The President | •Jeon Jungkook

0.6

Καιρό είχαμε να τα
πούμε ελπίζω να είστε όλοι καλά.

Επίσης, θέλω να σας πω ένα μεγάλο ευχαριστώ για την υποστήριξη, λοβ γιου :)

Seonyun's pov

Το πρωί είχε έρθει.

Άνοιξα τα μάτια μου και δεν πρόλαβα να κοιτάξω γύρω μου για να καταλάβω οτι κατι δεν πήγενε καλά, διότι αυτη η αντιπαθητική φωνή...

"Κοιμήθηκες καλά?"

Μου είπε με ένα smirk στο βλέμμα του.

Γούρλωσα τα μάτια μου.

Δεν μπορούσα να πιστέψω οτι είχε κάνει κάτι τέτοιο.

Μια Lee στο σπίτι ενός Jeon;

Και αν η γυναίκα του;

"Τί έγινε δεν σου έλειψα καθόλου μικρή?"

Ήρθε κοντά μου και σήκωσε το πιγούνι μου με τον δείκτη του χεριού του.

"Μήπως μου θύμωσες που δεν εμπόδισα τον πατέρα σου τότε να σε στείλει στο εξωτερικό?"

Δεν μπορεί, όχι πάλι!

Ο πατέρας του Jungkook?

(35 χρονών, αρκετα γοητευτικός άντρας με πανέμορφα μάτια και χαμόγελο. Σε αυτό το χαμόγελο προσκυνάνε όλες οι χάζο γυναίκες, θα μου επιτρέψετε να πω, της Κορέας.)

Με ξάπλωσε στο κρεβάτι και άρχισε να τρίβεται πανω μου.

Δεν ήξερα τι να κάνω είχα σοκαριστεί.

Πάντα μου ήταν δύσκολο να διαχειριστώ τέτοιες καταστάσεις, μόνο που τότε ήμουν 16 χρονών.

Έχω αλλάξει, θα το αποδείξω...θα το αποδείξω αμέσως τώρα!

"Πάντα σου άρεσε το άγγιγμά μου, να φανταστώ εκεί οφείλεται και η σιωπή σου?"

Τον κοίταξα ευθεία μεσ' τα μάτια.

"Δέν πρέπει να απαντάς στους αχρείους, άλλα να τους δείχνεις με πράξεις τι πραγματίκα επιθυμείς γιατί μόνο έτσι καταλαβαίνουν."

Τον έσπρωξα απαλά από πάνω μου κοιτάζοντάς τον πονηρά.

Μα τί βλάκας Θεέ μου σκέφτηκα ενώ το χέρι μου προσγειώθηκε πάνω στο μάγουλο του.

Το ανόητο χαμόγελο του έσβησε.

"Πώς το-τόλμησες?"

Δεν το περίμενε!

"Οι μέρες που άφηνα να με εκμεταλευτούν τελείωσαν!"

"Τώρα είναι που δεν γλιτώνεις με τίποτα."