💥Güneş elleri kalbinin üzerinde gömleğini sıkmış yatağında oturuyor sadece karşı duvara bakıyordu. Hemen yanına geldim. Yatağın ucuna oturup omuzundan kavradım nazikçe.
"Güneş? Dedim.
Güneş iyimisin?"
Güneş gözlerini duvara kilitlemiş nefes almadan sadece boş boş bakıyordu. Nefessiz nasıl duruyordu?
"Güneş!"
Dedim omuzunu sarsarak.
Güneş diyorum. Güneş bana bak. Güneş!!"
Bu kez sol elimle çenesinden tutarak yüzünü kendime çevirdim.
Göz bebekleri küçülmüş içimden geçiyor, sanki başka bir boyuta bakıyor gibiydi.
Panik olmuştum artık.
Yüzünü avuçlarımın arasına aldım.
Sarsarak!
"Güneş!! " Dedim yüksek sesle.
"Güneş bana bak Güneş nefes al.
Kızım nefesini tutmasana. Manyak!
Güneş!!"
💥"İyi yap. Devam et kendine kız. Kendini öldürmeye çalış. Az önce zorla getirdiğim nefesini geri ver. İstersen camdan atla. Sonunda gerçekten kurtulacağını düşünüyorsan yap.
Ne halin varsa gör...
Dedim arkamı dönüp çıkacakken.
Ama yapamadım. Birden hissettiğim elle yerimde kaldım. Güneş işaret parmağını serçe parmağıma geçirmişti.
Gitme.
YOU ARE READING
BELA MISIN? ( TAMAMLANDI ✔)
General FictionInstagram: azimet340 Doğduğunda bile ağlamayan, hayatı boyunca da ağlayamayan buda yetmez gibi kan görünce bayılan, gamsız görünsede içinde fırtınalar kopan Güneş.. Bir gün Bora'nın hayatını kurtararak başına bela olan Güneş'in hikayesi. =========...
