<អៀនហើយ ក្មួយប្រសាររបស់ពូពេលអៀនទៅcuteណាស់ បងថាអូនគួរយកគំរូតាម ក្មួយខ្លះហើយ អោយស្វីតខ្លះ>ណាមជូន ញ៉ោះអ្នកជាប្រពន្ធ
< កូនក្រមុំជិតការស្អែកហើយឯងនៅចង់ដូចក្មេងទៀតឬ >លោកចន
<បងច្រណែនខ្ញុំឬ>ណាមជូន
<យើងមិនច្រណែនឯងទេ យើងជិតមានចៅហើយវើយ >លោកចន
<យ៉ាងណាខ្ញុំគ្រាន់ជាងយ៉ុនហ្គីនិងហ្វាអ៊ុនកូនប្រុសពៅរបស់បងដែលមិនទាន់មានលិត ដែរឈើស > ណាមជូន
<អ្នកណាថា !នេះសង្សារខ្ញុំហេស៎>យ៉ុនហ្គី និយាយឡើងហើយចង្អុលទៅកាន់ជីមីន
<ពិតមែនឬ ក្មួយមីន>លោកចន
<គឺ..គឺ>ជីមីន
<ជាការពិតឬ ជីមីនប្រាប់ប៉ាមក >លោកផាក
<ប៉ា >ជីលីនភ្ញាក់ផ្អើលជាខ្លាំង មិននឹកស្មានថាគាត់មកចំពេលល្អចឹងសោះ
<ប្រាប់មកថាកូនទាក់ទងគ្នាជាមួយយ៉ុនហ្គីឬអត់>លោកផាក
<គឺ..ប៉ា ហុឹក..ហុឹក>ជីមីនចាប់ផ្តើមសម្រក់ទឹកភ្នែកដើម្បីលួងលោមចិត្តអ្នកជាឪពុក
<កុំយំនិយាយអោយស្រួលទៅមើល>លោកផាក
<បាទពិតមែនហើយ ពួកយើងស្រឡាញ់គ្នា>យ៉ុនហ្គី
<ល្អ បើចឹងបែកគ្នាទៅហើយទៅផ្ទះវិញ ...តោះទៅ > លោកផាកទាញដៃជីមីនទៅ
<លោកពូកុំវៃជីមីនអីណា >ថេយ៉ុងងើបចេញពីភួយ ដើរសម្តៅទៅរកលោកផាកនិងជីមីន
<លោកផាកចង់យកមីននីទៅណា ? ខ្ញុំមិនព្រមទេ ពួកយើងស្រឡាញ់គ្នា2ឆ្នាំហើយ ណាមួយពួកយើងក៏ជ្រុលជ្រួសជាមួយគ្នាដែរ លោកផាកសាកគិតទៅមើល>យ៉ុនហ្គី ចាប់ដៃជីមីនជាប់
<2ឆ្នាំឬ ?ហើយកាលបានមកសូមកូនយើងរៀបការ !ជីមីនតោះទៅផ្ទះ>លោកផាកនិយាយហើយក៏កាន់ដៃជីមីនដើរទៅ
<បងប្រុសមានឮដូចខ្ញុំឮទេ គាត់ថារៀបការណា៎ បងប្រុស>យ៉ុនហ្គីងាកទៅសួរបងប្រុសរបស់ខ្លួន គេគិតថាគេប្រហែលជាស្តាប់ច្រលំហើយ
<មិនបានច្រលំទេ បងក៏ឮ>លោកចន
<មែនហើយបងក៏ឮដែរ>ណាមជូន
