Instagram: azimet340
Doğduğunda bile ağlamayan, hayatı boyunca da ağlayamayan buda yetmez gibi kan görünce bayılan, gamsız görünsede içinde fırtınalar kopan Güneş..
Bir gün Bora'nın hayatını kurtararak başına bela olan Güneş'in hikayesi.
=========...
Selam canlarım. Nasılsınız? Umarım iyisinizdir. Hep iyi ve mutlu olun.❤ Belamısın'a sezon arası vermeye karar verdim.
Beklediğim okunma sayısına ulaşamayan ama sevdiğim bir hikâyeydi. Okunma sayısı artarsa 2.sezon ile devam edebilirim.
Bakalım. Buna okuyucular karar verecek.😊 Buraya kadar okuyarak beni yalnız bırakmayan oylayan ve yorumlarını esirgemeyen herkese teşekkür ediyorum. Hepinizi seviyorum. Sizleride hayaletlerim.❤❤❤❤
*********************************
"Hiç bir yere bırakmam seni. Bundan sonra sadece benim yanımda kalacaksın."
Şuan ki halim ve soğuğun etkisiyle vücudum titrerken,
"Yapma! Dedim. Bana bunu yapma. Acıma!"
Beni kendine çevirdi. Çenemden tutarak gözlerine bakmamı sağladı. Sonra ellerini beline sarıp kendine çekerek bedenimi kendine yasladı.
O sırada Emir'in ıslık çalarak uzaklaştığını gördük. Emir'e de rezil olmuştum. Ben mavilerine bakarken devam etti Bora.
"Sana acımıyorum Güneş."
Ve kulağıma doğru eğildi yine.
"Seni seviyorum. Ben hiç kimseye ne hatrı için ne acıdığım için bu sözü söylemem. Senden başkasınada söylemedim."
Dedi yine o büyülü fısıltıyla. Geri çekilerek gözlerime baktı bir süre. Sonra,
"Benimle gel." Diyerek içeriye çekiştirdi. Yine çekiştirerek merdivenleri çıkarken,
"Yavaş. Nereye gidiyoruz.?"
"Sana birşey göstereceğim."
Birlikte hızlı adımlarla üst kata,sanat odasına çıktık. Bora şifreyi girip kapıyı açtı. Sonra kolumdan turarak yavaşça odaya ilerledik. Işığı açtığında etrafa baktım. Oda tamamen boştu. O gördüğüm tablolar, resimler, eskızler hiç biri yoktu.
"Bütün resimleri kaldırdım." Dedi durgun.
"En güzeli hariç. O hep burda bu duvarda kalacak."
Karşı duvardaki üzeri kırmızı örtü ile kaplı resime bakarak konuşuyordu. Kolumu bırakarak resmin yanına gitti.
Kırmızı örtüyü ucundan tutarak yavaşça aşağı doğru çekti. Kırmızı örtü dalgalanarak ve yavaşça aşağı düşerken tabloda yavaş yavaş ortaya çıktı. Kocaman şaşkın gözlerle baktım karşımda duran resme. Kendi resmimi duvarda görmeyi hiç mi hiç beklemiyordum. Bu beni şok etmişti.
"Bunu hiç beklemiyordum." Dedim belli belirsiz.
"Benim resmim. Benim resmimi mi yaptın?"
Dedim. Alık alık bakarak.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
