So It's You (Villa Martinez Series #4)

Chapter Four

Chapter Four

Meet

Ryder was amazing. Hindi ko alam kung bakit pinakawalan pa siya at sinaktan lang ng babaeng minahal niya noon... But I didn't really know the whole truth, do I? And I wasn't there so...

Hinatid na ako ni Ryder sa kuwarto ko na isang guestroom dito sa mansyon ng tita nila ni Russel. Pagkatapos ng konti pang halikan ay nagpasya siyang pakawalan na ako. Tinawanan ko pa nga siya habang binabalik na ako sa kuwarto ko naman. I just really find his reactions amusing sometimes, or most of the times.

"Goodnight, Ryder..."

He looked at me in the eyes. He's looking serious while I was just smiling. "Goodnight..." he gently said.

After he left my door ay naghanda na rin ako sa pagtulog. The next day I had a good time with Ryder again. Kami na ang palaging magkasama sa isla. And we enjoy each other's company.

Kaya naman nang madatnan kong ganoon si Andrea, pakiramdam ko nagkulang ako bilang kaibigan niya. I was so engrossed with Ryder that I feel like I failed to notice other things for my best friend. Ang iniisip ko lang na gaya ko nageenjoy lang din siya. Ang hindi ko alam ay nagkaproblema na pala siya...

"What's happening?"

Naabutan ko nalang siyang parang nagmamadaling nag iimpake na ng mga gamit niya.

"Bumalik na tayo ng Manila, Alecx."

"What?" Hindi ko inasahan 'yon.

Tumigil siya at nag-angat ng tingin sa akin. I was looking at her and I noticed na parang wala siya halos sa sarili niya... Pagkatapos ay suminghap siya. "I'm sorry. Puwede ka namang magpa-iwan dito. I know Tita won't mind, she likes you. Kailangan ko na talagang umalis. Sorry, Alecx."

Nilapitan ko na agad siya. "Are you okay?" I asked her worriedly.

I knew then that it was something serious.

She nodded, but I shook my head. I knew she's not okay. She's obviously not okay! 

"No, you're not okay. Pero sige hindi na muna kita pipilitin kung ayaw mo pa magsabi. Magliligpit na rin ako ng gamit ko."

"Thank you, Alecx..."

Lumabas na ako para makapag-impake na rin.

"You're leaving?" pinuntahan ako ni Ryder sa kuwarto.

Binalingan ko siya. "Ah, oo. Si Andrea kasi..." I zipped my luggage after I finished packing my clothes and things.

Batid kong tumango si Ryder na nakatingin sa akin. "Yeah, nakita ko nga siyang nagpapaalam kay tita."

Lumapit siya sa akin. Hinarap ko na siya at nginitian. "So... we'll go now... Biglaan," ngumiti ako kay Ryder na seryoso na namang nakatingin sa akin.

He nodded. "You two take care, you and Andrea. Siguro ay babalik na rin ako sa Manila... so... we'll see each other..."

Ngumisi ako nang malapad sa konting uneasiness na nakita ko kay Ryder habang nagsasalita siya. He sighed, medyo suplado. Bahagya naman akong natawa sa hitsura niya at tumango niya. "Yeah, we'll see each other again... in Manila." I assured him.

Tumango siya. "I have..." bahagya pa siyang natitigilan. "I have your contact number so..."

Tumango na rin ako, nangingisi sa pagkakatuwa. "We'll contact each other..." ako na ang nagtuloy sa halatang gusto niyang sabihin.

He nodded again for the last time bago niya nilapitan at kinuha ang luggage ko at siya na ang nagdala noon palabas sa sasakyan nina Tita Elisabeth.