BELA MISIN? ( TAMAMLANDI ✔)

B.12 Canlarıma özel,uzun bölüm.

Birden aklıma Bora'nın kaçmaya çalışırsan diğer bacağından vuracaklar dediği geldi.

"Bulursanız vurursunuz."
Dedim sessizce merdivenlerden koşarak inerken.

Bu sefer yakalanmayacağım size.
Hastanenin kapısından çıkar çıkmaz kendimi caddeye attım.

Yakalanma ihtimaline binaen durmadan cadde boyu koştum.
Arkama bakıp yeterince uzaklaştığımdan emin olup duran otobüse atladım.
Allahtan cüzdanım yanımdaydı.
Ama telefon ve çanta hastanede kaldı tabi. Ne yapalım zaten kullanmıyordum.
Merkeze giderek oradanda başka bir otobüsle uzun zamandır yanına gidemediğim Zehra teyzeye gitmeye karar verdim. Beni orada kimse bulamazdı.

Hem sanayi bölgesinede yakın onun evi. Neden mi sanayi. Anlatırım.

Yarım saatin sonunda merkeze ulaşınca oradanda başka bir otobüsle Zehra teyzenin evine doğru yola çıktım.
Aşağı yukarı bir saat kadar yol gitmem gerekti.
Çünkü şehir dışına yakın yerde oturuyor Zehra teyze sessiz, sakin, kendi dairesinde.

Zehra teyze nin olduğu durağa gelince indim.
Duraktan üç sokak geride olan siteye kadar yürüdüm.
Vatan sitesi yazısını görünce durup site güvenliğine gelerek.

Zehra Bilir'e geldiğimi söyledim.
İsim sordu.

"Güneş derseniz hemen bilir." Dedim.

C blok 3 numara.
Adam önce Zehra teyzeyi aradı.

"Güneş hanım diye biri geldi." Dedi.
Sonra kapattı.

"Buyrun hoşgeldiniz." Dedi kapıyı açarak.

"Teşekkürler." Diyerek içeriye girdim.

C bloğun oldugu yere kadar yürürken etrafa baktım.
En son ne zaman gelmiştim...
Galiba 2 yıl önce.
O günden Buğune, bahçedeki fidanlar bile büyümüş ağaç olmuştu.

Binanın önüne gelip durduğumda balkondan gözlüklerini tutarak aşağıya bakan Zehra teyzeyi gördüm. Hemen içeri girip kapının otomatına bastı.
İçeriye girerek merdivenlere yöneldim. Allah'tan 1. Katta oturuyordu.
Bir kat çıktıktan sonra çelik kapının önünde beni bekleyen Zehra teyzeyi gördüm.
Beni gördüğü gibi kapıdan yalın ayak çıkarak sımsıkı sarıldı.
Bende ona sarıldım.
O hasretle ağlarken ben sadece üzgün baktım.
Çok istiyorum ağlamayı ama olmuyor işte.

"Hoşgeldin yavrum.
Nasıl özlemişim. Neden hiç aramadın sormadın. Ulaşmadın."

"Özür dilerim Zehra teyze.
Biliyorsun telefonum yok. Bende iş güç aramaktan ne araya bildim ne gelebildim.
Babamı zaten biliyorsun.
Adı batsın bilmem mi?
Dedi nefretle.

"Az mı çektin onun yüzünden.
Hâlâ onun yanında mısın ?

"Hayır." Dedim başımı iki yana sallayarak.
Kaçtım. Son yaptığına dayanamadım."

"Ne yaptı yinemi dövdü eli kırılasıca."

Kolumu açtım gösterdim.

"Allah belasını versin." Dedi hiddetle. "Sana bunu nasıl yapar."

"Onun yanına bir daha gitmem."

"Sakın gitme kal benimle Güneş.
Deniz abin dışarda okuyor yalnızım banada yoldaş olursun. "

:Sağol Zehra teyze.
Sadece bir süre kalmak istiyorum izin verirsen. "

"İstediğin kadar kal kızım.
Ne kadar istersen kal.
Ama önce kalk elini yüzünü yıka yemek yiyelim acıkmışsındır.
Ne kadar yol gelmişsin."