The President | •Jeon Jungkook

0.7

Δεν μπορούσα να τον σταματήσω, όλη του η δύναμη ωθούσε το σώμα μου προς το αμάξι του.

"Σε παρακαλώ άφησε με."

Το ειρωνικό και αποκρουστικό του ύφος, που τον συνόδευε σχεδόν παντού, έκανε την εμφάνιση του ξανά.

"Θα σε παρακαλούσα μετα απο τα επακόλουθα τις σημερινής βραδιάς να μην τολμήσει να μπει μεσα στο ανόητο κεφάλι σου σκέψη αναγνώρισης ή εκτίμησης απο μεριάς μου. Η ιατρική που σπούδασες δεν σώζει την αξιοθρήνητη υπόστασή σου! Εξάλλου και εσύ είσαι σαν μια απο αυτές που κυκλοφορούν στην βρώμικη πιάτσα, με μόνη διαφορά το υπερεκτιμημένο όνομα της ηλίθιας οικογένειας σου."

Τα μάτια μου είχαν κοκκινήσει και η ικανότητα να υψώσω το κεφάλι μου ήταν ανεπαρκής. Κάθε φορά που βρισκόμουν μαζί του το ίδιο πράγμα συνέβαινε, αλλά δεν ήξερα γιατί? Ποτέ δεν ειχα δώσει το δικαίωμα να με κρίνουν με τοσο άσχημο τρόπο, ωστόσο πάντα με κατηγορούσαν για την ανάρμοστη συμπεριφορά μου.

"Μα έλα τώρα δεν είναι ανάγκη να στεναχωρηθηθείς για κατί με το οποιό γεννήθηκες, πρέπει να αγαπάς και να σέβαισε τον εαυτό σου."

"Τότε καλύτερα να πηγαίνω."

"Υπονοείς κάτι γλυκειά μου?"

"Ναί! Ότι με αηδιάζεις και όπως ο ίδιος είπες δεν θα έπρεπε να βλάπτω τον εαυτό μου. Καθούμενη μπροστά σου απειλώ την αξιοπρέπεια μου."

"Είσαι γελοία."

"Δεν περίμενα να με επηρεάσεις τόσο γρήγορα, πριν λίγο με τον Jaemin ήμουν ευπρεπής τώρα έγινα γελοία?"

Δεν περίμενε να ανταποκριθώ έτσι σε όλη αυτη την κατάσταση. Είχε αρχίσει να εκνευρίζεται αλλά δεν με απασχολούσε καθόλου αυτό.

" Όχι, δεν πάει έτσι ανόητη. Εσύ υπακούς και εγώ σε καθοδηγώ."

"Μα γιατί είσαι τόσο κακός? Δεν ωφελεί πουθένα όλη αυτή η κακία."

"Σκάσε."

Είπε και με χαστούκησε. Αδύνατον! Ποτέ δεν είχε απλώσει χέρι πάνω μου και όταν πήγαινε να το κάνει συγκρατούσε τον εαυτό του.

Τον κοίταξα τόσο απελπισμένα ως που δεν άντεξα άλλο και δάκρυσα.

"Προσπάθησα να σε εμποδίσω από το να ξεστομήσεις τέτοια λόγια, χωρίς κανένα όμως αποτέλεσμα. Είμαι ανώτερος σου και δεν θα ξανά δεχτώ την δικιά σου αθυρογλωττία, το κατάλαβες?"

Πήγε να με εγκλοβίσει μέσα στο αμάξι του, όλα αρχιζαν να σκοτινείαζουν, όμως τότε...