Part {29}

10.8K 732 26
                                    

ညနက်တဲ့အချိန်ရောက်တော့ သျှား သည် အိပ်ရာပေါ်မှာ ဟိုလွန့်၊ဒီလူးနဲ့ နိုးလာခဲ့လေ၏။

အချိန်ကိုကြည့်လိုက်တော့ မနက်1နာရီပင်ရှိသေးသည်။

ညက အရှိန်ကမပြေသေးတာကြောင့် အောက်ပိုင်းတစ်ခုလုံးက နာကျင်လျက်ရှိပြီး၊  ထထိုင်ဖို့ကိုတောင် သက်"သာ" မရှိလှပေ။

၀လ္လာက ညက လူကို စက်ရုပ်တစ်ရုပ်နှယ် သဘောထားလားမသိ၊ သျှား ဘက်က ဘယ်လောက်ပဲ ညည်းညူပြီး ရပ်ပါလို့ အခါခါပြောတာတောင်မှ လုံး၀ရပ်မပေးပဲ၊ သျှား ရဲ့ ကိုယ်ထဲကို သူ့ရဲ့ အရာနဲ့ တရစပ်တိုး၀င်ခဲ့၏။

သျှားမှာ မျက်ရည်လဲရွှဲ၊အောက်ပိုင်းကလည်း သူ့အထဲတိုး၀င်လာခဲ့တဲ့ လိင်တံကိုလည်း ကြိတ်မှိတ်သည်းခံနေရင်း တစ်ဖက်လူရဲ့ အာသာပြေဖို့ကို ကိုယ်ပါ သူနဲ့အတူတူ
ဖဲမွေ့ယာပေါ်မှာ ထိုသူနဲ့အလိုက်သင့်လေး ကပြ ဖျော်ဖြေပေးခဲ့ရ၏။

မထမတော့ တစ်ချီနဲ့ ပြီးမယ်ထင်သော်လည်း ထိုလူက အသက်အရွယ်နဲ့လိုက်ဖက်လှအောင် သက်လုံတကယ်ကောင်းသည်။
တစ်ချီ၊နှစ်ချီ၊ သုံးချီမြောက်မှ ပြီးမြောက်တဲ့ မှတ်တိုင်ကိုရောက်သည်။

ဒါတောင် သျှား။ဘက်ကတော့ သျှားရဲ့ အငယ်ကောင်ပါမထောင်နိုင်တော့တာမို့ အိပ်ရာနဲ့ ကျောပြင်တစ်ထပ်တည်း ကျနေကာ ထိုလူကတော့ အရှိန်သေတဲ့ပုံမပေါ် သုံးချီမြောက်ပြီးတာတောင်မှ ထိုသူရဲ့ လိင်တံက အရှိန်ကျမသွားသေး ကျောက်တိုင်တစ်ခုပမာ။
နောက်ဆုံး သျှား လည်း သူ့ဒဏ်ကို မခံနိုင်တော့တာမို့
လူလည်း ပင်ပန်းနွမ်းနယ်နေပြီဖြစ်တာကြောင့် ်ခ
မလူပ်မယှက်နဲ့ ပြီးမြောက်သွားတဲ့အခါမှာတောင် ကိုယ့်ကိုယ်ကို သန့်ရှင်းရေးမလုပ်နိူင်တော့ပဲ အိပ်ရာပေါ် ဒီအတိုင်းအိပ်ပျော်သွားခဲ့သည်။

အိပ်ပျော်မဲ့ဆဲဆဲမှာတော့ ထိုလူက ကိုယ့်အိပ်တဲ့နံဘေးကို
လာပြီး လှဲတာတော့သိလိုက်၏။
မဖွင့်ချင်မိတဲ့ မျက်၀န်းလေးတွေကို အသာအယာ ဖွင့်ကြည့်လိုက်ကာ တိမ်၀လ္လာမိုးမြင့် က သူနံဘေး လာအိပ်
တာဖြစ်သည်။
ပြာတာတာဖြစ်နေတဲ့ထိုလူ‌ဆီက အရက်နံ့က မွှန်ထူနေတာမို့ နှာခေါင်းထဲထိုအနံ့က တိုး၀င်လာပါသောလည်း
လူက ပျော့ခွေနေတာမို့ သူ့ကို သိပ်ဂရုစိုက်နေတော့။
အဲ့လိုနဲ့ အိပ်ပျော်သွားတာ အခု နိုးလာတဲ့ အခါမှာတော့
သူ့ဘေးနားက လူက ဘယ်ရောက်သွားမှန်းမသိနေရာမှာမရှိတော့၊ သျှား လက်နဲ့ နံဘေးကို အသာအယာ စမ်းကြည့်တော့ အေး‌စက်စက် အိပ်ရာကိုသာ ခံစားလိုက်ရ၏။

{ ချည် } Where stories live. Discover now