထဲမေရာက္သည့္ဟန္။

"ပါး မန္မန္"

"ခုနကပဲ မန္မန္စားထားတယ္ေလ"

"မန္မန္! မန္မန္!"

စားပြဲကိုမီွ၍ ေျခဖ်ားေထာက္ထားရာကေန သူ႕ေျခေထာက္နားသို႔ေရာက္လာၿပီး ပြတ္သီးပြတ္သပ္လုပ္ကာ ပူဆာေနျပန္သည္။ ထမင္းေကြၽးထားသည္မွာ နာရီဝက္ပင္ မရွိေခ်ေသးတာမို႔ တစ္ေခတ္ထပ္ေကြၽးဖို႔ အစီအစဥ္မရွိေသး။ ဒီတစ္ေယာက္ရဲ႕ဗိုက္က တစ္ခ်ိန္လုံးဆာနိုင္လြန္းသည္။

သဝဏ္ေလးမွာ သူ၏ေဘာင္းဘီအနားစကိုဆြဲကာ ေပါင္ေပၚေမးတင္လိုက္၊ ထို႔ေနာက္ လူးကာလွိမ့္လိုက္ျဖင့္ မရပ္မနား ပူဆာေနေတာ့သည္။

"ဝဏ္ရာ မန္မန္စားခ်င္တယ္"

အဆုံးမွာေတာ့ တစ္ေခတ္ ေဘာပင္ကိုျပီး ေကာက္ခ်ီလိုက္သည္။

"ခုနကပဲ မန္မန္စားထားတာမဟုတ္လား"

သဝဏ္ေလးက ခ်က္ခ်င္းေခါင္းခါျပၿပီး လက္သီးကိုဆုပ္လိုက္ ျဖန့္လိုက္လုပ္ျပကာ ထပ္ေျပာလာသည္။

"မန္မန္"

"ေၾသာ္ ဒီမန္မန္လား"

လက္စသတ္ေတာ့ ဒီကေလးေျပာေနတာ မံထိုေပါက္စီကိုး။ သဝဏ္က ေခါင္းညိတ္ျပၿပီးသည္ႏွင့္ ႏွစ္ေယာက္သား အျပင္သို႔ထြက္လာခဲ့လိုက္ၾကသည္။
အခန္းျပင္ေရာက္ေသာ္ တစ္ေခတ္ သက္ျပင္းခ်မိေတာ့သည္။

ဧည့္ခန္းတစ္ခုလုံး ေျခခ်စရာေနရာမရွိ။ ေပါင္ဒါမႈန့္မ်ားျပန့္က်ဲလ်က္ ကေလးကစားစရာမ်ားလည္း ဟိုမွသည္မွ။ က်န္သည့္ႏွစ္ေကာင္ကမူ ေပ်ာက္ခ်က္သား ေကာင္းေနေလသည္။

သခင်ငယ်လေးရဲ့ကြင်ယာတော်က ကိုယ်ဝန်နဲ့တဲ့Where stories live. Discover now