S.F.P

▪️9▪️

برای این پارت، کلی کامنت میخوام.
درجریان باشید:>
🔪💚💙🔪

Music:
Lonely together- sofia karlberg-
Chasing-NF-

☆👉🏻🌟

- لوووویی..

کیت بعد چندمین بار چک کردن خودش توی آینه و ور رفتن با موهایی که روی شونه هاش ریخته بودن با لحن کشداری اسم لویی رو صدا زد و وقتی جوابی نگرفت لیزا رو که مشغول مرتب کردن خونه بود خطاب کرد:

- لو هنوز توی اتاقشه؟

-‌بله خانم.

- الان ساعت ۷ میشه پس این پسر داره چیکار میکنه؟

کیت شاکیانه گفت و بدون اینکه منتظر جواب لیزا بمونه به سمت اتاق لویی به راه افتاد و بعد زدن تقه ای به در، دستگیره رو پایین داد.

منظره ای که میدید چیز تازه ای نبود. لویی توی تاریکی ای که با غروب آفتاب لحظه به لحظه بیشتر توی اتاقش سلطه گری میکرد، روی تختش دراز کشیده و کتابی بین دستهاش جا خوش کرده بود.

کیت با عجله کلید چراغ رو با دستش بالا زد و با پخش شدن نوری که در عرض صدم ثانیه همه جارو روشن کرد، لویی برای محافظت از آسمون چشمهاش در برابر نور سراسیمه کتاب رو روی صورتش فشرد.

-‌ حاضری؟

لویی با شنیدن سوال کیت بدون دادن جوابی به آرومی کتاب رو از روی صورتش کنار زد تا چشماش به نور عادت کنه و بتونه بدون پلک زدن کیت رو ببینه.

اقدامی که اعتراض کیت رو به همراه داشت:

- لویی بلند شو به خودت برسسسس...الان مهمونمون میرسه، اصلا نمیخوام اینطوری جلوش ظاهر بشی!

کیت بلافاصله به سمت تختی که حالا لویی روش نشسته و پاهاش و از بدنه ی اون آویزون کرده بود خیز برداشت و درحالیکه با انگشتهاش موهای لویی رو که هرکدوم به طرفی شکسته بودن و ظاهر بامزه ای به اون پسر میدادن به سمت بالا سوق میداد گفت:

- موهاتم مرتب کن.

کیت با احساس تکون جزئی سر لویی که به نشونه ی تایید شدن حرفش بود از کنار اون بلند شد و برای ترک کردن اتاق به سمت در رفت و وقتی دستگیره در رو بین انگشتاش گرفته بود با لحن شمرده ای، طوریکه انگار میخواست لویی تک تک کلمات اون رو بشنوه و بفهمه ادامه داد:

-اقای استایلز مرد خیلی متشخص و محترمیه لویی...حواست باشه ابرومون و پیشش نبری!!

- حواسم هست... مامان..

لویی بدون نگاه کردن به کیت با مکث زمزمه کرد و بدون کلمه ی دیگه ای از جاش بلند شد، کیت میدونست این سکوت لویی یعنی قراره کاری که ازش خواسته شده رو انجام بده، سکوتی که خلاصه ی تموم حرفها و کشمکش های ذهن آشفته اش بود.