Drastic Measures

chapter 27

Naging buo na ang loob ko na tuluyang magpadala sa bugso ng damdamin at sa hatak ng tukso nang maramdaman ko ang paglapat ng sariling likod sa malambot na kama kasabay ang magaang pagpatong sa'kin ng walang saplot na katawan ni Franz.

Maliwanag pa sa labas dahil alas 4PM pa lang pero mukhang sisimulan na namin ang ritwal na kadalasan ay sa gabi isasagawa.

Nagpaubaya ako nang pinaghiwalay niya ang mga hita ko upang makapwesto sa pagitan ng mga ito.

"Are you ready, love?" masuyong tanong ni Franz habang ramdam ko ang mapaglarong pagkiskis ng ulo ng kahandaan niya bukana ng kasikipan ko.

"Yes," pigil-hininga kong tugon. "Take me, Franz."

"I love you, Juls. I love you so damn much, love."

Isang daing ang namutawi sa mga labi ko kasabay nang unti-unti niyang pagbaon sa nanabik kong kaangkinan. Kahit gaano ako kahanda sa pagbaon niya ay nahihirapan pa rin siya dahil sa sobrang laki niya at kasikipan ko.

Tagaktak ang pawis naming pareho habang inunti-unti ang pagbaon niya at napahiyaw ako dahil sa sumigid ang kirot sa kaibuturan ko nang may parang napunit sa loob ko bago siya tuluyang sumagad.

"It's okay... it's okay, you can take me, love," paulit-ulit niyang bulong sa'kin habang pinapaulanan ng mumunting halik ang buo kong mukha.

Wala sa sariling napakapit ako nang mahigpit sa mga braso niya kaya di ko napansin ang pagbaon doon ng mga kuko ko.

"I'm almost there," anas niya havang pinaliguan ng halik ang buo kong mukha.

"Almost there pa lang?" padaing kong reklamo. "Hindi pa ba bumaon lahat?"

"Halos kalahati pa lang, love," masuyo niyang tugon na sinabayan ng banayad na pagdiin.

Malakas na singhap lang ang tangi kong naisagot dahil ramdam ko ang parang may sariling buhay niyang kahabaan na pumipintig sa loob ko. Tang-ina, kalahati pa ba ito? Punung-puno na ang pakiramdam ko.

Parang gusto kong maiyak sa naramdamang sakit pero nakakapagtatakang kinaya ki dahil mas matindi pa rito iyong inaasahan ko base sa naalala kong laki niya.

Mukhang maswerte pa nga yata ako dahil kaakibat ng nararamdaman kong sakit ay kasabay ang kakaibang kiliti at sensasyong dulot ng pagkakahugpong namin.

Nanatili lang siyang nakabaon sa loob ko at kahit nag-iigtingan ang mga ugat niya sa katawan ay mukhang wala siyang balak gumalaw habang hindi pa ako sanay sa laki niya.

"Masarap na ba pagkatapos ng sakit?" paungol kong tanong.

"Yes, love... pasasarapin ko na," masuyo niyang tugon habang hinahaplos ang pawisan kong noo.

Isang pagbaon pa at parang bamanhid ang buo kong katawan dahil sa pagsigid ng kirot na nay kasamang sensasyon. Hindi ko na mawari kung alin iying hangganan ng sarap at sakit dahil parang naging isa sila kaya ang resulta ay halos tumirik iyong mga mata ko.

Sa nanlalabo kong mga mata at nakikita ko ang pamumula ng leeg ni Franz hanggang dibdib habang parang nahihirapan ang mukha niyang nakatunghay sa'kin.

"Masakit din ba para sa'yo?" di ko napigilang tanong dahil napapansin ko sa mukha niya.

"Fuck, no," hinihingal niyang sagot sabay kagat ng pang-ibabang labi. "Ang hirap lang magpigil dahil sinisigaw ng bawat himaymay ng katawan ko na gumalaw na at ibaon pang lalo ang sarili sa kalambutan mo," paos niyang dugtong.

Napasinghap ako dahil sa epektong dala sa katawan ko ng mga narinig. Dahil buo na siyang nakabaon sa'kin ay naging sensitibo ako bigla sa kahit sa simple niyang paghinga.