<មានកូន???>ថេយ៉ុងនិងជុងហ្គុកស្រែកព្រមគ្នា
<អើ!ចឹងបានយើងចង់អេកូមើលនិងហា៎ តែអាឡូវអោយយើងអេកូឬអត់>ហ៊ូសុក
<មើលតិចបានហើយ ចឹង >ជុងហ្គុកលាត់អាវថេយ៍ប្រហែល0.5mm
ផូស ++
<អូយ!ឯងវាយក្បាលយើងធ្វើអី មិចក៏មិនឆាប់ពិនិត្យភ្លាមទៅ >ជុងហ្គុក
<ឯងលាត់ប៉ុន្នឹងយើងពិនិត្យ យ៉ាងមិចកើត>ហ៊ូស៊ុក គ្រវីក្បាលហួសចិត្តនិងកម្លោះម៉ាហ្វៀរហួងហែងប្រពន្ធ
គ្រាន់តែពេទ្យពិនិត្យសោះ
<យី ឯងរឿងច្រើនម៉េស > ជុងហ្គុក
<បានហើយៗ ជុងបងមកអង្គុយអោយស្ងៀមទៅមើល អូនចង់ដឹង >ថេយ៉ុង
៊
<ថេយ៍..ប៉ុន្តែ>ជុងហ្គុក
<គ្មានតែទេ ម៉ោះ មកអង្គុយអោយលឿនស្រួលលោកដុកទ័រធ្វើការ ឬបងចង់អោយអូនខឹង>ថេយ៉ុង
<គ្មានទេបងទៅហើយ >ជុងហ្គុកដើរទៅអង្គុយលើកៅអី
<លោកដុកទ័រពិនិត្យបានហើយ >ថេយ៉ុង
<យីអានេះទាល់ប្រពន្ធប្រាប់បានទៅ លោកថេយ៉ុង ត្រៀមហើយមែនទេ បើចឹងខ្ញុំចាប់ផ្តើមហើយ >ហ៊ូសុក
<បាទ ត្រៀមរួចហើយ >ថេយ៉ុងងក់ក្បាល
<មើលទៅលើអេក្រង់ទាំងអស់គ្នា >ហ៊ូសុកចាប់ផ្តើមយកម៉ាសុីនសម្រាប់អេកូ មកដាក់ពីពោះរបស់ថេយ៉ុង
បង្ហាញអោយឃើញរូបរាងដូចគ្រាប់សណ្តែកតូចមួយចេញតាមអេក្រង់
<នេះ!!នេះជាកូនរបស់ខ្ញុំមែនទេ >ថេយ៉ុងរំភើបចិត្ត
<មែនហើយមានន័យថាពួកឯងមានកូន ចំនួន1សប្តាហ៍ហើយ >ហ៊ូស៊ុក
<យេ!ទីបំផុតបងអាចខ្លាចជាប៉ាគេហើយ ជិន បងស្រឡាញ់អូន>ជុងហ្គុករត់មកថើបមាត់ថេយ៍ ដោយក្តីរំភើបជាក្រៃលែង
<ហុឹក!!ហុឹក!!អូនក៏រំភើបដែលបងសម្លាញ់ >ថេយ៉ុង យំអោបជុងហ្គុកជាប់
< អបអរសាទរផងណាសម្លាញ់ >ហ៊ូសុក
<អូមែនហើយ!បីថ្ងៃទៀតឯងទំនេរឬអត់>ជុងហ្គុកអោបថេយ៉ុងបណ្តើរសួរហ៊ូសុកបណ្តើរ
