Kabanata 5

169 9 5
                                    


Every time I am with her, I am having a damn headache. Araw-araw na lang yata ay magkasama kami, sa dami-dami ba naman kasing building na pinapagawa pati tuloy ako nadadamay.

I sighed heavily, "You know what? I am tired," I told her. Inosente naman siyang tumingin sa 'kin habang hawak ang kaniyang lipstick sa kanang kamay, "Sa umaga sinasamahan kita kahit saan, at sa hapon naman ay marami akong trabahong nakatambak. Can you at least consider my workloads?" I asked her frustatedly.

Mabigat kong sinandal ang likuran ko sa upuan ng kotse. Nasa kalagitnaan kami ng traffic at mahaba-haba ang byahe ngayon. Napapikit ako. Ang bigat rin ng mga mata ko dahil sa puyat.

"I am considering it, Engineer," she answered calmly.

Mahigpit kong hinila ang buhok ko. I groaned loudly, "No...you are not! You never!" I shouted, "You are doing this on purpose, aren't you?" I gave her a dark glare. My jaw clutched.

Her jaw dropped. Hindi niya natuloy ang paglagay ng kolorete sa mga labi niya.

Mapakla akong ngumiti. Marahan kong hinampas ang manibela ng kotse, "Silly me, I should've have know ealier," I said to myself. I rubbed my upper chin.

Dumaan ang kirot sa mukha niya, "Ganiyan ba talaga ang tingin mo sa 'kin? What am I? A kid?" she asked me. She smirked and look away, "I just want someone to help me, Kane. 'Yong may alam sa mga bagay na 'to," dagdag pa niya.

Nawala ang bumabagabag sa loob ko. Biglang gumaan ang dibdib ko.

Huminga ako ng malalim saka malakas na pinindot ang busina ng kotse. Damn this traffic.

"Kung gusto mo matuto, hire someone. Wala kang makukuha sa 'kin," sabi ko. When the car in front of us move, I slowly move our car too, "You can't learn the business by just looking at every building we are in. Hindi ka nga nakikinig sa mga sinasabi nila," mahaba kong sambit.

"I am just tempory here, kailangan ko lang ng tulong habang nandito ako sa kompanya."

Bahagya akong napapikit dahil sa inis, "And that means, habang nasa kompanya ka ay iistorbohin mo ako?" I simpered, and shake my head.

She pouted her lips, "P-Parang gano'n na nga," mahina niyang sagot.

Lalong sumama ang timpla ko, "What?!" I asked her. My brows knitted.

She bite her lower lip, "I mean, kung may kailangan lang naman ako," sagot niya.

I groaned, "No, no. Chairman, with all due respect! You should think about my work too," I explained. Smokes are starting to come out from my nose.

"Engineer, calm down. I promise, magbe-behave ako," aniya. She clasped her hands together. She wiggles her lashes like a kid who wants a candy from me, "Isipin mo, ako pa rin ang chairman dito."

I darted my eyes at her, "Are you threatening me now?" hindi ako makapaniwalang nagtanong. Nagkibit-balikat siya. She flashes her sweet smile.

"Sige na, I don't have friends to ask for help and also Phoebe is still unconscious," biglang nalungkot ang mga mata niya. Humina ang boses niya. Nag-iwas ako ng tingin, "She is good at it, she is like mom," she uttered.

I heard her sighs. She ended up being silent.

Minutes after, I can't myself from asking her, "Who's Phoebe?"

Agad siyang napalingon sa gawi ko. Lalong lumungkot ang mga mata niya. She looked down and plays with her fingers, "She is my sister. She's been unconscious for more than a month," she answered with a low voice.

DS #5: Sienna x KaneWhere stories live. Discover now