BELA MISIN? ( TAMAMLANDI ✔)

B.27 Özgürmüyüm?

Selam canlarım yeni bölüme hoşgeldiniz.

**********************************

Bu bölümde beyniniz biraz yanacak ama geçecek merak etmeyin😁😁😁

Nerdeyim ben?
Burası neresi.
Deniz kokusu alıyorum.
Denize yakın bir yerde olmalıyım..

Gecenin yarısı dar bir sokaktaydım.
Etrafımda tek yada iki katlı evler, gece ve karanlık.
Pencerelerin ışıkları ve eski sokak lambaları aydınlatıyordu yürüdüğüm eski asfalt yolu.

Yine aynı yer aynı sokaktayım.
Duyduğum ayakkabı sesiyle arkamı döndüm.
Yürüyen ama göremediğim birinin ayak seslerini duyuyordum.
Karanlık olan sokağın en karanlık köşesinde bir çift mavi göz bana bakıyordu.
Aynı ayakkabı sesiyle karanlıktan çıkmaya, yanıma yaklaşmaya başladı.

Bir eli cebindeydi diğer elinde sigara vardı. Sigaranın beyaz dumanı karanlıkta çok net görünüyordu.
Yüzü ise görünmüyor sadece çakmak çakmak mavilerle bana bakıyordu.
Arkamı dönüp koşmaya başladım yine korkuyla.
Denize bakan ara sokağa girdim. Koştum,daha hızlı koştum.

Ben koşdukça ayakkabı sesi dahada yaklaşıyor her topuk sesi sokakta yankılanıyordu.
Kokuyordum. Hemde çok.

"Benden kaçamazsın."

Duyduğum erkek sesiyle kalbim göğüs kafasimden fırlayacak gibi hızlı atmaya başladı.

"Anne.
Annecim!
Anne yardım et!"

"Yerimden hızla doğruldum. Yatağımda kanter içindeydim. Yanımda yatan annem, yatağa oturup.

"Kuzum, yavrum.
İyimisin?
Yine kabus mu gördün annem.
Korkma.
Ben yanındayım bak.
Dur sana bi su vereyim."

Dedi yatağın hemen yanındaki küçük komodinin üzerindeki surahiden suyu bardağa doldurarak.
Verdiği suyu kana kana içtim.

"Yine aynı rüyayı gördüm anne.
Peşimde yüzü olmayan bir adam vardı.
Sadece ayakkabısının sesi geliyordu. Mavi çakmak çakmak gözleri vardı. Elinde bir sigara tutuyordu. Ben koşdukça oda peşimden geliyordu.

Bana.
"Benden kaçamazsın." Dedi.
Her kabusumda aynı cümleyi söylüyor.

"Benden kaçamazsın."

Kimdir nedir bilmiyorum artık korkuyorum anne.

"Korkma güzelim.
O sadece zihninde takıntı olmuş. Sen sürekli o kabusu görmekten korkdukça görmeye devam ediyorsun. Hepsi bu.
Hadi rahatla.
Merak etme yakında geçer gider. "

"Öylemi dersin."

"Tabi ya.
Hadi uyu yarın çok işimiz var."

Anneme baktım.
Sıkıca sarıldım.

"Teşekkür ederim annecim.
İyiki varsın sen olmasan ne yapardım ben."

"Asıl sen iyiki varsın.
Asıl ben ne yapardım sen olmasan. Sen benim yaşama sevincimsin."

Anne kız birbirimize sarılıp uyuduk tekrar.

Sabah guguklu saatimiz duvardan bana doğru guguklamaya başladığında uyandım erkenden.

Ama annem yine benden önce uyanmıştı. Hızla yerimden kalkarak yatağı alelusul toparlayarak hemen yan taraftaki banyoya girdim.
Evimiz tek odalıydı odada bir yatak gardrop büyük bir kanepe bir televizyon vardı hepsi bu.

Banyoda işimi halledip elimi yüzümü yıkamaya başladım.
O sırada gözüm yine kolumdaki yara izine takıldı. Bu izi hiç sevmiyordum. Bu yüzden dirseğime kadar olan parmaksız eldivenim benim bir parçam oldu. Eldivensiz gezmiyordum.
Hem havalı da görünüyor.