So It's You (Villa Martinez Series #4)

Chapter Ten

Chapter Ten

Memories

I woke up in a hospital and I cannot recall some of my memories. The doctor said that I have this type of amnesia wherein I am unable to recall events that happened just before my amnesia...

I looked at the man in front of me now. Nakaupo na ako sa aking hospital bed at nandoon siya sa tabi lang ng kama ko at parang nanghihina sa pag-aalala ang mga mata na nakatingin sa akin. He said he's my fiance. Na dapat nga ay kasal na raw kami ngayon. At naantala lang ito dahil sa nangyaring aksidente sa akin.

I don't remember how I got myself into an accident. Ang sabi lang sa akin ay sa isang car accident daw. Which I don't really remember.

Halos kakagising ko lang din.

Bumukas ang pinto ng private room ko at may pumasok na isang may edad na na lalaki. "Dad..." I recognized him.

Bahagya itong natigilan at sa huli ay nagbuntong-hininga. Nilapitan niya rin ang kama ko at may pag-aalalang ngumiti sa akin. Lumapit pa si Daddy at hinagkan ako sa noo. "I'm glad you're fine, hija... I'm so glad you're okay. You had me so worried."

Bahagya akong napangiti sa reaksiyon ni Daddy. Nakakatuwa na ganito siya because growing up I remember how he was always busy with the family business and other things... Kaya nakakatuwa na ramdam ko ngayon ang labis labis na pag-aalala niya sa 'kin.

"Hija! You're awake!" dumating din si Mommy na may luha sa mga mata at niyakap ako nang mahigpit.

"Alessandra," bahagyang saway naman ni Daddy kay Mommy. "Baka madiin mo ang ilang sugat niya..."

Nakangiti lang naman ako sa aking mga magulang.

When Andrea, my best friend, came ay naalala ko rin ito. I remember everything we've been through from the very beginning. But maybe my most recent memories really got affected. Tho I can still remember the last time talked.

Napatingin ako kay Ryder na naroon lang sa tabi at tahimik na pinagmamasdan lang din ako. I remember how we met at the island. I remember coming to Villa Martinez with Andrea. Kahit ang mga kaibigan niyang sina Kaz at Myrrh ay naaalala ko. Sina Russel at Jake, even Myrrh's husband, Paul, ay naalala ko rin. I remember my parents and brother. I remember my life.

Ang tanging hindi ko lamang maalala ay ang mga saktong nangyari before I had my accident...

"Hanggang saan lang ba ang naalala mo?"

"Hmm..." saglit akong nag-isip sa tanong ni Andrea. "I remember being engaged to him..." bahagya kong tinuro si Ryder na mukhang nag-aabang din sa sagot ko. "I remember our engagement party. Na hindi ka pa nga nakapunta!" tunog nagtatampo pa para sa aking kaibigan ang huli kong sinabi.

Andrea chuckled a bit. "And you remember my reason to that, right?"

Tumango naman ako.

I remember it.

Maybe I just couldn't really remember a few days before my accident...

"What really happened..." hindi ko mapigilang magtanong noon kay Ryder nang kaming dalawa nalang ang naiwan sa kuwarto ko sa ospital.