BELA MISIN? ( TAMAMLANDI ✔)

B.32 Alışık değilim

Selamlar yeni bölüm geldi hadi okumaya.

*********************************
Güneş yavaş adımlarla resme doğru giderken hemen arkasındaydım.

Bir süre sessiz baktı...Baktı...

"Çok güzel bir resim." Dedi.

"Yeteneklisin."

Olmamıştı o resimde bişey hatırlatmamıştı.
Oysa bir anda bir şimşek çalabilir diye düşünmüştüm.

"Benim için.
O kürek gibi eller nasıl fırça tutuyor hayret.
Senin ellerin daha çok silah yada sopa tutmak için yaratılmış sanki.
Demiştin."

"Öylemi demistim?
Özür dilerim.
Sadece kızdırmak için falan söylemiş olmalıyım,heralde."

Alık alık yüzüne baktım.

Oda bana bakıyordu,

"Neden bakıyorsun." Dedi.

"Yanlış birşey  söylediysem özür dilerim."

"Kes artık şunu."

Şaşkın yüzüne baktı.

"Neyi. Yinemi yanlış birşey..."

"Bunu işte." Dedim yüksek sesle.

"Zayıf, ağlak, sürekli üzgün yere bakan, özür üstüne özür dileyen birine alışık değilim. 

Eski sivri dilli , aksi, lafını çekmeyen Güneş'ten sonra bu hâline katlanamıyorum."

"Ö."

"Sakın! " Dedim işaret parmağımı kaldırarak.

"Sakın bir kere daha özür dileme! Yoksa çıldıracam.
Hadi çıkalım burdan."

Dedim kapıdan çıkarken.

Birlikte odadan çıkıp kapıyı örtme gereği bile duymadan merdivenlere geldik. Aşağı inerken,

" Kendime kahve alacağım istermisin." Diye sorduğumda

"Olur."

Diyen Güneş'e baktım.
Yine başı önündeydi.
Allahım bilerek yapıyordu sanki.

"Koltuğa geç otur. Bende gelirim birazdan."

"Tamam."

Mutfaga girip kahve makinesiyle kahve yapıp iki kupaya koyup  alıp salona geldim. Birini Güneş'e uzattım. Teşekkür ederek aldı.

Tam karşısına oturup kahve içişini izlemeye başladım.
Kupayı iki eliyle kavrayarak tutuyordu.

Bu hareket güvensizlik yada tedirgin duygusunu belli eden bir hareketti.

"Şimdi ne olacak.
Her gün burda bu evde,hiç bir şey yapmadan yukardaki resimler gibi bir kenarda öylece hafızamın gelmesini mi bekleyeceğim.."

"Benim için sakıncası yok."

"Ben böyle, hiç birşey yapmadan bir köşede oturamam.
Sıkılırım en başta çatlarım.

"Peki ne yapmak istiyorsun."

"Çalışabilirim. Mesela."

"Neden çalışasınki.
Burdayken ihtiyacın olmayacak."

"Sende biliyorsun burda ömür boyu kalacak değilim. Hafızam gelsin yada gelmesin sonunda burdan ayrılarak kendi hayatımı kuracağım."

Duyduğum şey canımı sıkmaya yetmişti.
Evet zorla yanıma getirmiştim ama,  zorla nasıl tutacaktım yanımda.